Παρά το βόλεμα και την ασφάλεια που του παρείχε η ξενιτιά, υπάκουσε στη φωνή της πατρίδας και έσπευσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, να πολεμήσει για το δίκαιό της. Τη λευτεριά του υπόδουλου μέρους της ελληνισμού, που επιχειρείτο με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτή η αξία της αγάπης προς την πατρίδα επαναστάτησε μέσα του και τον οδήγησε στον μονόδρομο της προσφοράς και της θυσίας. Των ιδεών, που υφαίνουν το ήθος των ηρώων. Κι αυτό το έδειξε με την εθελοντική και πατριωτική του συμμετοχή στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων.
Αυτά μου έλεγε, στο τηλεφώνημα που δέχτηκα ένα βράδυ, ο ανηψιός του Χρήστος Κόκκοβας, γνωστός έμπορος ρούχων της Λάρισας, συγκινημένος από το άρθρο «Η φωτογραφία της Κυριακής» (3-1-23), που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και αναφερόταν στον στρατιώτη που υπηρετούσε στην Σμύρνη το 1922 Θεμιστοκλή Λουλούδη. Αυτό τον οδήγησε στην παράκληση να υπάρξει μια παρόμοια αναφορά και στην φιλοπατρία του μετανάστη και πολεμιστή των Βαλκανικών Πολέμων θείου του Ιωάννη Σαρακατσάνη ή Σάρα.
Αυτήν την υποχρέωση υλοποιούμε στο σημερινό μας άρθρο για έναν περισσότερο απ’ τον καθένα μας Έλληνα, που ανιδιοτελώς ήρθε στη μαχόμενη πατρίδα να προσθέσει ένα ακόμα όπλο κατά του Τούρκου κατακτητή. Εναντίον της επί 400 και πλέον χρόνια τυραννικής και ματωμένης δουλείας, που στον δημόσιο λόγο της δεν χρησιμοποιούσε τη γεμάτη πολιτισμό λέξη «Έλληνας», δηλωτικό της εθνικής μας καταγωγής, αλλά τους υποτιμητικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς του «γκιαούρη» και του «ραγιά».
Το εθνικό μας δίκαιο, οι εξευτελισμοί και τα δεινά των σκλαβωμένων ακόμη αδελφών μας κατέστησαν επιτακτικότερη την ανάγκη απελευθέρωσης αυτών. Ο ενθουσιασμός, ο ζήλος και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων απανταχού της γης στον δίκαιο αγώνα τους, θύμιζε τον καιρό της Επανάστασης του 1821. Χαρακτηριστική η περίπτωση του μετανάστη Ιωάννη Σαρακατσάνη ή Σάρα, που άφησε την ησυχία της ξενιτιάς και ήρθε στην Ελλάδα να πολεμήσει...
Η πράξη του αυτή ήταν απόλυτα συνειδητή. Απόλυτα εναρμονισμένη με την αμέριστη αγάπη προς την πατρίδα. Τη βαθιά ριζωμένη στα μύχια της καρδιάς του, που τον οδήγησε στον δρόμο της επιστροφής. Για να πολεμήσει. Για να πάρει η πατρίδα το δίκαιό της. Αυτό το χώμα που κάποτε ήταν δικό μας και μας το πήραν... Αυτοί που απειλούν και τώρα, ότι θα έρθουν μια νύχτα να μας αρπάξουν τα νησιά μας...
Γι’ αυτήν την ιδέα της λευτεριάς, ήρθε στην Ελλάδα να πολεμήσει και ο πρωταγωνιστής του σημερινού μας άρθρου. Μη διστάζοντας να το πληρώσει ακόμη και με το αίμα του. Γιατί έβαζε την πατρίδα πάνω απ’ τη ζωή του. Αξία, που κληρονόμησε απ’ τους φτωχούς, αλλά πολύ πλούσιους σε πατριωτικά αισθήματα γονείς του, εκεί πάνω στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρανιά Ολύμπου. Αυτή η φιλοπατρία, προϊόν της γενετικής και επίκτητης συνέργειας, τον χόρταιναν εθνικά και ηθικά.
Νομίζω ότι τέτοιους ήρωες και συντελεστές της λευτεριάς της πατρίδας πρέπει να τιμούμε. Να κάνουμε όχι ένα, αλλά πολλά μνημόσυνα. Σαν αυτό που ταπεινά κάνουμε σήμερα. Κι αυτό αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής. Γιατί δεν αρκούν οι γιορτές μνήμης που γίνονται μια φορά στα 100 χρόνια ή κάποιο άρθρο στην εφημερίδα, αλλά τακτικότερες αναφορές σε ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν και πέτυχαν τη λευτεριά της πατρίδας. Για να μην ξεχνάμε την ιστορία μας, γιατί η σκέψη και μόνον αυτή μας οδηγεί στον φόβο της εθνικής λησμονιάς. Στην απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας. Στον εθνικό μας αφανισμό.
Γι’ αυτό χρειάζεται εθνική και πατριωτική επαγρύπνηση, που θα κρατούν ζωντανή την αξία της πατρίδας. Της ποτισμένης με το αίμα των προγόνων μας. Παράδειγμα της πορείας αυτής αποτελεί η φιλοπατρία του αείμνηστου συντοπίτη μας και πολεμιστή των βαλκανικών αγώνων Ιωάννη Σαρακατσάνη ή Σάρα, που απεβίωσε στην Ελλάδα το 1954 και ετάφη στα χώματα της πατρώας γης.
Κλείνοντας, αυτό το άρθρο-μνημόσυνο ευελπιστούμε ότι η ιστορική έρευνα θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση σε άγνωστες πτυχές γεγονότων, πρωταγωνιστές των οποίων υπήρξαν απλοί και αφανείς ήρωες, που συνέβαλαν γενναία στην ύψωση της γαλανόλευκης, της σημαίας της λευτεριάς, στις περιοχές εκείνες του ελληνισμού, που μέχρι τότε τις έσκιαζε η φοβέρα και τις πλάκωνε η σκλαβιά.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του Έλληνα μετανάστη και πολεμιστή του 1912-13 Ιωάννη Σαρακατσάνη ή Σάρα και όλων όσων αγωνίστηκαν στα πεδία των μαχών για τη λευτεριά της Ελλάδας μας.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
