Διαπιστώσεις σχετικές με τον εγκέλαδο στην Τουρκία

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Πριν αρκετές μέρες γίναμε μάρτυρες μιας βιβλικής καταστροφής, που προκάλεσε ο φονικότατος σεισμός στη γείτονα χώρα, την Τουρκία, οι πληγές της οποίας, για να κλείσουν και να συνεχιστεί, ομαλά, η ζωή στις πληγείσες περιοχές, θα περάσουν αρκετά χρόνια. Ωστόσο, η καταστροφή αυτή προσφέρεται για διαπιστώσεις και για στοχασμούς χρήσιμους για όλους μας και, κυρίως, για τον κ. Ερντογάν και το επιτελείο του.
Πριν τον σεισμό αυτόν, λοιπόν, είχαμε δει έναν Ερντογάν υπερφίαλο και αλαζόνα να μιλά για γαλάζια πατρίδα και να ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, να μη σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά και να μας απειλεί και να μας προκαλεί, διαρκώς, για τους δικούς του λόγους. Τον είδαμε, ακόμη, με την ερμαφρόδιτη στάση του στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, με την άρνησή του για την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και τα παζάρια του να έχει αναστατώσει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου παρότι μέλος του ΝΑΤΟ και, γενικώς, να λειτουργεί σαν ένας παγκόσμιος ταραξίας εκμεταλλευόμενος τη γεωπολιτική θέση της χώρας του και την ανοχή των συμμάχων, προκειμένου να μην τον ρίξουν στην αγκαλιά του κ. Πούτιν.
Και για να φαντάζει σπουδαίος και τρανός και να νιώθει Σουλτάνος, έκτιζε παλάτια, την ώρα που η οικονομία και ο λαός του αντιμετώπιζαν πληθώρα προβλημάτων. Παράλληλα, βομβάρδιζε περιοχές, που του δημιουργούσαν προβλήματα, και εκμεταλλευόμενος το θρησκευτικό συναίσθημα των ομοθρήσκων του εντός και εκτός Τουρκίας και τις απόπειρες ανατροπής του προσπαθούσε να τους φανατίσει και να τους αποπροσανατολίσει απ’ τα προβλήματά τους επικαλούμενος το Κοράνι και προσβάλλοντας σύμβολα παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως είναι η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, που τη μετέτρεψε και πάλι σε τζαμί.
Την ίδια ώρα, θεωρούσε την Ελλάδα εμπόδιο στις επιδιώξεις του και ανακάλυπτε, συνεχώς, νέα προβλήματα στις σχέσεις των δύο χωρών. Τορπίλιζε, γι’ αυτό, τον διάλογο με συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου, κάθε φορά που αυτός ξεκινούσε, έπαιζε παιχνίδια σε βάρος της χώρας μας με τους μετανάστες και, τελευταία, έκανε συνεχείς επιθέσεις εναντίον του Πρωθυπουργού της χώρας μας για τις πρωτοβουλίες, που παίρνει χάριν των συμφερόντων της Ελλάδας.
Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να εκδηλωθεί ο μεγάλος και φονικότατος σεισμός, ο οποίος απέδειξε, ποικιλότροπα, ότι «έστι Δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά» και ότι ο Σουλτάνος ήταν γυμνός και αδύνατος να τον αντιμετωπίσει στηριγμένος μόνο στις δικές του δυνάμεις. Γι’ αυτό και η Ελλάδα, σοφά ποιούσα, ακολούθησε, αμέσως, τη διπλωματία των σεισμών και έστειλε, πάραυτα, κλιμάκια της ΕΜΑΚ, επισκέφθηκε πληγείσες περιοχές ο κ. Δένδιας, ενώ η ελληνική κοινωνία με τις εθελοντικές της οργανώσεις και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας κινητοποιήθηκαν, για να συγκεντρώσουν και να αποστείλουν τη δική τους βοήθεια στους άστεγους και δυστυχισμένους σεισμοπαθείς της γειτονικής χώρας.
Αποδείχθηκε, ακόμα, ότι οι δύο λαοί μας, παρότι στην πλειοψηφία τους λατρεύουν διαφορετικό Θεό, δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μεταξύ τους και μπορούν να ζουν ειρηνικά συνεργαζόμενοι και αλληλοβοηθούμενοι. Άλλωστε, δεν είναι λίγα τα «ευχαριστώ», που εισέπραξε μέχρι τώρα η χώρα μας εκ μέρους Τούρκων πολιτικών παραγόντων, αλλά, κυρίως, μεμονωμένων πολιτών για τη στάση της και τις έμπρακτες χειρονομίες της.
Ωστόσο, για να μην έχουμε αυταπάτες και να μην επαναπαυόμαστε, δεν θα αποφύγω τον πειρασμό και θα σταθώ σε δύο γεγονότα, με τα οποία βρίσκει εφαρμογή η ρήση, ότι ο λύκος, προσωρινά, μόνο την τρίχα του αλλάζει και όχι το δέρμα του, ενώ, ουσιαστικά, παραμένει πάντοτε εξ ίσου απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Το πρώτο έχει να κάνει με την άρνηση, στην αρχή τουλάχιστον, του Ερντογάν να δεχθεί ανθρωπιστική βοήθεια απ’ την Κύπρο και το δεύτερο με τη συνέχιση των βομβαρδισμών κατά των Κούρδων της Βόρειας Συρίας, την ώρα που στα χαλάσματά της ξεψυχούσαν άμαχοι και ανήμποροι πολίτες. Ευτυχώς, μόνο, που η άρνηση και το κακό κράτησαν για λίγο, μια που «ανάγκα και θεοί πείθονται», σύμφωνα με την αρχαιοελληνική αντίληψη.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, τώρα που ο τουρκικός λαός κατάλαβε ακόμα καλύτερα, ότι όχι μόνο δεν κινδυνεύει απ’ τον ελληνικό, αλλά ότι έχει πολλά να κερδίσει σε συνθήκες ειρήνης και συνεργασίας, εύχομαι και ελπίζω αυτό το κλίμα να συνεχιστεί και να σταματήσουν οι εντάσεις και οι εχθροπραξίες, που κάνουν ζημιά και στους δύο λαούς. Μακάρι, μάλιστα, στις επικείμενες εκλογές ο τουρκικός λαός να βρει τρόπο, για να το πετύχει.