17 Φεβρουαρίου 1964. Η Ένωση Κέντρου έχοντας επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου κερδίζει τις εθνικές εκλογές με το συντριπτικό ποσοστό 54%.
Οι δρόμοι της Αγιάς εκείνη την ημέρα έχουν μεγάλη κίνηση. Όλα μοιάζουν με γιορτή. Ο Γιατρός Λέων Καλέργης, μια προσωπικότητα με μεγάλο κύρος στην τοπική κοινωνία ψέλνει το Χριστός Ανέστη στον κεντρικό δρόμο της Αγιάς.
Γράφει ο Τάκης Καρδάρας στο βιβλίο του «Μνήμες στο διάβα μιας ζωής», «Μεγάλος θρίαμβος. Μόλις στην Αγιά μαθεύτηκε η μεγάλη νίκη και η προσωπική μου επιτυχία, χιλιάδες λαού ξεχύθηκαν από τα γύρω χωριά με όργανα και τραγούδια για να υποδεχτούν τον θριαμβευτή. Ανεπανάληπτες σκηνές στην πλατεία της Αγιάς, όπου ιδιαίτερα οι Θανατιώτες (κάτοικοι της Μελιβοίας) με κομπανίες οργάνων με τις φωτογραφίες του αρχηγού και δικές μου στα χέρια, χόρευαν γιορτάζοντας τη νίκη. Οι παλαιότεροι δεν θυμούνται τέτοιο ξεσήκωμα και ξεφάντωμα του Αγιώτικου λαού».
Ήμουν και εγώ εκεί.
Πέρασαν 60 χρόνια από τότε. Ανακαλώ στη μνήμη μου πολλές φορές, αυτή την ημέρα. Ήταν γεγονότα δυνατά και ανεπανάληπτα αυτά που έβλεπαν τα εφηβικά μου μάτια. Τον τόνο των πανηγυρισμών τον έδωσαν οι εκατοντάδες κάτοικοι της Μελιβοίας που ήρθαν στην Αγιά για να συγχαρούν τον βουλευτή τους. Τα όργανα έπαιζαν συνεχώς ένα αυτοσχέδιο τραγούδι βασισμένο στον ήχο του γνωστού δημοτικού τραγουδιού «Ημασταν μια παρέα 5-6-8 παιδιά κυρά δασκάλα», «Ημασταν μια παρέα 1.011 παιδιά και ψηφίσαμε τον Τάκη τον Καρδάρα να μας σώσει τα χωριά».
1.011 παιδιά. Τόσους ψήφους έδωσε εκείνη την ημέρα η Μελιβοία στον Τάκη Καρδάρα.
Τα συνθήματα «Ο Καρδάρας στη Βουλή, το κροκάρι μια δραχμή» και «Ο Καρδάρας στη Βουλή, να χορτάσουμε ψωμί», δονούσαν την ατμόσφαιρα. Θυμάμαι τις μορφές τους. Βασανισμένοι άνθρωποι. Οι σκαμμένες φυσιογνωμίες, οι ρεματιές στα πρόσωπα, οι γωνιές, οι κόψεις, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το ψυχικό μεγαλείο, η πνευματική ανάταση και η εσωτερική αγνότητα που καθρεπτίζονται στα πρόσωπά τους, θα ήταν το καλύτερο μοντέλο για τους πίνακες του ζωγράφου Δημήτρη Κατσικογιάννη. Οι ηλιοκαμένες μορφές τους ξεπηδούσαν από τις σελίδες του καταιγιστικού μυθιστορήματος του Ζήση Σκάρου: Οι ρίζες του ποταμού.
Ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι! Γιόρταζαν τη νίκη τους. Καμάρωναν τον βουλευτή τους. Ποιος ήταν ο βουλευτής που εισέπραττε τέτοια λατρεία;
Ο οδοντίατρος Τάκης Καρδάρας, γεννήθηκε στην Αγιά το 1915. Ο πατέρας του, Ιωάννης ή Γιαννάκος Καρδάρας, κατάγονταν από την Ανατολή (Σελίτσιανη).
Μετέχει στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Μετά την κατάρρευση του μετώπου, λαμβάνει προφορική διαταγή από τον Διοικητή του να οδηγήσει λόγω ελλείψεως μεταφορικών μέσων πεζοπόρο τμήμα του Συντάγματος στην Αθήνα. Αποστολή την οποία έφερε εις πέρας επιτυχώς.
Στην ημερήσια διαταγή του Β’ Συντάγματος Πυροβολικού της 28-4ο 1941 αναφέρονται τα εξής: «Ποιούμεν εύφημον μνείαν των κάτωθι αξιωματικών: Έφεδρον Ανθυπολοχαγόν ΚΑΡΔΑΡΑΝ ΔΗΜ. Διότι καθ’ όλην την διάρκειαν των επιχειρήσεων εξεπλήρωσε μετά μεγάλης ευσυνειδησίας το καθήκον του, τέλος δε κατά την σύμπτυξιν, διαταχθείς να οδηγήσει πεζοπόρον, ελλείψει αυτοκινήτων, φάλαγγα του Συντάγματος, αφεθείσαν κατ’ ανάγκην, έφερεν αυτήν μέχρις Αθηνών εν πλήρει τάξει παρά τας επί της οδού συνεχείς επεμβάσεις της εχθρικής αεροπορίας.
Τούτον θέλω προτείνει διά το μετάλλιον εξαιρέτων πράξεων.
Ο Δ/ντής του Συντάγματος
Αντξος Ορφεύς
Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού»
Στη διάρκεια της κατοχής εντάσσεται στο ΕΑΜ πολεμώντας τον κατακτητή.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Ο Τάκης Καρδάρας, έχοντας την εμπιστοσύνη τους γιατί οι Ιταλοί φαντάροι επισκέπτονταν ως ασθενείς το οδοντιατρείο του, αναλαμβάνει με τη συναίνεσή τους, την ευθύνη να τους οδηγήσει σώους προς την πατρίδα τους. Η μεγάλη πορεία από την Αγιά προς τα Άγραφα ολοκληρώνεται στην Πύλη Τρικάλων. Η συγκλονιστική πορεία προς τα Άγραφα πραγματοποιείται με μεγάλες δυσκολίες, περπατώντας μόνο τις νύχτες, γιατί την ημέρα κάθε κίνηση γίνονταν ορατή από τα Γερμανικά αεροπλάνα.
Οι Γερμανοί τιμωρούσαν με θάνατο τους πρώην συμμάχους τους. Είναι γνωστή η σφαγή 6.500 Ιταλών στρατιωτών στην Κεφαλονιά, όπως την γνωρίζουμε από την ταινία «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι».
Μετά την απελευθέρωση, η αντιστασιακή δράση του Τάκη Καρδάρα «τιμωρείται» με εξορία για 2 χρόνια στο αναμορφωτήριο της Μακρονήσου.
Το 1954 εκλέγεται Πρόεδρος της Κοινότητας Αγιάς.
Το 1958, στις κοινοτικές εκλογές, ο Τάκης Καρδάρας επανεκλέγεται με ποσοστό 86%. Η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Λάρισας αποκαλεί τη νίκη αυτή του 86% ως το «δημοψήφισμα Καρδάρα».
Το 1961 το Κοινοτικό Συμβούλιο της Αγιάς ανατρέπει τον λαοπρόβλητο πρόεδρο.
Οι νάνοι ανέτρεψαν έναν γίγαντα.
Γράφει σε μια επιστολή προς τον Τάκη Καρδάρα ο φίλος του Νικόλαος Γκαραβέλης: «Ηθέλησαν λόγω ζηλοτυπίας να υποβιβάσουν την μεγάλην δραστηριότητα ην παρουσίαζες και μόλις τους εδόθη το δικαίωμα του ψηφίζειν, πάραυτα συνήλθαν εν τω κρυπτώ και έλαβον αποφάσεις ίνα καταψηφίσουν υμάς. Έτσι εργάζονται οι ταπεινοί άνθρωποι».
Μετά τη λαμπρή πορεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο προικισμένος οραματιστής στρέφεται στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εκλέγεται Βουλευτής Λάρισας στις εκλογές του 1963, 1964, 1974 και 1977.
Ο Τάκης Καρδάρας δεν δημιούργησε οικογένεια, δεν έκανε δικά του παιδιά. Είχε όμως 100 πνευματικά παιδιά. Τόσα ήταν τα βαφτιστήρια του.
Δεν δημιούργησε περιουσία. Με νοικιασμένο αυτοκίνητο πραγματοποιούσε τις προεκλογικές του περιοδείες. Είχε μισό εκατομμύριο δραχμές. Τις κληροδότησε στο Λύκειο Αγιάς. Είχε ένα πατρικό σπίτι στην Αγιά. Το έδωσε και αυτό στην πατρίδα του για να στεγαστεί η Βιβλιοθήκη, την οποία ο ίδιος δημιούργησε. Δικαίως την ημέρα των εγκαινίων της Βιβλιοθήκης, στις 22 Ιουνίου 1980, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αγιάς, Δάνος Δανιήλ, έγραψε: «...Γνωρίζουμε όμως, πως όλοι μας θα γίνουμε καλύτεροι όταν δίπλα μας υπάρχει ένας Καρδάρας... Με τη βεβαιότητα ότι η χειρονομία σας σάς τοποθετεί στη θέση του «μεγαλύτερου» ζώντος Αγιώτη, πιστέψτε ότι ανοίξατε μια πόρτα για να την διαβούν και άλλοι Αγιώτες. Και αυτό ίσως είναι η πιο όμορφη προσφορά σας, σε εμάς και στα παιδιά μας».
Αυτός ήταν ο Τάκης Καρδάρας. Στις κοινωνικές του σχέσεις ένα μεγάλο παιδί. Στις πυρίκαυστες εποχές της ελληνικής ιστορίας πατριώτης και γενναίος στρατιώτης. Στη σκλαβωμένη πατρίδα Αντάρτης. Ως Δημοτικός άρχοντας ακούραστος εργάτης, ως πολιτικός ήταν δημοκράτης. Πολέμιος των αργυρώνυτων αποστατών του 1965.
Μια ζωή ο Τάκης Καρδάρας ήταν ΠΑΡΩΝ.
Δεν διστάζει, στις 5 Μαΐου 1980, όντας κεντρώος και αντιδεξιός πολιτικός, να ψηφίσει για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κόντρα στην απόφαση του κόμματος του, του ΚΟΔΗΣΟ. Έπραξε το αυτονόητο. Εκτιμώντας το πολιτικό μέγεθος και την προσφορά του Κωνσταντίνου Καραμανλή έπραξε ελεύθερα και τολμηρά αυτό που του έλεγε η φωνή της συνείδησής του.
Στις 19 Μαΐου 1989, η φλογερή καρδιά του Τάκη Καρδάρα, σταμάτησε να χτυπά μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Στις 20 Μαΐου 1989, στο Κοιμητήριο της Αγιάς αναπαύτηκε και πέρασε στην αιωνιότητα ένας μεγάλος πατριώτης.
Ένας πατριώτης ο οποίος μια ζωή ολόκληρη σε όλες τις στιγμές της πατρίδας ήταν ΠΑΡΩΝ.
(Οι πληροφορίες και οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Τάκη Καρδάρα «Μνήμες στο διάβα μιας ζωής»).
