Το 2023 είναι εκλογικό έτος, που μάλιστα θα περιλαμβάνει πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. Πέραν των Εθνικών εκλογών που θα διεξαχθούν, κατά τον Πρωθυπουργό, από τον Απρίλιο και μετά, θα έχουμε τον Οκτώβριο Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, χωρίς να αποκλείεται να έχουμε και δεύτερες Εθνικές εκλογές, που θα γίνουν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής.
Γίνεται λοιπόν σαφές πως οι αποφάσεις που θα λάβουμε στην κάλπη θα είναι καθοριστικές για τις εξελίξεις στη χώρα τα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια. Η μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;
Πράγματι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα πολιτών που θεωρεί πως τα αποτελέσματα των εκλογών δεν αλλάζουν ουσιαστικά τίποτα στην καθημερινή τους ζωή. Οι περισσότεροι εξ αυτών είτε δε συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες, είτε ψηφίζουν με κριτήριο το αντί δηλαδή, καταψηφίζοντας κάποιον ή κάποιους.
Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης το ποσοστό των πολιτών που επέλεξαν την αποχή έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Υπολογίζεται ότι από το 2004 έως το 2019 οι Ελληνες που ασκούνε το εκλογικό τους δικαίωμα μειώθηκαν πάνω από 20% και «χάθηκαν» 1,5 τουλάχιστον εκατομμύριο ψηφοφόροι.
Το ίδιο χρονικό διάστημα της δεύτερης δεκαετίας του αιώνα μας εμφανίστηκαν πολλά κόμματα διαμαρτυρίας, που με άξονα το αντιμνημονιακό κλίμα, βρέθηκαν στη Βουλή των Ελλήνων. Συνήθως η πορεία τους ήταν βραχύβια χάνοντας νωρίς την αρχική τους δυναμική.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι εξόχως σοβαρό και δεν είναι μόνο ελληνικό. Αρχικά έχει να κάνει με το γεγονός πως ένα κομμάτι της κοινωνίας, με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, δεν αποδέχεται ουσιαστικά την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Εδώ, πέραν των ακραίων στοιχείων υπάρχει και ένα κομμάτι ανθρώπων που βρέθηκαν από μια καλή ή σχετικά αξιοπρεπή κοινωνική και οικονομική θέση στο περιθώριο, χάνοντας τη δουλειά τους και πιθανόν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Ποιο όμως πρέπει να είναι το στοίχημα για τη δημοκρατία μας σε σχέση με την ανωτέρω κατάσταση; Προφανώς και είναι δύσκολο να πείσεις και τους μεν και τους δε. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως πρέπει το πολιτικό σύστημα να παραδοθεί στην ασυδοσία του λαϊκισμού, γιατί τότε το μόνο αποτέλεσμα θα είναι η διόγκωση της αμφισβήτησης της ίδιας της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία θεωρώ πως σταθεροποιεί τη θέση της όταν οι θεσμοί της λειτουργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν αυτό συμβαίνει τότε εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή των πολιτών σε αυτούς και η ενδυνάμωση της πίστης στην ίδια τη δημοκρατία, ενώ συγχρόνως αποδυναμώνονται οι φωνές της αμφισβήτησης.
Κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι κρίσιμη, και πρέπει ως κρίσιμη να αντιμετωπίζεται και από τους εκλογείς, γιατί όλα προχωρούν και θα προχωρούν μέσω της πολιτικής και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Ο πολίτης έχει στα χέρια του τη δύναμη της ψήφου του και πρέπει να την ασκεί, θεωρώντας πως κάνει το καθήκον του έναντι της κοινωνίας και των παιδιών του.
*O Άκης Νασιώκας είναι δικηγόρος, υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ.
