Σιδηροδρομικός Σταθμός Λάρισας

Μια βόλτα για καφέ στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης ή μάλλον στο καφέ Mikel του Σιδηροδρομικού Σταθμού της πόλης, χωρίς ταξιδιωτικό προορισμό, μπροστά στην αποβάθρα, σκέφτομαι και αναρωτιέμαι… Και δεν είναι σίγουρα η πρώτη φορά. Τελικά, τι είναι πιο όμορφο και λειτουργικό εδώ;

Ο σταθμός και τα τρένα ή η κομψή και καλαίσθητη αύρα του καφέ που πλαισιώνει τον  χώρο και σφύζει πάντα από ζωή; Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική, αλλά πραγματικά στεναχωριέμαι, γιατί η όλη εικόνα και λειτουργικότητα των κτιριακών υποδομών εδώ, επί δεκαετίες τώρα, αναμφισβήτητα χωλαίνει και πεισματικά παραμένει πολύ κατώτερη των προσδοκιών, αλλά και των ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Δεν είναι κρίμα; Γιατί το τρένο ανέκαθεν ήταν και θα είναι αγαπημένο, ασφαλές και άνετο μέσο μαζικής μεταφοράς για όλο τον κόσμο.
Όποιος κι αν έχει την ευθύνη για τη συντήρηση και την αξιοποίηση του χώρου, ας μου επιτραπεί να πω, πως επί του παρόντος τουλάχιστον, έχει αποτύχει! Διότι τα σημάδια της φθοράς του χρόνου και της εγκατάλειψης είναι αισθητά εμφανή πολλά χρόνια τώρα, σε όλους τους χώρους. Αλήθεια, τι «τραγικός» προϋπολογισμός χρειάζεται να προβλεφθεί για να δουλέψουν ελαιοχρωματιστές και ηλεκτρολόγοι για την αποκατάσταση της καθαριότητας του περιβάλλοντα χώρου και των βλαβών στους φωτεινούς πίνακες ενδείξεων δρομολογίων και επαρκούς φωτισμού στις αποβάθρες; Δεν περίσσεψε ποτέ από το Υπουργείο Υποδομών και Συγκοινωνιών, τις τοπικές αρχές, τον Δήμο ή την Περιφέρεια, αλλά και τους αρμόδιους διαχειριστές των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, Ιταλούς ή άλλους, το κόστος της Συντήρησης των αιθουσών αναμονής και της αποβάθρας, αλλά και της αξιοποίησης εγκαταλελειμμένων κτιρίων εκατέρωθεν; Δεν είναι απορίας άξιο;
Όσα μεγαλόπνοα αναπτυξιακά σχέδια για ανακαινίσεις και ανάπλαση του χώρου και να υπογραφούν, με μακροπρόθεσμη πάντα προοπτική, τίποτα δεν δικαιολογεί την απουσία σταθερής συντήρησης και λειτουργικότητας μίας υποδομής κοινής ωφελείας, της οποίας το κατώφλι περνούν καθημερινά για τις μετακινήσεις τους χιλιάδες ταξιδιώτες. Και η οποία αναμφισβήτητα αποτελεί, επίσης, σημείο αναφοράς τουριστικού ενδιαφέροντος και όχι μόνο.
Πληροί ωστόσο ως εξής, τις προδιαγραφές, για κάτι τέτοιο; Ρητορική ερώτηση θα μου πείτε. Και δεν είναι ο μόνο ο δικός μας Σιδηροδρομικός που «πονάει» και υπολείπεται ποιότητας! Αν αυτό αποτελεί παρηγορητικό στοιχείο για τη Λάρισα, τι να πει και ο Σταθμός της Καλαμπάκας, τον οποίο και γνωρίζω καλά, αφού ως εκπαιδευτικός μετακινήθηκα στην εν λόγω διαδρομή για έναν ολόκληρο χρόνο. Εκατοντάδες οι τουρίστες στα Μετέωρα. Και όμως, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του πρώτου ηπειρωτικού τουριστικού προορισμού πανελληνίως, που για κάθε ευνόητο λόγο θα έπρεπε να είναι απλώς ένα «στολίδι» και τουριστικός πόλος έλξης, παρουσιάζει επίσης εικόνα «τριτοκοσμική». Θα μπορούσα να μιλάω επί ώρες γι’ αυτά και άλλα πολλά, κακώς κείμενα, αντικειμενικά. Κατά τα άλλα έχουμε συρμούς, προαστιακούς, ιντερσίτυ, «το βέλος», δρομολόγια ακριβείας, μικροκαθυστερήσεις, μικροβλάβες, πολλούς ταξιδιώτες και όλα καλά! Ευτυχώς πάντως που εμείς οι Λαρισαίοι τουλάχιστον, έχουμε και το καφέ Mikel δίπλα εκεί, για μια ζεστή, ανθρώπινη, όμορφη κι ευωδιαστή καλημέρα, καλησπέρα ή ό,τι άλλο χρειαστεί!
Φωτεινή Σπανού,
εκπαιδευτικός