Φοβόμαστε οτιδήποτε μας «στρέφει» μέσα μας: ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, μια μεγαλόπνοη μουσική, η βαθιά οικειότητα και επαφή... η αγάπη(!), ο διαλογισμός. Στον πραγματικό διαλογισμό το Εγώ εξαφανίζεται, ομοίως και η σκιά του, ο φόβος!
Ο διαλογισμός μοιάζει με βουτιά στο ποτάμι της αλήθειας. Φέρνει τάξη μέσα από την αποδοχή της αταξίας του εγώ, είναι η αρχή της αγνωσίας και όχι η αρχή της γνώσης (η φράση του Σωκράτη: το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα).
Συναισθήματα ευδαιμονίας και αγάπης για τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τη ζωή αναδύονται μέσα από τη μορφή αυτήν της αυξημένης συνείδησης, μια δίψα για δημιουργία, γνώση, ισορροπία.
Ο άνθρωπος μέσα απ’ την πανανθρώπινη ανάγκη υπέρβασης των φαινομένων του νου, προσπαθεί να αντιληφθεί εκείνη την άναρχη ουσία που εμπεριέχει και εμπεριέχεται στα πάντα, να χιμήξει μπροστά, για να υποτάξει το πρόσκαιρο, να νικήσει τον θάνατο και να σμίξει με το αιώνιο.
Οι προσευχές, οι ψαλμωδίες είναι κομμάτια της ψυχολογικής θωράκισης, αλλά δεν πρέπει να βασίζονται στον φόβο, αλλά στην αγάπη και στη συμπόνια. Ένα ώριμο άτομο θα πρέπει να αποσυνδέει τον εαυτό του με οτιδήποτε συνδέεται με φόβο. «Ό,τι σε τρομάζει, να το κοιτάς κατάματα και θα πάψει να σε φοβίζει». Υπάρχουν δύο δείκτες υγείας, το εγώ να γίνει εμείς και η ικανότητα να νιώθουμε ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη και συμπόνια.
Διαλογισμός είναι ο λογισμός του Δία. Ο Δίας κατοικεί στον νου, τον συναντάμε άλλοτε ως Ζευς και άλλοτε ως Δία. Όταν έχει τις ποιότητες του Ζευς (ζεύγος) ζευγαρώνει, ενώ όταν έχει τις ποιότητες του Δία διαιρεί, όπως ακριβώς και ο λογισμός του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος θα πρέπει να λειτουργεί αρμονικά και στα τρία επίπεδα της διάστασής του. Σώμα, νου, πνεύμα, ενεργοποιώντας την κρυμμένη φυσιολογία του, ενθυμούμενος την αληθινή του φύση.
Ο νους ασκεί την πιο βαθιά επίδραση στο σώμα και η απελευθέρωση από τις ασθένειες εξαρτάται από την εξισορρόπηση της συνειδητότητάς μας, η οποία επεκτείνεται και στο σώμα. Γι’ αυτό ο νους όταν είναι ήρεμος και συγκεντρωμένος δεν μπλοκάρεται η ροή της ενέργειας ανάμεσα στο σώμα και στο πνεύμα, τον Ανώτερο Εαυτό μας. Όταν υπερβούμε τον ορθολογιστικό νου θα έχουμε άμεση εμπειρία της αλήθειας, διότι κάθε τι διανοητικό εμπεριέχει την αμφιβολία. Όταν ο νους γίνει εργαλείο μας, τότε θα έχουμε την εμπειρία των θαυμάτων της αγάπης και της γνώσης. Όλα, λοιπόν, μπορούν να αλλάξουν με το τίναγμα μιας σκέψης, γιατί έλκουμε τα αντικείμενα των σκέψεών μας και είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε. Ας εξαφανίσουμε τον φόβο με το να αρχίσουμε να ζούμε στο παρόν και να στραφούμε μέσα μας, γιατί ο φόβος έχει να κάνει πάντα με το παρελθόν, το μέλλον και τους άλλους. Ο ανώτερος διαλογισμός είναι αυτός που υπερβαίνει τα όρια του νου και της σκέψης, καθώς ο άνθρωπος συνδέεται με μια ανώτερη ενεργειακή διάσταση ευφυΐας, το άδηλο του σύμπαντος. Ας καταστρέψουμε τον κλοιό του ορίζοντα για να βγούμε από τον κόσμο των αντικειμένων. Να πάψουμε να είμαστε πιασμένοι στα δίχτυα του τρισδιάστατου ορίζοντα σαν ψάρια.
Τα πραγματικά προβλήματα είναι ψυχολογικά. Όταν ο σωματικός πόνος, ο οποίος είναι μέρος της ζωής, γίνει σκέψη, δεν είναι σωματικός, αλλά ψυχολογικός. Διαλύουμε τα ψυχολογικά μας προβλήματα όταν διαλύουμε το κέντρο αυτών... το Εγώ. Όταν δεν σκεφτόμαστε τον Εαυτό μας ξεχωριστά από την ύπαρξη, τα προβλήματα εξανεμίζονται. Η πραγματικότητα δεν έρχεται ποτέ ως πρόβλημα, είναι μόνο οι ιδέες για την πραγματικότητα που δημιουργούν τα προβλήματα. Είμαστε κάτι πέρα από τα όνειρά μας, τις επιθυμίες, τις αναμνήσεις, τις φαντασιώσεις, τις προβολές μας, είμαστε παρατηρητές! Με την ιδιότητα της επίγνωσης να γνωρίζουμε ό,τι γνωρίζουμε, έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε γεμάτοι αγάπη μικροί θεοί αθάνατοι. Η ζωή είναι ένα σύνολο αντιθέσεων, προκλήσεων και τριβών. Ο πόνος υπάρχει, επειδή υπάρχει και η ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον πόνο. Όσο περισσότερες οι απολαύσεις, τόσο μεγαλύτερος ο πόνος. Όσο ψηλότερη η κορυφή, τόσο βαθύτερη η πεδιάδα. Ο θάνατος υπάρχει γιατί υπάρχει η γέννηση και αντίστροφα. Η ζωή, όμως, είναι πάνω απ’ αυτές τις αντιθέσεις και περιλαμβάνει τον κύκλο τους. Μέσα σ’ αυτό το γιγαντιαίο ερωτικό στροβίλισμα, τη ζωή ας ζήσουμε τις ζωές μας ολοκληρωτικά με πάθος, μεράκι, επίγνωση κι ελευθερία από τον φλύαρο νου μας. Η κατανόηση θα φέρει τη μεταμόρφωση. Ας ξεκινήσουμε το εσωτερικό μας ταξίδι για να ξαναθυμηθούμε την Αληθινή μας φύση και να γίνουμε ένα με το φως και την Αγάπη που διαλύουν κάθε σκοτάδι και σκιά.
Από τη Βαρβάρα Τσακουρίδου
