Εκεί κοντά στην πλατεία την Κεντρική, συνάντησα έναν παλιό μου φίλο. Χαιρετηθήκαμε θερμά κι αφού είπαμε τα καθιερωμένα για συζύγους, παιδιά, εγγόνια, πιάσαμε τα ατομικά μας. «Πώς περνάς την ημέρα σου...;», τον ρώτησα. «Άστα, βαρετά... ρουτινιάρικα, ιδίως τις Κυριακές. Δεν περνάνε οι ώρες». Κάποιος σοφός είπε, «Οι ώρες περνάνε δύσκολα, τα χρόνια εύκολα». «Στην εκκλησία την Κυριακή δεν πας;», τον ρώτησα. Έφυγε αμέσως το χαμόγελο απ’ τα χείλη του..., αγρίεψε. «Τι να κάνω καλή μου στην εκκλησία, δεν βλέπεις τι γίνεται με τους... παπάδες; Δεν παρακολουθείς τηλεόραση;». Ταράχτηκα, κατάλαβα πως ό,τι κι αν του έλεγα δεν θα συμφωνούσε. Προσποιήθηκα τη βιαστική και έφυγα ζητώντας «συγγνώμη...». Όχι δεν είναι έτσι καλέ μου φίλε, δεν είναι όλοι οι παπάδες το ίδιο. Αν ένας στους χίλιους έχει... παραστρατήσει -γιατί άνθρωποι είναι και αυτοί με αδυναμίες και πειρασμούς, αφού ζούνε μέσα στην κοινωνία-. Αν κάποιος λοιπόν πράξει κάτι κακό, δεν πρέπει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο... καζάνι. Έχουν πάρει φωτιά τα κανάλια αυτόν τον καιρό και οι δημοσιογράφοι δεν βρέχεται η γλώσσα τους να κατηγορούν τον πατέρα Αντώνιο για χίλια δυο. Ας μην είμαστε τόσο σίγουροι γι’ αυτά που τον φορτώνουν και τόσο βιαστικοί. Η δικαιοσύνη θα αποφανθεί τι είναι σωστό και τι όχι. Και ποιες πληροφορίες είναι σωστές απ’ αυτές που έχουμε εμείς απ’ τους δημοσιογράφους και αυτοί από διάφορες άλλες πηγές. Εγώ ανήκω στην ενορία των Αγίων Σαράντα. Όλοι οι ιερείς μας δίνουν ψυχή και σώμα στα συσσίτια που λειτουργούν μισό αιώνα και πλέον για τους συνανθρώπους μας, που δεν έχουν το καθημερινό τους. Στις 18 Δεκεμβρίου στον έναν απ’ τους τρεις ιερείς μας στον π. Δημήτριο απενημήθη οφίκιο πρωτοπρεσβυτέρου απ’ τον Μητροπολίτη μας κ. Ιερώνυμο. Συγκινήθηκε όλο το εκκλησίασμα. Γιατί ήταν παραπάνω από Άξιος, όπως φωνάξαμε όλοι και τέλειος άνθρωπος. Ένας ιερέας καλοσυνάτος, νηφάλιος που είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να σου δώσει τη συμβουλή του για το πρόβλημά σου. Θα αναφερθώ και σε ένα άλλο αξιόλογο πρόσωπο ιερωμένου. Στον π. Ιγνάτιο Μουρτζανό. Πρόσφατα μια καλή μου φίλη, η Ευδοξία, μου χάρισε ένα βιβλίο του, με τον τίτλο «Ψηφίδες του Ουρανού». Είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας και άνθρωπος. Είχα διαβάσει και το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Βήματα Μαζί Του».
Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του... τρελαίνεται, σκέφτεται πώς μπορούν να χωρέσουν τόσες γνώσεις σε ένα... μυαλό. Και φυσικά είναι και άλλοι πολλοί, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Θεό και στον συνάνθρωπο. Επομένως καλέ μου φίλε, δεν είναι όλοι οι... παπάδες το ίδιο. Που και γι’ αυτούς που γίνονται σχόλια, δεν ξέρουμε αν πραγματικά είναι έτσι.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά,
συγγραφέα
