Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)
Συνεχίζεται ακατάπαυστα η κρίση για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός μιλά για ανάπτυξη και σταθεροποίηση της αγοράς. Είναι τόσες πολλές οι αντιφάσεις που πέφτει ο κ. Σαμαράς, που ο καθένας πλέον καταλαβαίνει πως γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ο κλάδος που έχει χτυπηθεί και εξακολουθεί να υποφέρει περισσότερο είναι ο κλάδος του εμπορίου. Ο κλάδος αυτός, ο μεγαλύτερος και βασικότερος αιμοδότης και εργοδότης της ελληνικής οικονομίας, κατέγραψε μεγάλες απώλειες εξαιτίας της κρίσης. Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία του Εμπορο-Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά, σε μια εξαετία ο τζίρος των επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στο χώρο του εμπορίου καταβαραθρώθηκε κατά 36,1%, ενώ για το ίδιο χρονικό διάστημα περίπου 130.000 εμπορικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, σε αντίθεση με τον περιορισμένο αριθμό εκείνων που άνοιξαν (45.000). Η συνολική απασχόληση στον κλάδο διαμορφώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2014 σε 624.500 άτομα, έναντι 639.000 το αντίστοιχο τρίμηνο του 2013. Με άλλα λόγια, χάθηκαν από το εμπόριο, μέσα σε έναν χρόνο, 14.500 θέσεις εργασίας, εκ των οποίων οι 2.200 ήταν μισθωτοί, 4.100 εργοδότες και 1.800 αυτοαπασχολούμενοι. Επίσης, το 10% των συμβάσεων στο εμπόριο και κυρίως στο λιανεμπόριο έχουν μετατραπεί τον τελευταίο χρόνο από πλήρους σε μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η κατάσταση έχει φτάσει σε όρια μη επιτρεπτά και η παραμικρή παράταση της κρίσης θα αποφέρει συνολική κατάρρευση. Με μία τέτοια αγορά, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει στην συνέχιση της πολιτικής της μέχρι τελικής πτώσεως. Είναι χαρακτηριστικές οι ρήσεις του πρωθυπουργού κατά την συνάντησή του με την γερμανίδα καγκελάριο: «Η Ελλάδα πέτυχε μια σειρά από δύσκολους στόχους σε ένα διάστημα συντομότερο από ότι αρχικά προβλεπόταν. Τώρα μπορώ να πω ότι η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα το 2013, ένα χρόνο νωρίτερα από ότι προέβλεπε το πρόγραμμα. Και για δεύτερη φορά θα το κάνουμε και το 2014 και όχι μόνο μέσα στους στόχους αλλά και πάνω από τους στόχους. Πετύχαμε να βγούμε στις αγορές δύο χρόνια νωρίτερα από ότι έλεγε το πρόγραμμα, τον Απρίλιο του 2014 αντί του 2016. Και σήμερα τα ελληνικά ομόλογα πηγαίνουν πολύ καλά. Οι αποδόσεις των πενταετών ομολόγων τον Απρίλιο όταν η χώρα βγήκε στις αγορές ήταν 4,95. Σήμερα έχουν σταθεροποιηθεί στο 4,20 με τάση να κατέβουν και άλλο. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι οι αγορές εμπιστεύονται τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Επίσης η Ελλάδα πέτυχε να ανακεφαλαιώσει τις τράπεζές της, χρησιμοποιώντας λιγότερο από τα ποσά τα οποία είχε αρχικά προβλεφθεί και προσελκύοντας και πάνω από 10 δισ. ευρώ σε ιδιωτικά κεφάλαια». Ναι, αγαπητέ πρωθυπουργέ, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε, οι αποδόσεις των ομολόγων ανέβηκαν, και το πρωτογενές πλεόνασμα επετεύχθη. Η αγορά όμως έχει στεγνώσει και τα δανεικά δεν έφτασαν για να καλύψουν τις στοιχειώδης ανάγκες της, αφού πρώτα προηγήθηκε η επιθετική πολιτική στις οικονομίες του κόσμου από τις τεράστιες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, μέχρι τον όποιο καταδικαστικό ΕΝΦΙΑ. Αποτέλεσμα, εκατομμύρια άνεργοι, νοικοκυριά σε πτώχευση και μηδενική αγοραστική δύναμη. Τώρα, πως είναι δυνατόν όλο αυτό να αποκαλείται ανάπτυξη και να υπάρχουν υποσχέσεις για περαιτέρω εξομάλυνση των κοινωνικών αναπροσαρμογών, όταν φτώχεια και ανεργία εξακολουθούν να καταφέρουν συντριπτικά χτυπήματα στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό, αυτό κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Ο πρωθυπουργός έφτασε μάλιστα να παρακαλέσει μέχρι και για γερμανική συνδρομή στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Εκεί φτάσαμε, παρόμοια πολιτική να ακολουθείται όταν ο κατευθυντήριος προσανατολισμός δεν είναι προς την στήριξη των εγχώριων δυνάμεων. Και εξηγούμαι: Υπήρχαν από την αρχή της κρίσης οι αναπτυξιακές δυνατότητες τόνωσης των ελληνικών ΜΜΕ παρά τις δυσκολίες. Υπήρχε η δυνατότητα εκμετάλλευσης των εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων πολύ πριν φτάσουμε στο σημείο μηδέν, οι κυβερνήσεις όμως επέλεξαν την βολεματική τακτική, γνωρίζοντας πολύ καλά πως κάποια μέρα θα επέλθει οικονομικό τέλμα. Υπήρχαν σαφώς οι δυνατότητες, απλώς το κράτος ήθελα να αυτοεξαθλιωθεί, να ρημάξει τις περιουσίες των πολιτών και έπειτα από κάποια χρόνια να κάνει το υποτιθέμενο δυναμικό «come back» στο όνομα της δήθεν νέας εποχής της διακυβέρνησης της χώρας. Τα αποτελέσματα τα είδαμε πιο πάνω, με την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας και τους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού που ο κόσμος παρέμεινε στα σπίτια του. Αυτά και άλλα πολλά εξομολογείται στις ομιλίες και συναντήσεις του, πιστεύοντας πως έσωσε την χώρα. Αυτά που δεν αρκούν για να επαναφέρουν σε τάξη την διαλυμένη αγορά με την μηδενική ρευστότητα και τα άδεια μαγαζιά που ο κος Σαμαράς βαφτίζει κερδοφόρα στους πύρινους λόγους του για την ανάπτυξη.
