Το «θαύμα» του ’40 και τα μηνύματά του

Από τον Δημήτριο Νταφούλη, επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο

28 Οκτωβρίου 1940. Η κιβωτός της μνήμης ανοίγει. Η Ελλάδα παίρνει και πάλι την πανοπλία της και τη ρομφαία για να υπερασπισθεί τα πάτρια εδάφη, τα όσια και ιερά της φυλής μας, Μαραθώνα και Θερμοπύλες, Μεσολόγγι και ένδοξο 1821!
Η ιαχή «αέρα» κατά του φασισμού, ξύπνησε την Ευρώπη που υποκλίθηκε στο ένδοξο έπος της γενιάς του 1940 και στο ιστορικό «ΟΧΙ» του τότε πρωθυπουργού, Ι. Μεταξά. «Στον έρανο του αίματος -έγραφε ο Γ. Βλάχος- η Ελλάς χωρίς σκέψιν άνοιξε τις φλέβες της! Ήταν αγών υπέρ Πατρίδος. Αυτήν ηγάπησαν έξαφνα, με οργήν και πάθος, αριστεροί και δεξιοί, αστοί και κομμουνισταί, εθνικόφρονες και αναρχικοί: την «ΕΛΛΑΔΑ»! Όλοι παρόντες στο προσκλητήριο της ιστορίας.
Αυτή η ένωση του λαού, έφερε πνεύμα ομοψυχίας, ψυχική ανάταση, ιερό πείσμα στους μαχητές και ανέδειξε έναν πατριωτισμό πάνω από τάξεις και κόμματα, υπερταξικό και υπερκομματικό.
Το «πανηγύρι» του πολέμου άρχισε για το ιστορικό χρέος, την υπεράσπιση της πατρικής κληρονομιάς, τη «θεοποίηση» της πατρίδας, όπως ο φιλόσοφος Πλάτων μας κληροδότησε: «Απάντων τιμιώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς!». Αυτό δεν είναι εθνικισμός. Είναι αγάπη προς την πατρίδα, που ενώνει και δεν διχάζει τον λαό. Είναι πατριωτικό ιδεώδες.
Σύμμαχος, εμψυχωτής και «οδηγός» στις μάχες, όπως οι μαρτυρίες των μαχητών αναγράφουν, ήταν η Υπέρμαχος Στρατηγός, η τραυματισμένη από την Ιταλική τορπίλη, εικόνα της Παναγίας της Τήνου! Στα στήθη όλων, υπήρχε το φυλαχτό της.
Η πίστη στον Θεό και την Παναγία, το δίκαιο του αγώνα, η πίστη στα ιδανικά μας -πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, ελευθερία-, η ομοψυχία του λαού, η ετοιμότητα του στρατού, η καλή οργάνωση και η ενσυναίσθηση του χρέους για την υπεράσπιση των οσίων και ιερών του γένους, δημιούργησαν το «θαύμα», το ΕΠΟΣ του ’40! Το στιλέτο του φασισμού ηττήθηκε.
Δυστυχώς ό,τι δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Μουσολίνι, το κατάφερε ο Χίτλερ. Ο εχθρός ενθρονίστηκε στην πρωτεύουσα και στην Ακρόπολη κυμάτιζε η σημαία του με τον αγκυλωτό σταυρό. Η αντίσταση του λαού που ακολούθησε, ανάγκασε τον εχθρό ν’ αποχωρήσει, αφού σκόρπισε θάνατο, πόνο και καταστροφή στον τόπο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ηρωική γενιά του ’40, προσεβλήθη από τον ιό της διχόνοιας που έφερε καταστροφές και «μπόλιασε τις καρδιές με μίσος», όπως λέει ο ποιητής, που υπάρχει ακόμα και σήμερα.
Η ζωή όμως ανήκει στο μέλλον και πρέπει ως λαός να προχωρήσουμε...
Το τρένο της επιστροφής από το μέτωπο, δεν κόμιζε μόνο δάφνες και δόξα αλλά και πόνο και τραυματίες.
Το άρωμα του έπους απάλυνε κάπως τον πόνο. Οι δάφνες και τα βάγια -όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης-, το θυμιατό και το λιβάνισμα, να μας θυμίζουν γιατί γιορτάζουμε!
Το έπος λοιπόν του ’40, δεν είναι μόνο οι κωδωνοκρουσίες, τα εμβατήρια, οι πανηγυρικοί λόγοι και οι παρελάσεις, δεν είναι μόνο μια κατάθεση στεφάνων μέχρι να έρθει του χρόνου και πάλι. Είναι συγχρόνως και ημέρα μελέτης και περισυλλογής.
Το παρελθόν μίλησε. Το σήμερα οφείλει ν’ ακούσει για να ζήσει καλύτερα το μέλλον.
Η ιαχή «αέρα» ας γίνει σύνθημα πολιτισμικής ανάτασης. Αυτή είναι ικανή να κτίσει νέους Παρθενώνες και Αγια-Σοφιά. Αυτή εγγυάται την πρόοδο του τόπου.
Να πούμε το δικό μας «ΟΧΙ» σε κάθε μορφής διχασμό, σε κάθε μορφής φασισμό και να αντισταθούμε στην ηθική παρακμή, αιτία της παραβατικότητας που απλώθηκε επικίνδυνα γύρω μας. Οι εχθροί είναι πολλοί.
Το πολιτισμικό μας περιβόλι είναι πλούσιο σε ιδέες, αξίες και αρχές για την αγωγή των παιδιών μας. Ας κάνουμε τις καλύτερες επιλογές για την καλλιέργεια της ελληνικής συνείδησης των μαθητών μας.
Να μελετάμε το «χθες» για να ξέρουμε πού πάμε... Το σχολείο έχει τον πρώτο λόγο. Ένα σχολείο πιστό στις διαχρονικές μας αξίες, στην προίκα που μας κληροδότησαν οι προπάτορές μας, που να ενισχύει και να εμπλουτίζει θετικά την συνείδηση του Έλληνα πολίτη και αυτή του Eυρωπαίου πολίτη. Ένα σχολείο με τη ζωή και για τη ζωή!
Να συμβάλλουμε σε αυτό και όλοι μας, όχι μόνο με λόγο, αλλά και με τον τρόπο ζωής. Η γενιά του ’40 έκανε το χρέος της για την υπεράσπιση της πατρίδας. Έχουμε χρέος κι εμείς να στεκόμαστε ψηλά. Μόνο από εκεί μπορείς να δεις τον ορίζοντα της ελευθερίας σου. Στο μπόλιασμα των πολιτισμών σήμερα, έχουμε χρέος να δούμε καλύτερα την παράδοσή μας, την ιστορία μας. Αυτά κρατάνε ζωντανά το όνομα της Πατρίδας. Είναι γλυκός μούστος, είναι ευλογία ψυχής.