Του Γιώργου Δάρτζαλη
28 Οκτωβρίου 1963... Απόγευμα, στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας, μπροστά απ’ το καφενείο «Παλλάδιον»...
Παραταγμένοι, στην πρώτη σειρά, για να δούμε τις μαθήτριες (κι ελπίζοντας ότι θα μας δουν κι αυτές κι ίσως πλεχτεί κάποιο... ειδύλλιο!) που χόρευαν, σ’ εναλλασσόμενους κύκλους, ελληνικούς χορούς λόγω της εθνικής μας γιορτής, είμαστε από αριστερά: ο Ανδρέας ο Παπανδρέου (όχι, όχι ο γιος του «Γέρου» και πατέρας του «Γιωργάκη»...): ο δικός μας ο Λαρισαίος, του Νίκου του λογιστή, του αγωνιστή και σκεπτόμενου ανθρώπου, και της Ζωής που μας έστελνε - συγκατοικούσαμε με τον Ανδρέα ως φοιτητές - κάτι... τριώροφες νοστιμότατες πρασόπιτες! Ο Ανδρέας λοιπόν - που ζούσε εδώ και αρκετά χρόνια στην Καλαμάτα και τον χάσαμε πριν λίγους μήνες: φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, ο γράφων (Γ. Δάρτζαλης) της Νομικής, ο Γιώργος ο Ζιάκας φοιτητής στην Ανωτ. Σχολή Καλών Τεχνών (τώρα διεθνούς φήμης σκηνογράφος - ενδυματολόγος - ζωγράφος σε θέατρο, κινηματογράφο -Θ. Αγγελόπουλου-, τηλεόραση) ο Χρήστος ο Συρμός, φοιτητής Ιατρικής Αθηνών και αργότερα δ/ντής στο Ουρολογικό του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» (συχωρεμένος κι αυτός πριν 4-5 χρόνια), ο Μίνως ο Χαζάν, φοιτητής Μαθηματικής Σχολής Θεσ/νίκης, τώρα συνταξιούχος φροντιστής και ο Μπίνος Μισδραχής, της Ιατρικής Αθηνών, τώρα συνταξιούχος γιατρός στη Χάιφα, στο Ισραήλ.
Στη δεύτερη σειρά διακρίνονται ο Άγις Παπαστεργίου, ο Γιώργος Μπουτσικας, ο Γιάννης Μαρούδας, της Νομικής Θεσσαλονίκης.
Θυμάμαι σαν τώρα τους άσπρους κύκλους με ασβέστη στην πλατεία και το ελαφροπάτημα των κοριτσιών κι ακούω ακόμα της σφυρίχτρας το σφύριγμα της αεικίνητης γυμνάστριας Αθηνάς Παπαστεργίου - Κολοκοτρώνη και τη φωνή της απ’ τα μεγάφωνα ν’ αλλάξουν οι χορεύτριες «κύκλο», ανακοινώνοντας και σ’ αυτές και στο κοινό ποιον χορό θα ξεκινήσουν: «Τσάμικος!», «Καραγκούνα!», «Καλαματιανός!».
Τον φωτογράφο Φελουζάκη να τρέχει να προλάβει: Γυμνάσιο Θηλέων, Λύκειο Μπόκαρη, Λαρισαϊκό Λύκειο Κ. Μίχου, να βγάλει όσες περισσότερες φωτογραφίες: εκείνες με τα «δοντάκια»... Τις θυμάστε; Εγώ θα σας πω - εξομολογηθώ τον καημό μου: Είχα ερωτευθεί... 2 αδελφές ταυτόχρονα (!) χωρίς εκείνες ποτέ να το μάθουν. Η μία του Λυκείου, η άλλη του «Λαρισαϊκού», από κοντινό χωριό της Λάρισας, νοίκιαζαν δωμάτιο στης γειτόνισσάς μου της Αμαλίας... Αν τύχει και δουν το σημείωμα αυτό, ας έρθουν να... γνωριστούμε (!) μετά από 1/2 αιώνα... Για έναν καφέ. Κάλλιο αργά... Πώς ανταμώνουν παλιοί συμμαθητές και συμμαθήτριες...
