Πανηγυρίζει το Λονδίνο για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Σκωτία, αφού το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει, έστω και δια πυρός και σιδήρου, ενωμένο! Έβαλαν λυτούς και δεμένους και οργάνωσαν τα πάντα κατά τρόπο άρτιο και μεθοδευμένο και έτσι η Σκωτία, που για τρεις σχεδόν αιώνες αποτελεί, έστω και με μεγάλο βαθμό αυτονομίας, κυρίαρχο εθνικό έδαφος της Μ. Βρετανίας, να εξακολουθήσει να παραμένει μέσα στο μαντρί. Φυσικά, δεν ψήφισαν μόνο οι Σκωτσέζοι -κάποιοι υποψιασμένοι υποστηρίζουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος που έδωσε 55% στο «ΝΑΙ», δεν είναι γηγενείς κάτοικοι Σκωτίας- αλλά αυτό είναι ψηλά γράμματα για τους εκλογομάγειρες της Βρετανίας. Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβηκε αναφέρω ότι αν π.χ. σπουδάζατε στη Σκωτία δικαιούσασταν να συμπεριληφθείτε στους εκλογικούς καταλόγους και να ψηφίσετε! Όπως ακριβώς ψήφισαν για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι έποικοι στο ψευδοκράτος!
Έτσι η Σκωτσέζοι θα εξακολουθήσουν να ζουν στον «βρετανικό παράδεισο» και το βασιλικό σόι θα εξακολουθήσει να τρώει, χωρίς καμιά ανταπόδοση προς τον λαό, με χρυσά κουτάλια (πέστε με λαϊκιστή τώρα να το ευχαριστηθούν όλοι οι καθώς πρέπει), εκπροσωπώντας ολόκληρο το έθνος των Βρετανών πολιτών! Όπως, επίσης, θα εξακολουθήσουν σαν καλοί Σαμαρείτες (έστω και φημισμένοι τσιγκούνηδες), να μοιράζονται με τους υπόλοιπους Βρετανούς πολίτες, σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους από κάθε άποψη, τα μεγάλα κοιτάσματα ενέργειας που διαθέτει στο έδαφος τους. Διότι στην ουσία, περί αυτού ακριβώς πρόκειται, χωρίς ωστόσο να παραβλέπεται και η σημασία που έχει αυτό το αποτέλεσμα για το γόητρο της πάλαι ποτέ «βρετανικής αυτοκρατορίας». Τα υπόλοιπα απλώς έρχονται να δώσουν ένα άλλο ειδικό βάρος και να διασώσουν την περηφάνια ενός έθνους, του βρετανικού, πρωτοπόρου στην εφαρμογή μεθόδων διάσπασης λαών και εθνοτήτων. Το παράδειγμα της Κύπρου αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό, που στηρίζει κατά τρόπο πειστικό την ιμπεριαλιστική-τυχοδιωκτική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των Βρετανών!
Σε ό,τι αφορά τα δικά μας, δεν είμαι σίγουρος αν βόλευε ή όχι ένα διαφορετικό αποτέλεσμα (η εμπειρία απέδειξε πως η διάσπαση πολυεθνικών κρατών δεν ωφέλησε), ωστόσο και επειδή προσωπικά ουδέποτε μπόρεσα να συνηθίσω και να συγχωρέσω τους Βρετανούς για τις τεράστιες ευθύνες τους στην κακή διαχείριση του συνόλου των ελληνικών εθνικών θεμάτων, ενδεχομένως και να έβγαινα στους δρόμους για πανηγυρισμούς αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Γνωρίζω πως κάποιοι θα πείτε πως πρόκειται για τη νίκη του συναισθήματος και όχι της λογικής των «κανονικών-λογικών» ανθρώπων και των «κανονικών-λογικών» πολιτικών, αλλά ξέρετε πάνε σχεδόν πέντε δεκαετίες που άρχισα να μελετώ και να αναλύω τη λογική και το συναίσθημα και παρά το γεγονός πως σχεδόν πάντα έβαζα μπροστά τη λογική και πίσω το συναίσθημα, αδικώντας και περιγελώντας στην ουσία τον ψυχικό μου κόσμο (ξέρω πως οι περισσότεροι αυτό κάναμε), και καθώς τώρα πια σε μια ηλικία που σφύζει ωριμότητας κάνω τον λογαριασμό για να ειδώ τί τελικώς κερδίσαμε όλοι μας που σαν κότες καθόμασταν ήσυχοι ζεσταίνοντας τα αυγά για να μας πάρουν άλλοι τα κλωσόπουλα! Και είδα πως παρ΄ όλα αυτά, και η ιδιαίτερη πατρίδα μας μοιρασμένη είναι, και ο Ελληνισμός από κατρακύλα σε κατρακύλα οδηγείται. Οπότε άσε να το χαρεί και μια φορά η ψυχούλα μας είπα... αλλά έλα που δεν μας βρήκε τελικά και περιμένουμε την επόμενη μέρα.
Γιατί ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο… Δυστυχώς! Διότι όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες... δεν είναι δικό μου ούτε αυτό, αλλά είμαι σίγουρος πως γνωρίζετε πολύ καλά, πως ό,τι είπαν οι πάνσοφοι μας πρόγονοι πάντα επαληθεύεται και με το παραπάνω...
Υ.Γ.: Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ακόμα μια πανωλεθρία για τους δημοσκόπους που μιλούσαν για μάχη στήθος με στήθος (έσω κι αν όλοι σχεδόν προέβλεπαν οριακή επικράτηση του «ΟΧΙ») και ένας θρίαμβος για τους απανταχού «μπουκμέικερς» και τα γραφεία στοιχημάτων, που πλέον ποντάρουν στα πιο απίθανα γεγονότα παίζοντας με τη ζωή και τον θάνατο...
Δρ. Ντίνος Αυγουστή
εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισα
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
