Από την Μαρίνα
Αποστολοπούλου
«Ηξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις»
Δεν ξέρουμε αν κατ’ ιδίαν είπαν πιο συγκεκριμένα πράγματα η Αγκελα Μέρκελ και ο Αντώνης Σαμαράς, που οδηγούν την ελληνική πλευρά να εκτιμά ότι πήρε το «πράσινο φως» από την καγκελαρία για μία ποικιλία κρίσιμων θεμάτων, αλλά... Αλλά στις επίσημες δηλώσεις που έγιναν μετά τη συνάντηση, η τοποθέτηση της Μέρκελ ήταν ακριβώς στο πνεύμα του ανωτέρω διφορούμενου χρησμού που «παρήγαγε» το πάλαι ποτέ, το Μαντείο των Δελφών. Εκεί που η Πυθία μασούλαγε τα φύλλα (έχουμε μία υποψία τι είδους φύλλα ήταν αυτά) και ακολούθως έλεγε τους χρησμούς της.
Και ξέρετε, τι συνέβαινε με αυτούς τους χρησμούς, επειδή ήταν προφορικοί- και συνεπώς δεν ετίθετο θέμα σημείων στίξης-ο καθένας τα ερμήνευε κατά το δοκούν. Και επειδή βεβαίως οι άνθρωποι το «καλό» θέλουμε να ακούσουμε και όχι την κακή εκδοχή, η ερμηνεία έγερνε προς το θετικό.
Επί παραδείγματι:
Για τον προαναφερόμενο χρησμό, που μας… αφορά, μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Σαμαρά, έχουμε τις εξής ακόλουθες ερμηνείες.
Αν πεις: «ήξεις, αφήξεις ουκ, εν πολέμω θνήξεις» και μπει το κόμμα αμέσως μετά το «ουκ», θα πει «θα πας, δεν θα έρθεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο».
Αν πεις πάλι: «ήξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις» δηλαδή κόμμα πριν το το «ουκ», τότε πάει να πει «θα πας, θα έρθεις, δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο».
Κοιτάξτε τώρα ένα «κόμμα» τι διαφορά μπορεί να κάνει. Από τη ζωή στον θάνατο!
Έτσι και η Μέρκελ.
Δεν ξέρουμε αν είχε... μασήσει τίποτα πριν κάνει τις δηλώσεις, αλλά το γεγονός είναι ότι από αυτά που είπε, τουλάχιστον εμείς οι κοινοί θνητοί, δεν καταλάβαμε ακριβώς τι ήθελε να πει.
Όλα, και από την Κυβέρνηση, έχουν περάσει στη σφαίρα της «ερμηνείας» των δηλώσεών της. Και επειδή η «ερμηνεία» προφανώς επιθυμούν να είναι προς τη θετική πλευρά, εκεί επικεντρώνεται.
Άλλωστε, και πριν τη συνάντηση, στην οποία η ελληνική πλευρά απέδιδε ιδιαίτερη βαρύτητα λόγω και της αξιολόγησης της τρόικας αλλά και όλων των λοιπών ζητημάτων που βρίσκονται μπροστά, τα «μηνύματα» του Βερολίνου, μέσω σχετικών ρεπορτάζ και ανταποκρίσεων, ήταν ότι η καγκελάριος δεν επρόκειτο να αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για ζητήματα που «καίνε». Και, ως φαίνεται δεν ανέλαβε. Ούτε για την απομείωση του χρέους ούτε για τα λοιπά ζητήματα. Μας είπε βεβαίως πάλι πόσο καλά παιδιά έχουμε γίνει πλέον που τηρούμε τις υποχρεώσεις μας και πόσο δύσκολα περνάμε αλλά μέχρι εκεί. Από κει και πέρα, στις επίσημες δηλώσεις ( το επαναλαμβάνουμε γιατί κατ’ ιδίαν μπορεί να ελέχθησαν και άλλα πράγματα μη ανακοινώσιμα), δεν ακούσαμε τίποτα το συγκεκριμένο.
«Εκτιμούνε» στην κυβέρνηση ότι δεν είναι αντίθετη στην απομάκρυνση της Ελλάδας από το ΔΝΤ και την τρόικα γενικώς, «εκτιμούν» ότι μπορούν να προχωρήσουνε σε φοροελαφρύνσεις μέσω του επικείμενου προϋπολογισμού και «εκτιμούν» ότι θα προχωρήσει κάποια στιγμή και το ζήτημα της απομείωσης του χρέους.
Αυτός που έκανε δηλώσεις ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, όχι η Μέρκελ.
Από κει και πέρα υπάρχει πολλή «εκτίμηση».
Και με την κανονική έννοια-αμφοτέρων των συνομιλητών-και με την μεταφορική έννοια ως προς τις «εκτιμήσεις» που γίνονται για την ερμηνεία των δηλώσεων και κατ’ επέκταση των προθέσεων της Μέρκελ.
Από πλευράς «ερμηνείας» πάντως, όσον αφορά στην συνάντηση Σαμαρά-Μέρκελ, τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τον γερμανικό Τύπο, όπου είδαν καταφανώς, χωρίς να χρειάζεται να το «ερμηνεύσουν» το μπούχτισμα του Ελληνα πρωθυπουργού από την τρόικα, με αποτέλεσμα η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» να κυκλοφορήσει με τίτλο: «φθάνει πια!» και να σχολιάζει : «ο πρωθυπουργός της Ελλάδας επιθυμεί να απαλλαγεί από το ΔΝΤ». Και ο συντάκτης του κειμένου επισημαίνει: «εκείνο που δεν είπε ο Σαμαράς, αλλά είναι το βασικό του πρόβλημα, είναι το γεγονός ότι έπειτα από έξι χρόνια κρίσης έχει επέλθει κορεσμός στην χώρα και στην κυβέρνηση από τις απαιτήσεις της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης για νέα μέτρα λιτότητας. Την άνοιξη του 2015 θα έρθει η ώρα της αλήθειας στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με ενισχυμένη πλειοψηφία. Αν δε τη συγκεντρώσει στους βουλευτές θα διεξαχθούν νέες βουλευτικές εκλογές και νικητής-με τα σημερινά δεδομένα-θα είναι η ριζοσπαστική Αριστερά».
... «Εκείνο που δεν είπε» λοιπόν ο Σαμαράς και «εκείνα που δεν είπε η Μέρκελ»...
Αυτά που δεν ειπώθηκαν, τουλάχιστον δημοσίως, μοιάζουν να έχουν πολλή μεγαλύτερη σημασία από αυτά που ειπώθηκαν. Διότι κατ’ ίδιαν σίγουρα τέθηκαν και ελέχθησαν όλα και άλλα, επίσης και βεβαίως, το «αγκάθι» των εκλογών ελέω Προέδρου Δημοκρατίας. Στο οποίο άλλωστε έχει επικεντρωθεί η Κυβέρνηση, προσπαθώντας να «απαλύνει» κοινωνικά τα πράγματα μέσω φοροελαφρύνσεων προκειμένου να προλειάνει τα πράγματα σε περίπτωση προκήρυξης εν τέλει πρόωρων εκλογών από την μία. Από την άλλη, η «φιλολαϊκή στροφή» και η απαλλαγή από τον σφιχτό εναγκαλισμό της τρόικας, δεν έχουν «στόχο» μόνον το ευρύ εκλογικό σώμα αλλά και το «στενό», δηλαδή εκείνο των βουλευτών. Τόσο τους βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που «γκρινιάζουν» διαρκώς και με το δίκιο τους όσο όμως και λοιπούς, τους «ξέμπαρκους» κυρίως της ομάδας των «ανεξάρτητων» αλλά και λοιπούς που θα μπορούσαν να «κορφολογήσουν» για την συλλογή των 180 βουλευτών για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Και πώς θα γίνει αυτό; Επιδεικνύοντας, χειροπιαστά μία πιο φιλολαϊκή διάθεση, η οποία θα είναι μετρήσιμη με συγκεκριμένα μέτρα κα θα δώσει πολιτικό «άλλοθι» και στους ίδιους να στηρίξουν την εκλογή Προέδρου.
¨Ηξεις, αφήξεις βεβαίως και η συγκεκριμένη πρακτική.
Αλλά είπαμε ...οι χρησμοί είναι χρηστικοί και βολικοί για τους χρήστες.
