νύχτα παίρνουν
τις σκέψεις μου που
με πνίγουν, γίνονται
σταγόνες της βροχής
και αγάπη της ψυχής.Είσαι η κάθε μου
στιγμή, οι λέξεις
που έγραψες βαθιά
στην καρδιά μου
ώρες σιωπής και
χάνομαι.Ποιος άνεμος σε παίρνει
μακριά μου και μου
λείπει η ζεστή σου
αγκαλιά.Το ταξίδι δεν τελειώνει
εδώ θολώνει το μυαλό
ξημέρωσε και η αλήθεια μου μιλά,
μη με λυπάσαι να
με θυμάσαι.Έχω μόνο μία καρδιά
που ξέρει να αγαπά
και να πονά μες τη
μοναξιά.
ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΕΑ-ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
