Σύμφωνα με στοιχεία του προϋπολογισμού για το πρώτο επτάμηνο, τα αυξημένα έσοδα προέρχονται κυρίως από τους έμμεσους φόρους και την είσπραξη δόσεων του ΕΝΦΙΑ. Και μόνο αυτό επιβεβαιώνει τον επείγοντα χαρακτήρα που έχει το αίτημα για κατάργηση των ειδικών και έμμεσων φόρων, αλλά και του ΕΝΦΙΑ ως ένα άμεσο μέτρο για την ανακούφιση του λαού από την ακρίβεια.
Το αίτημα αυτό -ανάμεσα σε άλλα- είχε καταθέσει το ΚΚΕ με τροπολογία στη Βουλή, η οποία απορρίφθηκε από την Κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα.
Ο λόγος είναι προφανής: Οι φόροι αυτοί, που βαραίνουν συντριπτικά τον λαό, γεμίζουν τα ταμεία του κράτους, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να χρηματοδοτεί τα διάφορα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.
Για να θολώσει τα νερά της φοροαφαίμαξης του λαού από τη μια και της απλόχερης στήριξης του κεφαλαίου από την άλλη, η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η υπέρβαση των στόχων στα έσοδα του προϋπολογισμού διαμορφώνει «δημοσιονομικό χώρο» για «παροχές». Ποιες είναι αυτές;
Τα περίφημα «pass», που δίνουν ψίχουλα για το ρεύμα και τα καύσιμα, ενώ οι τιμές τους συνεχίζουν τον ανήφορο. Ή το «επίδομα ακρίβειας», που είναι «ρέπλικα» του «κοινωνικού μερίσματος» που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα γονάτιζε τον λαό στους φόρους, για να πιάνονται οι στόχοι των ματωμένων «πρωτογενών πλεονασμάτων», τα οποία επανέρχονται από την επόμενη χρονιά.
Ακόμη κι έτσι όμως, η Κυβέρνηση ομολογεί ότι ο λαός ...προκαταβάλλει με τους φόρους τα ελάχιστα που το κράτος εμφανίζει ως «μέτρα στήριξης από την ακρίβεια», για την οποία καμιά ευθύνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, είναι κι αυτή στοιχείο της λειτουργίας της καπιταλιστικής αγοράς. Ειδικά σε ό,τι αφορά το ηλεκτρικό ρεύμα, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης ανάπτυξης» για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι η Κυβέρνηση παρουσιάζει όλα αυτά τα «στοχευμένα» και «κοστολογημένα» μέτρα ως συμβολή στην «κοινωνική συνοχή». Ξέρουν καλά την επίδραση που έχει η παρατεταμένη ακρίβεια στη λαϊκή δυσαρέσκεια και ανησυχούν για το ενδεχόμενο αυτή να βρει αγωνιστική - ριζοσπαστική διέξοδο, στην πάλη για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος και ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης του λαού.
Την ίδια ανησυχία με την Κυβέρνηση μοιράζονται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, ενώ διαγκωνίζονται όλοι μαζί για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τα δεκάδες δισ. ευρώ που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης και ο κρατικός προϋπολογισμός για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει τα δικά του «στοχευμένα» και «κοστολογημένα» μέτρα σ’ αυτά της ΝΔ για τη θωράκιση της «κοινωνικής συνοχής» και ταυτόχρονα προβάλλεται ως ο «καταλληλότερος» να μοιράσει «δίκαια» την πίτα του Ταμείου Ανάκαμψης στα μονοπώλια που περιμένουν με το στόμα ανοιχτό. Ρίχνουν τα φώτα της αντιπαράθεσης στα ψίχουλα που υπόσχονται στα λαϊκά στρώματα, για να κρύβεται το καρβέλι που περιδρομιάζει το κεφάλαιο και πληρώνει ο λαός.
Καμία προσδοκία, λοιπόν, απ’ όσα ετοιμάζεται να ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός σε λίγες μέρες από τη ΔΕΘ. Είναι όλα προπληρωμένα διπλά και τριπλά από την άλλη τσέπη του λαού και δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να επουλώσουν τις συνέπειες από τη βαριά ακρίβεια. Καμιά προσδοκία όμως και από επίδοξους σωτήρες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ, που η πολιτική τους καθορίζεται από τους ίδιους στρατηγικούς στόχους για τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Εμπιστοσύνη να δείξει ο λαός στις δικές του δυνάμεις, που πολλαπλασιάζονται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Εκεί πρέπει να αναζητήσει διέξοδο, δυναμώνοντας τον αγώνα για πραγματική ανακούφιση από την ακρίβεια, οργανώνοντας την αντεπίθεση για σύγχρονα δικαιώματα, με βάση τις δικές του ανάγκες.
Από τον Στέλιο Μπάρμπα,
μέλος της Ε.Π. Θεσσαλίας του ΚΚΕ
