Είναι οι δύο μεγαλύτερες πηγές των δανείων για την καταπολέμηση δήθεν της φτώχειας στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Την ίδια στιγμή, οι πιο φτωχές χώρες του κόσμου οφείλουν περισσότερα χρήματα σε αυτά τα δύο όργανα από ό, τι οποιαδήποτε άλλη πηγή -ιδιωτική ή δημόσια- επειδή τα περισσότερα από αυτά τα δάνεια είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε οι δανειζόμενες χώρες να μην έχουν την δυνατότητα να τα ξεπληρώσουν, και ο δανεισμός να συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το μεγαλύτερο μέρος των δανείων αυτών καταλήγει στις τσέπες των κυβερνητικών αξιωματούχων και στις συμμορίες τους (αφού είναι νομείς εξουσίας) και τα οποία πηγαίνουν σε προσωπικούς και τραπεζικούς λογαριασμούς ή OFFSHORE εταιρείες όπως π.χ. για τη χώρα μας (Τσοχατζόπουλος, Μαντέλης κ.α.). Αυτό το διεθνές πρόβλημα χρέους και ο καταμερισμός του , έχει γίνει σήμα κατατεθέν και πανάκεια ασυνειδησίας πλέον για τους ιδιοτελείς ιθαγενείς άρχοντες μιας χώρας , που πληρώνουν περισσότερα χρήματα για το ΔΝΤ κάθε χρόνο, από ό, τι λαμβάνουν σε δάνεια.
Συνολικά οι φτωχές χώρες όφειλαν στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, περίπου 3.5τρις. δολάρια το 2000. Το χρέος αυτό είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, διότι σε αντίθεση με τους ιδιώτες δανειστές, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ αρνούνται να ακυρώσουν η να μειώσουν τα χρέη, γιατί αυτά τα δύο ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ θεσμικά όργανα (που δημιούργησαν οι κυρίαρχοι του κόσμου για να ελέγχουν τα κράτη ), κατά τον εσωτερικό τους κανονισμό απαγορεύεται να συμφωνήσουν σε μείωση και περιορισμό των απαιτήσεων τους . Σε ανάλογη μεθοδολογία κινείται και η Τρόικα με τη διαφορά ότι στη περίπτωσή μας τη θέση της Παγκόσμιας Τράπεζας έχουν πάρει η Ε.Κ.Τ. και η Ε.Ε. Επιπλέον οι κυβερνήσεις έχουν συναλλασσόμενες μαζί τους, το ιδιαίτερο κίνητρο να εξασφαλίζουν ακώλυτη ροή χρήματος, για να δείχνουν ότι επιτυγχάνουν τα οικονομικά τους προγράμματα και να επανεκλέγονται.
Το ΔΝΤ δηλαδή καθορίζει την πιστοληπτική ικανότητα των χωρών αυτών και κατ’ επέκταση δίνει τη σφραγίδα της έγκρισης του, για νέους δανεισμούς ελέγχοντας έτσι κυβερνήτες, πολιτικούς και συμμαχίες κρατών, αξιολογώντας τη πιστοληπτική τους ικανότητα από οικονομικούς οργανισμούς που ελέγχουν οι ίδιοι.
Τούτο επιφέρει συνήθως υποχρεωτικά για τα εξαρτώμενα κράτη ,την τήρηση οικονομικών και πολιτικών μέτρων δέσμευσης της οικονομίας τους, απομάκρυνση του κυριαρχικού δικαιώματος της κάθε χώρας και υπακοή σε οικονομικούς φορείς που χωρίς πόλεμο αλώνουν την οικονομία ενός κράτους.
Μ΄ αυτό τον τρόπο το κυρίαρχο παγκόσμιο πολιτικό κατεστημένο αναγκάζει τους οικονομικά ασθενείς να δανειστούν από το ΔΝΤ με σκληρούς όρους δανεισμού. Στη συνέχεια επιτηρούν για να επιστραφούν με υπέρογκους τόκους, και σε απείθεια να τιμωρούνται στην απομόνωση της οικονομίας τους από το διεθνή δανεισμό. Αυτή την ιστορία την ζούμε κι εμείς με την ΤΡΟΙΚΑ που μας υποχρεώνει σε δημοσιονομική προσαρμογή για τα χρέη που επισώρευσαν οι κυβερνήτες μας που συνεργάστηκαν μαζί τους και σήμερα να καλείται ο ΛΑΟΣ, να πληρώσει το πλαστικό λογιστικό χρήμα δανεισμού στο ΔΝΤ, πολλαπλάσιο, και με όρους υποταγής που αργά και μεθοδευμένα να οδηγούμαστε σε πλήρη εξαθλίωση και καταστροφή.
Κατά τα τελευταία λίγα χρόνια, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ συμφώνησαν να βοηθήσουν τις χώρες που υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τα μεγάλα βάρη του χρέους, με τη δημιουργία των Υπερχρεωμένων Φτωχών Χωρών .
Οι χώρες αυτές θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα εξυγίανσης σχεδιασμένο από το ΔΝΤ. Στη περίοδο αυτή τις υποχρεώνουν να περικόψουν τις δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη, τις επιδοτήσεις των τροφίμων, καθώς και την εκπαίδευση, αλλά το κυριότερο να σταματήσουν άμεσα κοινωνικές παροχές και αναστολή στα εργασιακά δικαιώματα (δώρα, πολυπληθές κράτος δημοσίων υπαλλήλων ,μείωση συνάξεων μισθών κλπ.) .
Επιδιωκόμενος στόχος η αλλαγή προς το χειρότερο του εισοδήματος των πολιτών και φτώχια για το εξαρτώμενο κράτος. Δηλαδή μείωση του κόστους ζωής και παραχώρηση στους σπεκουλαδόρους της παγκόσμιας τοκογλυφίας την δυνατότητα να αγοράσουν τα πάντα έναντι πινακίου φακής ή άλλως σε τιμές κατά πολύ κατώτερες της εμπορικής ή αντικειμενικής τους αξίας πριν την έναρξη της οικονομικής κρίσης.. Οι φτωχοί, οι οποίοι εξαρτώνται από την κυβέρνηση για την υγεία και την εκπαίδευση, δέχονται το χειρότερο χτύπημα και καθίστανται οι αδύναμοι κρίκοι της κρίσης .
Η Παγκόσμια Τράπεζα πρόσφατα παραδέχθηκε ότι ο κόσμος αυξάνεται ραγδαία και ήδη παρουσιάζεται δημογραφικό πρόβλημα σε παγκόσμια βάση, τα κράτη δε που καλούνται να ανταγωνιστούν στη παγκόσμια οικονομία την Κίνα, την Ινδία και άλλες ανερχόμενες ανταγωνιστικές οικονομίες οι οποίες τρέχουν με ποσοστά διψήφια, θα πρέπει να προσαρμόσουν τις οικονομίες τους στην ίδια βάση αλλιώς θα οδηγηθούν σε φτώχια και σε ρακένδυτες οικονομίες.
Καλούμαστε λοιπόν εμείς σήμερα να λησμονήσουμε ό,τι ξέραμε και να ανταγωνιστούμε τα κράτη αυτά με μείωση των κοινωνικών και βιοτικών μας αναγκών σε επίπεδο ζωής κάτω των 1.000€ ανά οικογένεια, άλλως ως θεατές θα παρακολουθούμε τον ανταγωνισμό να διαλύει την οικονομία μας και εμάς τους ίδιους, και να βιώνουμε καθημερινά εργαζόμενοι με ελάχιστα χρήματα χωρίς ωράριο και νομικά πλαίσια εργασίας, τη διάλυση της ζωής μας
Αυτά είναι εκείνα που πρέπει να ξέρουμε, ποιοι και ποια γεγονότα μας καλούν να στερηθούμε και να ιδρώσουμε τρέχοντας με στερήσεις, πριν γίνουμε υποτελείς εκείνων που σιγά-σιγά χτίζουν τη νέα κυριαρχία τους (ηγεμονία του πλανήτη) , όπως και για ποιο λόγο καλούμαστε να αγωνιστούμε πριν μας εξαφανίσουν ολοσχερώς, δια του πολέμου ο οποίος ετοιμάζεται .
Ντίνος Ζήσου
