Η φύση δεν περιμένει...

Από τον Κώστα Δεληγιάννη

5 Ιουνίου. Παγκόσμια ημέρα! Και για το «Περιβάλλον». Κάτι, σαν μικρό παράθυρο σε φεγγίτη, με θέα έναν πλανήτη που αγκομαχάει να προχωρήσει στο μέλλον. Εμείς από ΕΔΩ και το περιβάλλον από ΕΚΕΙ. Έξω από εμάς, πέρα από εμάς. Όχι απλώς χώρια, αλλά πολύ μακριά μας. Μόνον που το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ μας έχει περικυκλωμένους. Είναι παντού. Στα μέσα μας και στα έξω μας. Είναι στα κύτταρά μας, είναι τα κύτταρά μας. Είναι η ανάσα μας, η τροφή μας, η σκέψη μας. Όχι, δεν είναι το «περιβάλλον» μας, είναι το ΕΙΝΑΙ μας.
Ο χωρισμός άρχισε με την αφετηρία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Μέχρι ο πρωτόγονος εγκέφαλος να αρχίσει να αρέσκεται στη μυρουδιά των λουλουδιών και στην ποικιλία των χρωμάτων, έπρεπε να περάσουν εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι η προνόηση να προχωρήσει απ’ το προενοιακό στάδιο στη χρήση λογικών και σύνθετων εννοιών, με τη σταδιακή εξέλιξη της Νόησης, έπρεπε να αρχίσουν να οργανώνονται οι πρωτόγονες κοινωνίες. Ήταν αναγκαίο το ανθρώπινο είδος να μετασχηματίζει και να προσαρμόζει τη ΦΥΣΗ στις ανάγκες του. Όμως…
Άργησε πολύ, ο άνθρωπος, να κατανοήσει ότι δεν μπορούσε να παίζει ρουλέτα με τη φύση που τον έφτιαξε. Η νήησή του ακόμη, στροβιλίζεται στις αυταπάτες της αλαζονικής αυτοσυνείδησής του. Ακόμη δεν έχει κατανοήσει ότι είναι στριμωγμένος ανάμεσα στους αιώνιους νόμους του μεγάκοσμου και του μικρόκοσμου. Ότι δεν μπορεί να είναι κυρίαρχος στο Περιβάλλον. Είναι η ΦΥΣΗ που δεν επιτρέπει πλέον σε ένα δημιούργημά της να παραβιάζονται οι βασικοί κανόνες της.
Η κλιματική κρίση, οι πανδημίες σε ανθρώπους - ζώα - φυτά , οι πόλεμοι, προοιωνίζουν επικίνδυνη προοπτική για το ανθρώπινο είδος. Πάντα διαμορφώνονταν ανισορροπίες στον πλανήτη με τις τεκτονικές και γεωλογικές μεταβολές. Και υπήρξαν μεγάλοι περίοδοι καταστροφών και πισωγυρισμάτων στην εξέλιξη των έμβιων όντων. Όμως, σήμερα, που η παγκόσμια Γνώση άρχισε να κατανοεί την πίεση που ασκεί η ανθρώπινη δραστηριότητα στους κύκλους της Φύσης, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την αυξανόμενη αποδιάρθρωση των οικοσυστημάτων.
Υπάρχουν, ωστόσο, καταστροφικές πολιτικές που διαμορφώνουν επικίνδυνες προοπτικές για τη Ζωή στον πλανήτη. Βάσιμες πλέον προοπτικές, που οφείλουν να κινητοποιήσουν όλους τους πολίτες στην προσπάθεια αντιστροφής της επιταχυνόμενης κλιματικής κρίσης. Προσπάθεια που έχει απέναντί της όλα τα οικονομικά μοντέλα που ευνοούν και συντηρούν την επαπειλουμένη μαζική καταστροφή. Η Φύση δεν θα περιμένει την «ωρίμανση» των ανθρώπινων σχέσεων. Οι νόμοι και οι χρόνοι της είναι υπεράνω όλων.