Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ μπορώ να εκτιμήσω ακριβώς, πόσο κακό κάνει στην υγεία η οικονομική κρίση που μας βρήκε... κατακέφαλα εδώ και τέσσερα χρόνια τώρα (και από τότε ζούμε με έναν διαρκή πονοκέφαλο), ούτε μπορώ να εξηγήσω πώς γίνεται και ανεχόμαστε κοινοβουλευτικά νομοθετήματα και γεγονότα που υπερβαίνουν ακόμα κι αυτά τα όρια του παραλογισμού.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως μια παρεξήγηση με τους πολιτικούς στην Ελλάδα. Νομίζουν ότι, με το αζημίωτο κιόλας, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Όπως αυτό που είπε ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, απαντώντας στον λογικότατο «ξεσηκωμό» της τοπικής κοινωνίας για κατάργηση των διοδίων, μετά το πρόσφατο θανατηφόρο τροχαίο στον παρακαμπτήριο της οδού Βόλου, αλλά και άλλα, που βύθισε στο πένθος ένα χωριό.
«Γιατί δεν λέτε τους δημάρχους να διαμαρτυρηθούν στην Τροχαία; Εγώ τι να κάνω;».
Ένας υπουργός να ζητά από τους πολίτες, να πουν τους δημάρχους, να ενεργήσουν για να εφαρμοστεί ο νόμος! Να μην θεωρεί διόλου δική του υπόθεση την πάταξη της παρανομίας! Μόνο στην Ελλάδα μπορούσε να συμβούν αυτά...
ΑΝΤΑΜΩΣΑ τις προάλλες έναν φορτηγατζή στον παράδρομο του Μακρυχωρίου και επιχείρησα μια καθαρή εξήγηση μαζί του. «Γιατί βρε φίλε περνάς με 40 τόνους φορτωμένος απ΄ εδώ και βάζεις σε κίνδυνο εμένα, την οικογένειά μου, αλλά και τον εαυτό σου τον ίδιο;». Η απάντηση απολύτως κατανοητή. «Από Αθήνα για Θεσσαλονίκη, θέλω μόνο για διόδια 226 ευρώ! Χωρίς διόδια, από παράδρομους δηλαδή, πληρώνω 57 ευρώ!». Ύστερα μου ήρθε στο μυαλό η δήλωση του αρμόδιου υπουργού των Έργων, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: «Δεν υπάρχει καμία μείωση στα διόδια πριν γίνουν οι δρόμοι!».
Ο ΑΛΛΟΣ πάλι, στον πεζόδρομο, είχε τις δικές του ενστάσεις για τους παραλογισμούς της κυβέρνησης. «Πώς γίνεται να τοκίζει η εφορία αυτά που της χρωστάω και να μου καθυστερεί εκείνα που μου χρωστάει; Και όταν τα επιστρέψει να τα επιστρέφει χωρίς τόκο;». Αξιωματικός της Αστυνομίας ο ίδιος, του χρωστάει η υπηρεσία, δηλαδή το δημόσιο, τα νυχτερινά και τα ρεπό μηνών. Αλλά δεν τα αφαιρεί από τη χρέωση του φόρου εισοδήματος. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν ποινές και πρόστιμα. Στη δεύτερη το κράτος συμπεριφέρεται με αυταρχισμό...
ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ μάλλον στα όρια του παραλογισμού. Διότι πώς να εκλάβει κανείς πολιτικές αποφάσεις, του τύπου να πληρώνουν φόρο και χαράτσια και οι άνεργοι (!) να στερείς τις ιατρικές εξετάσεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όσων τις έχουν χρυσοπληρώσει μέσω των εισφορών τους στα ταμεία και να βάζεις τον πληθυσμό να πληρώνει ενοίκιο στο ίδιο του το σπίτι!
ΑΛΛΑ είπαμε, ζούμε σε μια χώρα όπου πολλά πράγματα δεν εξηγούνται με βάση τη λογική. Η ανάγκη να εξευρεθούν και η σπουδή να αποταμιευτούν τα επιστρεφόμενα στους δανειστές μας, καταργεί κάθε λογική. Και προκρίνει επικίνδυνες καταστάσεις, που έχουν να κάνουν με τη μη εφαρμογή των νόμων. Και την κατάσταση της ανομίας δυστυχώς θα τη βρούμε μπροστά μας.
