Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΥΤΟ που συμβαίνει στην Ελλάδα, το τελευταίο δεκαπενθήμερο δεν έχει προηγούμενο: το τηλεκοντρόλ από εργαλείο διαχείρισης της τηλεοπτικής συσκευής, έχει μετατραπεί σε εργαλείο διαχείρισης της «μηχανής του χρόνου»... Αρκεί ένα πάτημα του κουμπιού για να πας από το 2014 στο 2004 κι ένα δεύτερο, για να μεταφερθείς από το 2007 στο 2014!... Η καινοτομία (σε πείσμα όσων πιστεύουν ότι, η χώρα μας είναι ελλειμματική σε καινοτόμες ιδέες) οφείλεται αποκλειστικά στην ΝΕΡΙΤ, τη δημόσια τηλεόραση, που αποφάσισε ξαφνικά, την ίδια ώρα που η ιδιωτική τηλεόραση μεταδίδει «ζωντανά» τους αγώνες του Παγκόσμιου Κυπέλλου Μπάσκετ, να μεταδίδει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Μπάσκετ του 2007 και το Παγκόσμιο του 2006! Προφανώς, η ιδέα τού να μεταδίδεται την ώρα διεξαγωγής του ματς της Εθνικής μας ομάδας μπάσκετ με τη Σερβία, το ματς της Εθνικής μας με τη Σλοβενία το 2006 θεωρήθηκε πρωτοποριακή ιδέα εκ μέρους των αρμοδίων της δημόσιας τηλεόρασης κι έτσι επεκτάθηκε και στο ποδόσφαιρο: την ώρα του ματς της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου με την Ρουμανία, η ΝΕΡΙΤ μετέδιδε το ματς της εθνικής μας ομάδας με την Τσεχία το... 2004!
ΠΡΟΦΑΝΩΣ όταν, το περασμένο καλοκαίρι ο πρωθυπουργός έλεγε «αποφασίσαμε να κλείσουμε προσωρινά αυτό που υπήρχε έως τώρα και να δημιουργήσουμε μια νέα δημόσια Ραδιοτηλεόραση στη θέση του, σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα διεθνή πρότυπα», δεν εννοούσε αυτό που βλέπουμε σήμερα... Κι όταν επίσης, στο ίδιο διάγγελμά του κατήγγειλε ότι «οι συνδικαλιστές της δημοσιογραφίας έφτασαν στο σημείο να φιμώνουν, να απαγορεύουν να εμφανιστεί ακόμα και στο ραδιόφωνο κάθε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας που, κατά την άποψή μας, προσπαθεί να εκφράσει την άποψη της πλειοψηφίας του κόσμου» δεν εννοούσε ότι ένα χρόνο μετά, ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ θα υπέβαλαν την παραίτησή τους, επειδή κυβερνητική παρέμβαση τους επέβαλε να μη μεταδώσουν την σημερινή ομιλία του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ!...
«ΑΝ διακηρύττεις ό,τι θέλεις να φτιάξεις κάτι ανεξάρτητο, αντικειμενικό και ποιοτικό αλλά δεν το εννοείς, μη το αναθέτεις σε κάποιον που το εννοεί...» έγραψε στο facebook πριν παραιτηθεί ο διευθύνων σύμβουλος Ροδόλφος Μορώνης... Σοφόν το σαφές!...
...ΑΛΛΑ, το μείζον δεν είναι η αντικειμενικότητα ή η ανεξαρτησία της τηλεόρασης... Είναι η αξιοπιστία κι η υπευθυνότητα της πολιτικής μας ηγεσίας... Όταν ένας πρωθυπουργός κλείνει εν μία νυκτί την κρατική ραδιοτηλεόραση και διαβεβαιώνει ότι το κλείσιμο είναι «προσωρινό» και ότι σύντομα «μια νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση, σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα διεθνή πρότυπα» θα δημιουργηθεί στη θέση της, οφείλει να γνωρίζει ότι η υλοποίηση της υπόσχεσης του αυτής, δεν μπορεί να καθυστερεί, γιατί τον εκθέτει καθημερινά στα μάτια όλης της ελληνικής κοινωνίας... Γιατί, σε αντίθεση με την υπόσχεση για «απογείωση της ελληνικής οικονομίας» που ακόμη κι αν διαψεύδεται εν τοις πράγμασι, μπορείς να «μπουρδουκλώσεις» την κοινή γνώμη με «ναι μεν αλλά...» και ωραιοποιήσεις του τύπου «βάλαμε τις βάσεις για την αναπτυξιακή διαδικασία» κ.λπ., η υπόσχεση «για μια τηλεόραση σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα» κοντράρεται καθημερινά με την εικόνα του Ζήση Βρύζα που σκοράρει κατά της Ρωσίας το... 2004 και την εικόνα του φαλακρού πλέον Μπασινά να τραβάει τα μαλλιά του για κάθε ευκαιρία που έχανε η εθνική μας, μια ολόκληρη δεκαετία πριν!...
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ την «απάτη» της σύγχρονης αυτής τηλεόρασης (που την υπαγόρευσαν οικονομικοί και μόνον, λόγοι) την πληρώνουμε ακριβότερα απ’ ότι την προηγούμενη: καθότι αποζημιώθηκαν οι 2.700 εργαζόμενοι της με δεκάδες εκατομμύρια την ώρα των μεγάλων περικοπών (παρ’ ότι επαναπροσλήφθηκαν οι περισσότεροι εξ αυτών) ενώ το ανταποδοτικό τέλος που πληρώνουν νοικοκυριά, πολίτες, μαγαζιά, κοινόχρηστοι χώροι (όσοι τέλος πάντων πληρώνουν ΔΕΗ) δεν καταργήθηκε ποτέ... Τουτέστιν, η ελληνική κοινωνία ενώ πριν τις εξαγγελίες Σαμαρά χρηματοδοτούσε μια Ραδιοτηλεόραση που, όσες αμαρτίες κι αν είχε, πρόσφερε πρόγραμμα, εδώ και ένα χρόνο χρηματοδοτεί με 100 εκατομμύρια το χρόνο κανάλια χωρίς πρόγραμμα, που του μεταδίδουν αγώνες του 2004, ταινίες ή ντοκιμαντέρ του 1970 και δελτία ειδήσεων που η αισθητική τους και η λογική τους ανήκουν στη δεκαετία του ογδόντα... Γιατί μόνο στην δεκαετία του ογδόντα (ίσως και λίγο πιο παλιά) θα μπορούσε να ζει ο ανεγκέφαλος κυβερνητικός παράγων που ζητάει να μην μεταδοθεί «ζωντανά» η ομιλία του κ. Τσίπρα... Όχι στην σημερινή εποχή του τηλεοπτικού πληθωρισμού...
ΕΙΝΑΙ εύκολο να καταστρέψεις κάτι... Δύσκολο είναι να φτιάξεις... Στην Ελλάδα δυστυχώς, τα λόγια έχουν μεγαλύτερη αξία από τις πράξεις... Οι πολιτικοί ωστόσο, σε εποχές κρίσεως ιδίως, σαν τη σημερινή, θα έπρεπε να κινούνται με οδηγό το «αξίωμα» του Πυθαγόρα: «ο ηγέτης δεν πρέπει να αισθάνεται περήφανος για τα λόγια του, αλλά για τις πράξεις του».
