στον ουρανό πολύχρωμους χαρταετούς, παρακολουθούμε τηλεοπτικά πλάνα με ρωσικούς πυραύλους ...Εμφανίζονται σαν μαύρες κηλίδες στον ουρανό, μικρές στην αρχή, κάπως πιο ευκρινείς μετά, μέχρι να πέσουν στη γη και να σκοτώσουν, κι έχει ο θάνατος χρώμα κόκκινο της φωτιάς. Μέσα στον γενικό χαμό κάτι πιτσιρικάδες Ουκρανοί σηκώνουν τα κινητά, τραβάνε βίντεο και τα ανεβάζουν στο Τικ-Τοκ. Ο πρώτος πόλεμος σε διαδικτυακή αναμετάδοση. Χάρη σ’ αυτούς, βλέπουμε και κάποια πλάνα που χαλάνε τη μανέστρα του Πούτιν που έχει επιβάλει γενική συσκότιση «δι’ ευνόητους λόγους».
Πιάνεις τον εαυτό σου να έχει κιόλας κουραστεί με όλα αυτά. Με τα ρεπορτάζ των πολεμικών ανταποκριτών, τις αναλύσεις και τις συνεχείς συνδέσεις των καναλιών με τα κέντρα των αποφάσεων. Δεν θες να βλέπεις κι άλλα καραβάνια προσφύγων. Καλά –καλά δεν χώνεψες τα καραβάνια των σκουρόχρωμων, Σύρων, Αφγανών, Πακιστανών και σου προκύπτουν νέα με ξανθούς βορειοευρωπαίους. Μπα! Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει προσφυγιά μεταξύ λευκών πληθυσμών; Μπορεί και νεκροί που να μην ανήκουν στους αιώνια «μαύρους» του πλανήτη»; Εκπλησσόμεθα....
Κόπωση ...Άλλη μια Αποκριά που δεν μπόρεσες να τη χαρείς, αλλά για άλλο λόγο φέτος ...Άλλη μια άνοιξη που πάει να ξεκινήσει και πάλι στραβά. Από τα χάπια για τον κορονοϊό, στα χάπια του ...ιωδίου. Από τους λοιμωξιολόγους στους διεθνολόγους και τους λοιπούς στρατηγικούς αναλυτές. Υποθέτω πως ο Βλαδίμηρος Πούτιν, αυτός ο παρωχημένος ηγεμόνας, ακριβώς εκεί ποντάρει. Στην κόπωση του δυτικού πολίτη που, όσο κι αν οργιστεί, όσο κι αν θυμώσει, δεν ρισκάρει με τίποτε να εμπλακεί και να αφήσει την κατοχυρωμένη ευημερία του και τη βολή του για να πάει σε πεδία μαχών. Θα κάνει «ζαπ» και απλά θα αλλάξει κανάλι για παρακολούθηση πιο ευχάριστων θεαμάτων. Το ίδιο φυσικά και οι δυτικές ηγεσίες. Την πολεμική σύγκρουση δεν τολμούν να τη σκεφτούν καν.
Στην άλλη πλευρά της πλάστιγγας οι Ρώσοι πολίτες. «Πολίτες» τρόπος του λέγειν. Τους θεωρούσαν πάντα μια εκμηδενισμένη μάζα, αενάως υποταγμένη στους εκάστοτε ηγέτες της, τσάρους θα τους πεις, μπολσεβίκους ή ΚΚΣΕ, τώρα «Ρώσους ολιγάρχες». Κανείς δεν τους ρωτά, κανείς δεν τους υπολογίζει αν έχουν γνώμη και ποια. Όσοι είχαν, γνώρισαν απλώς τη βαρβαρότητα των ποικιλώνυμων «Σιβηριών». Ούτε για τα φέρετρα των Ρώσων στρατιωτών που θα επιστρέψουν τυλιγμένα με τη ρωσική σημαία θα απολογηθεί κανείς και κανείς δεν θα τα δει. Θα χαθούν μια για πάντα στην απεραντοσύνη της χιονισμένης στέπας.... Οπότε, σωστά διέγνωσε ο ηγεμών του «ξανθού γένους» με την αγέλαστη (από τα πολλά μπότοξ) φάτσα: Όποιος κατεβάσει στο «γήπεδο» περισσότερα όπλα κατακτά το τρόπαιο. Καλά τα «μπλαμπλά» και οι κυρώσεις, αλλά τη διαφορά την κάνουν οι πύραυλοι και η φωτιά που βρέχει ο ουρανός. Οδησσός, Μαριούπολη και στο βάθος Κίεβο, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω κι εσείς στα κανάλια σας μπορείτε να κάνετε όσες αναλύσεις θέλετε, αν και συνιστάται η παρακολούθηση του OPEΝ, του μοναδικού που μπορεί να σας προσφέρει αντικειμενική ενημέρωση υπήκοοί μου.
Νιώθω περίεργα αυτές τις μέρες. Σαν κάθε σκεπτόμενο δυτικό πολίτη αισθάνομαι λιγάκι σαν τον απατημένο σύζυγο που ανακαλύπτει πως ο κόσμος του «δεν είναι αυτός που νόμιζε». Το εμπεδωμένο αίσθημα που με διακατείχε, ότι δηλαδή ο πλανήτης μας ξεμπέρδεψε οριστικά με τους εκτεταμένους πολέμους και πως έχει βάλει πια στόχους εξωπλανητικής επέκτασης, κλονίστηκε μέσα μου σοβαρά. Το εύκολο είναι να πεις ότι αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε επειδή ένας ηγεμόνας ξεμωράθηκε και κατελήφθη πίσω-πίσω από ιδέες (ρωσικού) μεγαλείου. Το δύσκολο είναι να αναγνωρίσεις ότι ο πόλεμος αυτός ήρθε επειδή η Δύση έχει ξεφύγει κατά πολύ σε όλα. Η δυτική υπεροχή (πολιτική, οικονομική, τεχνολογική) έχει εξελιχτεί σε μια ηγεμονία που ολοένα και αυξάνεται και πλέον φοβίζει. Δυστυχώς όμως, οι δυτικοί ηγέτες δεν έχουν τη σοφία να καταλάβουν πως η δική τους δράση γεννά αντίδραση. Προφανώς ο υπόλοιπος πλανήτης δεν θα κάθεται για πολύ ακόμη να αρκείται στα λίγα, να υποφέρει και να περιθωριοποιείται. Τούτες τις μέρες, ακούγοντας και διαβάζοντας αναλύσεις επί αναλύσεων, σχεδόν με τρόμο αναρωτήθηκα πώς θα «ελέγξει» πια η Δύση όλους αυτούς τους «αναλώσιμους» του τρίτου κόσμου που κάποια στιγμή θα αποκτήσουν κι αυτοί δυνατότητες σαν τον Πούτιν. Τι θα πράξουν με τον γιγαντισμό της Κίνας; Πώς θα αντιμετωπίσουν την ανερχόμενη και διαρκώς εξοπλιζόμενη Ινδία; Πώς θα διαχειριστούν το πελώριο πρόβλημα της υποσιτισμένης Αφρικής και της φτωχοποιημένης Λατινικής Αμερικής όταν όλοι αυτοί οι παρίες του πλανήτη αρχίσουν να μεταναστεύουν μαζικά προς τη Δύση;. Και είναι τυχαίο ότι είναι οι ίδιοι που σήμερα αρνούνται να καταγγείλουν και σφυρίζουν αδιάφορα για όλα αυτά που κάνει ο Πούτιν;
Συνεχίζει να βρέχει βόμβες στη Μαριούπολη, οι Ρώσοι προ των πυλών. Ένας αναλυτής μάς γυρίζει πίσω στην κλασσική αρχαιότητα ...Οι Σπαρτιάτες προ των πυλών της Αρχαίας Αθήνας. Η όμορφη Αττική γη κινδυνεύει πλέον με ερήμωση, λοιμούς, θανατικό. Οι Σπαρτιάτες φοβούμενοι ότι η ηγεμονεύουσα Αθήνα του Περικλή θα τους καταπιεί πολιτικά και οικονομικά σαν ένας ανώτερος πολιτισμός που ήταν, όρμησαν σαν λυσσασμένα σκυλιά να χαλάσουν το αθηναϊκό όνειρο. Οι Αθηναίοι μέσα στη μέθη της ακμής τους δεν είχαν διαβλέψει τον κίνδυνο και τους χειρισμούς που απαιτούνταν. Ούτε η Δύση το κάνει στην παρούσα φάση ...Ο Θεός να τους φωτίσει, οι σειρήνες που ακούγονται παντού στην Ουκρανία να είναι μαζί και ένας ήχος αφύπνισης σε τόνους γοερούς ...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ alexiskalessis@yahoo.gr
