ΝΑΤΟ: Ο Κέρβερος των αμερικανικών... συμφερόντων

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Στο παρελθόν, στην εποχή του ψυχρού πολέμου επικρατούσε η άποψη ότι το ΝΑΤΟ υπήρχε ως αντίβαρο του πάλαι ποτέ Συμφώνου της Βαρσοβίας. Από την κατάρρευση όμως των καθεστώτων του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού έπαψε να υπάρχει και ο συνασπισμός αυτός. Φυσιολογικά, έπρεπε να αυτοκαταργηθεί και ο νατοϊκός σχηματισμός. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε, αλλά αντιθέτως ενισχύθηκε και ενισχύεται από ένα τσούρμο κρατών της ανατολικής Ευρώπης προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο τα σύνορα της Ρωσίας. Τείνοντας να καταστεί ο διεθνής χωροφύλακας. Ο Κέρβερος των αμερικανικών και μεγάλο-ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ο επίβουλος μιας νέας τάξης πραγμάτων, την οποία συντηρεί με ανυπόστατη φημολογία περί επικείμενων κινδύνων. Μη διστάζοντας να εξαπολύει οικονομικές απειλές ακόμη και σε Ρωσία και Κίνα.
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι ο απώτερος στόχος του χωροφύλακα αυτού είναι η γεωπολιτική πίεση της ρωσικής ομοσπονδίας και της ευκολότερης προώθησης των αμερικανικών και μεγάλο-ευρωπαϊκών συμφερόντων. Αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψει ποτέ η υπερδύναμη Ρωσία, η οποία διαθέτει συμβατικό και πυρηνικό οπλοστάσιο, ικανό να καταστρέψει όχι μία, αλλά πολλές φορές τον κόσμο. Απέναντί της έχει ένα ασκέρι νατοϊκών κρατών με επικεφαλής τις ΗΠΑ που αγωνίζονται να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι της συμμαχίας απέναντι σε έναν λαό, που έχει να επιδείξει στο ιστορικό του παρελθόν μόνο νίκες και θριάμβους.
Ας δούμε όμως, αν είναι συμβατή η παρεμβατική στρατιωτική συμπεριφορά του ΝΑΤΟ με τη διεθνή νομιμότητα και το καταστατικό του. Το τελευταίο δεν επιτρέπει τη στρατιωτική εμπλοκή του υπέρ μιας χώρας που δεν ανήκει σ’ αυτό. Ως προς το πρώτο ο οργανισμός αυτός δεν έχει καμία σχέση με τη διεθνή θεσμική ιδιότητα του ΟΗΕ. Τον μόνον αρμόδιο να επιλύει διεθνή προβλήματα. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι το ΝΑΤΟ βαρύνεται και με εγκλήματα πολέμου... Άρα στο Ουκρανικό ζήτημα την ευθύνη της επιλύσεως αυτού την έχει αποκλειστικά ο ΟΗΕ και όχι η παράνομη υπερβατική και ύπουλη συμπεριφορά του ΝΑΤΟ. Μπορεί όμως ο ΟΗΕ, ως έχει, να δώσει διέξοδο στο πρόβλημα; Όχι, γιατί δεν διαθέτει στρατιωτική δύναμη να επιβάλλει τις αποφάσεις του. Σκοπίμως τον αφήνουν αποψιλωμένο και ανήμπορο για να μπορούν εύκολα οι ισχυροί της γης να ικανοποιούν τις αρπακτικές τους ορέξεις.
Επομένως, αν θέλουμε να ενισχύσουμε τον ΟΗΕ και να τον κάνουμε ικανό, ώστε να εφαρμόζονται οι δίκαιες αποφάσεις του, πρέπει να δυναμώσουμε τον θεσμικό του ρόλο, τόσο που να αποτρέπει κάθε απόπειρα προσβολής του δικαίου. Και μάλιστα να είναι υποχρεωτική, ακόμη και η δυνατότητα στρατιωτικής συνδρομής όλων των κρατών του οργανισμού υπέρ του αδικημένου.
Αυτό πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να σταματήσουμε την ύπαρξη του ΝΑΤΟ, την εξέλιξή του σε παγκόσμιο χωροφύλακα, υποστηριχτή των συμφερόντων των μεγάλων, συνεργό της αρπαγής του δίκιου των αδύναμων και μικρών λαών. Αυτό φυσικά ισχύει και για τη Ρωσία, η οποία πρέπει να αποσύρει κάθε απειλή πολέμου κατά της ακεραιότητας της Ουκρανίας.
Η δυνατότητα επιβολής του δικαίου από τον ΟΗΕ θα σημάνει αλλαγή στο διεθνές σκηνικό. Με την απόδοση του δικαίου εκεί που πρέπει. Ανοίγοντας τον δρόμο και για την οριστική και δίκαιη επίλυση των εθνικών μας θεμάτων σε Αιγαίο και Κύπρο.
Στα παραπάνω πρέπει να επισημάνουμε για δεύτερη φορά τη μη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας μας στο Ουκρανικό ζήτημα. Γιατί για μας η νατοϊκή συμμαχία στην οποία ανήκουμε και υπηρετούμε ποτέ μα ποτέ δεν παρέκλινε της πολιτικής των ίσων αποστάσεων θύτη και θύματος. Αποτέλεσμα οι δυνάμεις του στρατού του ναυτικού και της αεροπορίας μας να δίνουν ανύσταχτα κι ασίγαστα τον αγώνα για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων.
Τελειώνοντας, αυτό το άρθρο θα ήθελα να επισημάνω ότι οι δυνατότητες του κύρους της ελληνικής διπλωματίας πρέπει να στραφούν και σε δραστηριότητες αναβάθμισης της πρακτικής δράσης του ΟΗΕ για την απόδοση και επιβολή του δικαίου εκεί που πραγματικά ανήκει. Ας δράσουμε λοιπόν και προς την κατεύθυνση αυτήν.