Του Κων/νου Τσιρονίκου
Η εξοντωτική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών μοιάζει με τον σατανικό φορολογικό νόμο αφανισμού των Ρωμιών και όλων των μειονοτήτων της Τουρκίας, που σκαρφίστηκε παραμονές του 1942, ο μισέλληνας και ορκισμένος εχθρός των Ελλήνων, τότε, πρόεδρος της γείτονος Ισμέτ Ινονού.
Ο φόρος αυτός, το βαρλίκ βεργκισί, το γνωστό βαρλίκι ή φόρος ακίνητης περιουσίας ήταν εξωφρενικά αβάσταχτος και εφαρμόστηκε στους μη μουσουλμάνους. Ηταν δε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερος από όλη την αξία της περιουσίας του κάθε Ρωμιού. Αποτέλεσμα να πουληθεί αυτή όσο - όσο για να αποπληρωθεί το μεγάλο αυτό ποσό, γι΄ αυτό και αρκετοί φυλακίστηκαν, εκτοπίσθηκαν, πέθαναν ή πήραν το δρόμο της προσφυγιάς...
Ένα παρόμοιο βαρλίκι έχει επιβάλει διά του ΕΝΦΙΑ και η εδώ υποτακτική της τρόικας ελληνική κυβέρνηση. Ένα σχέδιο εξόντωσης της ιδιοκτησίας και του λαού της Ελλάδας. Και μάλιστα από Ελληνες ηγέτες, οι οποίοι καθοδηγούμενοι έξωθεν οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην περιουσιακή απογύμνωση του λαού μας.... Των μικρών ιδιοκτητών. Και την περαιτέρω γιγάντωση των εχόντων. Αφού όλες οι ευκαιρίες που δημιουργεί η άδικη και σχιζοφρενική πολιτική της εξουσίας είναι υπέρ αυτών. Ακόμα και αυτή η ακραία περίπτωση της απώλειας του μικρού σπιτιού του φτωχού και μεροκαματιάρη που σήμερα είναι άνεργος. Δυστυχώς κι αυτή η στέγη του ανήμπορου που αποκτήθηκε με αγώνες μιας ολόκληρης ζωής και μέσω τραπεζικού δανεισμού κινδυνεύει να χαθεί. Και ο άρπαγας κάποια τράπεζα ή κάποιος απ΄ τα αρπακτικά εκείνα που καιροφυλακτούν για να φάνε τζάμπα το ακίνητο.
Όπως και παραπάνω τονίσαμε, τη χαριστική βολή στην απώλεια της μικρής, κυρίως, ιδιοκτησίας έχει δώσει ο ΕΝΦΙΑ. Το σύγχρονο βαρλίκι του λαού μας. Το σαράκι που κατατρώει μαζί με τ΄ άλλα κακά τον Ελληνα μικροϊδιοκτήτη. Τον φτωχό, τον άνεργο. Τον πεινασμένο που περιμένει στη σειρά, κάποιου φιλόπτωχου σωματείου ή το έλεος της εκκλησίας, για να εξοικονομήσει τη λίγη τροφή που θα τον κρατήσει στη ζωή... Και μετά αργά και σταθερά θα περάσει στο δεύτερο στάδιο εξόντωσης. Παρόμοιο μ΄ εκείνο της οδύσσειας των Ρωμιών της Πόλης.
Στην εγκατάλειψη της πατρώας γης. Που θα δημιουργήσει τη νέα ξεριζωμένη γενιά. Αυτούς τους νέους που θα φύγουν μακριά στα ξένα. Για να μπορέσουν να ζήσουν με κάποια αξιοπρέπεια. Αυτήν που τους πήρε το ανελέητο και απαίδευτο κράτος. Το λησταρχείο του ΕΝΦΙΑ και όλο το άδικο σύστημα. Και κυρίως η φτώχεια, η ανεργία και η έλλειψη προοπτικής αποκατάστασης της οικονομικής ανάπτυξης στον τόπο μας. Με την εύρεση εργασίας και την αλλαγή συμπεριφοράς του κράτους, που αντί να δίνει εξετάσεις προόδου στο λαό του δίνει στους δανειστές του, καταδικάζοντας αυτόν σε διαρκή παρακμή.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, ότι μόνον με έργα δικαίου και ηθικής θα αναταχθεί η αξιοπρέπεια του πολίτη. Που θα τον κρατήσει στον τόπο του. Για να μην γίνει η Ελλάδα μια χώρα χωρίς Ελληνες πολίτες. Για να μην έρθουν, ξένοι στη γη μας. Στη γη των προγόνων μας. Για να μην χάσουμε και ξεχάσουμε το σπίτι μας, το χωριό μας, την πόλη μας, την Ελλάδα μας. Για να μην γίνει κάποτε το σκηνικό της εγκατάλειψης μια θλιβερή ιστορία που θα μας λέει σαν παραμύθι ότι: μια φορά και έναν καιρό σ΄ αυτόν τον ένδοξο και μαρτυρικό τόπο, τον ποτισμένο με το άγιο αίμα των μαρτύρων και νεομαρτύρων της Ορθοδοξίας και των παλικαριών της ελευθερίας, ζούσαν Ελληνες.
Αυτό ευχόμαστε και προσευχόμαστε να μην γίνει. Γιατί, αν συμβεί θα είναι μεγάλη συμφορά και μεγάλη απορία για τον ιστορικό του μέλλοντος: Πώς έναν τόσο μεγάλος πολιτισμός προδόθηκε και χάθηκε όχι απ΄ το λαό του, αλλά απ΄αυτούς που έπαιξαν και έχασαν... Με τη μακροχρόνια προδοσία της εξουσίας και στο φινάλε με τις υπογραφές της καταδίκης ενός περήφανου λαού... Που τον αποδιώχνει απ΄ τη γη των προγόνων του. Γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή απαλλαγής απ΄ τα ατέλειωτα βάσανα. Που τον σταυρώνουν καθημερινά. Που παράγει μια εξουσία, που ενδιαφέρεται μόνον για τον καλό βαθμό που θα πάρει από την τρόικα. Και δεν κοιτά που δεν κινείται καμία παραγωγική παράμετρος. Που δεν ακούγεται κανένας, έστω και πολύ μακρινός, ήχος που θα φέρει την ελπίδα: ότι κάποτε μπορεί να σιμώσει και να φτάσει η μέρα του λυτρωμού και της ανάστασης.
