Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΣΟΚΑΡΕΙ είναι η αλήθεια, η προτροπή του νέου δημάρχου Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη, προς τους υπαλλήλους του Δήμου του, «όσοι από εσάς έρχεστε σε επαφή με τον κόσμο να φροντίσετε να είστε καθαροί, λουσμένοι και να μην βρομάτε», αλλά δυστυχώς, σαράντα χρόνια μετά τη διαφήμιση «κάποιος πρέπει να του μιλήσει για το Rexona» η καθημερινότητα αποδεικνύει πως δεν έχουν εξοικειωθεί όλοι οι Ελληνες με το νερό... Η δε αστική ευγένεια – γιατί περισσότερο από το σώμα μας «βρομάει» η συμπεριφορά μας – δεν περνάει και τις καλύτερες ημέρες της, στη χώρα που αρέσκεται να διαφημίζεται ότι «γέννησε τον πολιτισμό»... Καθότι, εκτός από τον πολιτισμό στον οποίο αναφερόμαστε, υπάρχει κι ο πολιτισμός της καθημερινότητας ο οποίος «ξύνει το λούστρο» της αυτοϊκανοποίησής μας. Εξού και η απαίτηση του νέου δημάρχου: «θα είστε ευγενικοί με όλους, ακόμη και με την τρελή που ουρλιάζει»...
ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ όλ’ αυτά, θα πείτε... Τόσο, που ακούγονται ως προσβλητικά για εκείνους προς τους οποίους απευθύνονται. Όμως, έχουμε όλοι την εικόνα μιας μειονότητας υπαλλήλων δημοσίων υπηρεσιών που αξίζουν αυτών των συστάσεων... Υπαλλήλων που αδιαφορούν όταν πρέπει να εξυπηρετήσουν, απαντούν αγενώς ή απρόθυμα, δεν μιλούν στον πληθυντικό, δεν σηκώνουν καν το κεφάλι για να κοιτάξουν αυτόν στον οποίο απευθύνονται, ή μιλούν στο κινητό αδιαφορώντας για τον πολίτη που περιμένει...
ΕΝΤΑΞΕΙ όλ’ αυτά, τα ξέρουμε και τα συζητάμε χρόνια... Το ευπρεπές ντύσιμο και το προσβλητικό «να πλένεστε και να μην βρομάτε» είναι συστάσεις για το 2014; Πέρα από την προσωπική άποψη που ο καθένας μας μπορεί να έχει ως προς αυτό (αρκούν τρεις άνοδοι ή κάθοδοι με ασανσέρ για να καταγράψεις τα χαρακτηριστικά ενός focus group που μπορεί να σου δώσει δειγματοληπτικά αντικειμενική εικόνα), υπάρχει στο διαδίκτυο έντονα αποτυπωμένη η αντιπαράθεση της λογικής του υπαλλήλου μιας δημόσιας υπηρεσίας ως προς το «φαίνεσθαι», με τη λογική που διέπει τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, στον ίδιο ακριβώς επαγγελματικό αντικείμενο...
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ως προς την «αντιπαράθεση» των δύο αυτών «λογικών», είναι όσα συνέβησαν από τη στιγμή που τράπεζες του δημόσιου τομέα ιδιωτικοποιήθηκαν και «πέρασαν» στο έλεγχο του ιδιωτικού: στην ιστοσελίδα «Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΑΤΕ» που καταγράφει «ό,τι γίνεται στην ΑΤΕ και όχι μόνο...» διαβάζουμε άρθρο υπό τον τίτλο «οι παρατηρήσεις για το ντύσιμο (ή το ύπουλο κολπάκι της χειραγώγησης)». Αναφέρεται στη συγχώνευση της Αγροτικής Τράπεζας με την Τράπεζα Πειραιώς και στις παρατηρήσεις που έγιναν σε υπαλλήλους της πρώτης από στελέχη της δεύτερης για το μη ευπρεπές της ενδυμασίας τους. Ενδεικτικά τα email δυο υπαλλήλων της ΑΤΕ που φιλοξένει ο εν λόγω ιστότοπος.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ: «...Εδώ και μια εβδομάδα ακούω συνέχεια για το ντύσιμο. Και σε μας ήρθε κάποια από την Πειραιώς στο κατάστημα «τυχαία» (είδε φως και μπήκε) και είπε στον υποδιευθυντή για το τι ρούχα θα πρέπει να φοράμε. Λες και όλα τα άλλα θέματα τα έχουν λύσει. Σκοτίστηκα για το ντύσιμο. Σε λίγο καιρό με τρύπια ρούχα θα κυκλοφορούμε (παρεμπιπτόντως έχω μια τρύπα στην μπλούζα σήμερα). Είναι σκόπιμο αυτό, γιατί κάποιοι συνάδελφοι θα σκεφτούν «αφού μου κάνουν παρατήρηση για τα ρούχα σκέψου τι θα γίνει αν κάνω απεργία». Η ίδια τρομοκρατία έχει περάσει και για το ωράριο. Πάντως, περιμένω με λαχτάρα και αγωνία τη στιγμή που θα μου πει κάποιος για το ντύσιμό μου. Αν δεν πουν τίποτα σε μένα, μην φοβάστε οι υπόλοιποι. Το θέμα είναι να πείσουμε αυτούς που φοβούνται, ότι, τους κάνουν δεν τους κάνουν τα χατήρια, δεν εξασφαλίζουν τη θέση τους».
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: «...όπως φαντάζομαι, θα έχει ήδη πέσει στην αντίληψή σας, ότι οργιάζουν οι φήμες από επισκέψεις που έχουν κάνει στελέχη της Πειραιώς σε καταστήματα της ΑΤΕ. Σήμερα πληροφορηθήκαμε ότι σε κάποιο κατάστημα που έγινε επίσκεψη για «2η φορά»!!! έγινε παρατήρηση σε ταμία για τα παπούτσια της. Έγινε χαμός από σχόλια συναδέλφων που διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον».
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ η απάντηση στα δημοσιεύματα: «Θα κάνουμε την κινητοποίηση της σαγιονάρας; Όχι. Δεν χρειάζεται καν να το συζητήσουμε, την επόμενη, πάλι το ίδιο ντύσιμο. Το ύπουλο κολπάκι της χειραγώγησης είναι το εξής: θα σου σπάσω τον τσαμπουκά για κάτι επουσιώδες. Αν με φοβηθείς σε αυτό, όταν θα πρέπει να συγκρουσθείς για κάτι σοβαρό, θα είσαι ήδη χεσμένος. Μη μασάτε, εμείς έχουμε μάθει να δουλεύουμε και χωρίς γραβάτες. Τόσο καιρό λίγη δουλειά έχουμε πατήσει;».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: τα αυτονόητα στον ιδιωτικό τομέα, δεν αντιμετωπίζονται έτσι στον δημόσιο... Επιβαλλόμενα δε, μπορεί να προκαλέσουν και ...επανάσταση! Την «επανάσταση της σαγιονάρας»... Όχι, ότι δεν υπάρχουν ευπρεπέστατοι και ευγενέστατοι άνθρωποι στο δημόσιο, αλλά δυστυχώς το άθροισμα των συμπεριφορών δεν βγάζει θετική εικόνα...
