Το αρνητικό πληθυσμιακό ισοζύγιο της πατρίδας μας

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Πριν από λίγο καιρό υπέπεσε στην αντίληψή μου έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ δημοσιευθείσα στις αρχές Οκτωβρίου 2021, σχετική με την κατάσταση του δημογραφικού μας προβλήματος. Τα αποτελέσματα τραγικά, με τη μείωση του πληθυσμού μας να αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότερο. Η εμφάνιση αυτής της εθνικής συμφοράς δεν είναι τωρινό φαινόμενο, γιατί το καμπανάκι άρχισε να χτυπά από το 2011, όταν για πρώτη φορά, στα δημογραφικά χρονικά, ο αριθμός των θανάτων υπερέβαινε του αριθμού των γεννήσεων κατά 4.670 άτομα. Για να φθάσει το 2020 η διαφορά αυτή στο ύψος των 46.317 ανθρώπων. Δηλαδή να δεκαπλασιασθεί.
Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμα τραγικότερη, αν δούμε τη συνολική μείωση του πληθυσμού που υπέστη η χώρα μας από το 2011 έως το 2020. Αυτή ανέρχεται στον τρομακτικό αριθμό των 273.000 περίπου ατόμων. Γεγονός, που προβλέπεται να προκύψει και από την απογραφή.
Επικεντρώνοντας την προσοχή μας στο μείζον αυτό εθνικό πρόβλημα και κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν για να βρούμε και να δούμε τι ενέργειες έγιναν για να προλάβουμε το επερχόμενο κακό, θα διαπιστώσουμε ότι δεν έγινε σχεδόν τίποτα. Μόνον λόγια μεγάλα και παχιά ακούγαμε... Κι αυτό καταδεικνύει περίτρανα την έλλειψη πολιτικής αξιοπιστίας και την απουσία ευρείας αντίληψης των διαχειριστών της εξουσίας. Αυτή που βλέπει μακριά, στο μέλλον και που θα μπορούσε να μας σώσει από εθνικές, εμφύλιες, κοινωνικές, φυσικές, υγειονομικές και άλλες περιπέτειες. Κι όμως από τα κακά αυτά δε διδαχθήκαμε τίποτα γι’ αυτό και σήμερα λιγοστεύουμε ανησυχητικά. Και το χειρότερο μειώνεται ο εθνικός πληθυσμός. Τόσο που κινδυνεύουμε να αλλοιωθούμε και να χαθούμε ως έθνος, σαν εκείνα που έσβησαν και μόνον ιστορικά αναφέρονται για να θυμόμαστε τους πολιτισμούς τους...
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το αρνητικό πληθυσμιακό μας ισοζύγιο έχει την αιτία του στην υποκριτική και τραγελαφική πολιτική, που δυστυχώς ακολουθήσαμε και ακολουθούμε ακόμα. Κι αυτό γιατί τα προεκλογικά λόγια, που ακούμε κάθε φορά δεν έχουν μετεκλογικό αντίκρισμα. Διότι δεν σκοπεύουν στο μέλλον. Είναι άψυχα. Γιατί αυτοί που τα λένε δεν τα πιστεύουν. Διακατέχονται από μια καθ’ έξη αναντιστοιχία λόγων και έργων. Κι αυτό είναι που μας υπονομεύει εθνικά. Γιατί τη συρρίκνωση του πληθυσμού δεν την προκαλεί από μόνη της η υπογεννητικότητα. Σ’ αυτό συνεργούν κοινωνικά φαινόμενα, όπως αυτό της ανεργίας που οδηγεί το γόνιμο κομμάτι της πατρίδας μας, τους νέους, στον ξενιτεμό. Αυτούς που μπορούν να γεννήσουν και να κάνουν πολλά παιδιά.
Άρα, δε λιγοστεύουμε μόνον από την υπογεννητικότητα, αλλά κυρίως από τη φυγή του αναπαραγωγικού μας δυναμικού. Αυτή που δεν αφήνει νέους στον τόπο τους για να γεννήσουν. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός μακαρίτη ιερέως, ο οποίος μου έλεγε ότι στο χωριό που ιερουργούσε μόνον κηδείες έκανε, γιατί μόνον γέροι υπήρχαν, οι νέοι είχαν ξενιτευτεί.
Επομένως, το αρνητικό ισοζύγιο του πληθυσμού μας, είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: της ανεργίας και του ξενιτεμού των νέων μας. Του αναπαραγωγικού μας δυναμικού. Αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουμε για να σταματήσουμε τη μελλοντική πληθυσμιακή κατάρρευση της πατρίδας μας. Και όλα αυτά έχουν σχέση με την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τις επενδύσεις και τα έργα, που θα δώσουν δουλειά στους ξεχασμένους από τις κυβερνήσεις νέους μας. Για να μείνουν στον τόπο τους, να παντρευτούν και να κάνουν οικογένειες με πολλά παιδιά.
Έτσι θα ξαναζωντανέψει η Ελλάδα μας. Έτσι θα πρασινίσει, θα ανθίσει, θα καρπίσει και θα ομορφαίνει η ύπαιθρος. Έτσι θα ξανάρθουν τα γιορτάσια, τα πανηγύρια, οι γάμοι, τα γεννητούρια και τα βαφτίσια στα χωριά. Γιατί οι νέοι μας θα μένουν εδώ, θα παντρεύονται και θα κάνουν οικογένειες, γιατί όχι, πολύτεκνες αφού οι προϋποθέσεις θα υπάρχουν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο το αρνητικό πληθυσμιακό ισοζύγιο θα το μετατρέψουμε σε θετικό και θα κάνουμε την Ελλάδα μας μεγάλη, υπερήφανη, αιώνια.