Η ένοχη ανταρσία των ανεμβολίαστων

Από τον Αθανάσιο Στ. Φώτο, επί τιμή δικηγόρο

Η ζωή είναι ιερή. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει, ει μη μόνο ο Δημιουργός της. Ο Δοτήρας της (το έχω ξαναγράψει αρκετές φορές από τη στήλη αυτής της εφημερίδας). Κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή του, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες της Εκκλησίας, η οποία αρνείται να συμμετάσχει στην Εξόδιο Ακολουθία οποιουδήποτε αυτόχειρα. Η προστασία της ζωής μας είναι καθήκον και υποχρέωση όλων μας.
Η πανδημία βρίσκεται στην κορύφωσή της. Κάθε μέρα έχουμε 100 και πλέον θανάτους και κάθε εβδομάδα ένα μεσαίο χωριό εξαφανίζεται, χάνεται από τη λοιμώδη μάστιγα του κορονοϊού. Η χώρα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση. Το δε σύστημα υγείας, στα πρόθυρα της κατάρρευσής του, βρίσκεται -όπως πάντα- στην πρώτη γραμμή του αγώνα και δίνει σκληρές μάχες για τη σωτηρία μας. Οι ανεμβολίαστοι, πιστοί στις δοξασίες τους, στον φανατισμό τους, στις πεπλανημένες αντιλήψεις τους, στην αμφισβήτηση της επιστήμης και της τεχνολογίας, αρνούνται να εμβολιαστούν παρά τις επίμονες εκκλήσεις των λοιμωξιολόγων, επιδημιολόγων, της πολιτείας και της κοινωνίας. Αυτή η ανταρσία τους και εν γένει η αλαζονική συμπεριφορά τους, η θολή συνθηματολογία τους και η αρρωστημένη προσκόλλησή τους για την αναποτελεσματικότητα του εμβολιασμένου έναντι του κορονοϊού μόνο κακό κάνει στους ίδιους και στη χώρα.
Ο ιός ζει και βασιλεύει και τούτην τη φορά επισκέπτεται περισσότερο τις νεότερες γενιές, εκεί που οι ανεμβολίαστοι είναι πιο πολλοί και εύκολα πλέον βρίσκει πιο πρόσφορο το έδαφος για να κουρνιάσει. Επισκέπτεται επίσης με περισσή ευκολία τις μάζες των ανεμβολίαστων, ανεξαρτήτως ηλικίας κυρίως όμως τους εξηντάρηδες και άνω, και τους αρνητές και υπέρμαχους του αντιεμβολιασμού. Σ’ αυτούς που πεισματωδώς αρνούνται να εμβολιαστούν χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος. Σ’ αυτούς που γίνονται αίτιοι πολλών δεινών της κοινωνίας μας και του Υγειονομικού μας Συστήματος. Στέκομαι με όση νηφαλιότητα και ουδετερότητα μπορεί να διατηρήσει κανείς μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, με όση περισσότερη ψυχραιμία μπορεί να διατηρήσει στην εξέδρα της ουδετερότητας ανάμεσα στους εμβολιασμένους συνανθρώπους μας και στους ανεμβολίαστους, δίχως κάποια παθιασμένη εύνοια προς την πλευρά των εμβολιασμένων ανθρώπων και κάποια έχθρα προς το αποκαλούμενον «προοδευτικό» κίνημα των ανεμβολίαστων. Υποβάλλω κοινό πηγαίο ερώτημα και στη μία και στην άλλη πλευρά και πρώτα στους μαχητές αρνητές του εμβολιασμού που καυχώνται με λόγο θαυμαστικό για την ευρύτητα του μυαλού τους και για τα σύγχρονα προοδευτικά τους ανοίγματα και στους αμυνόμενους, σ’ αυτούς που με ταπεινότητα σκύβουν το πρόσωπό τους και με κόμπο λαλιάς, με αγωνία ψυχική προσπαθούν να πείσουν τους ανεμβολίαστους να εγκαταλείψουν τις δοξασίες τους, να πάψουν να παραμένουν σαν στρείδι κολλημένοι στις απόψεις τους και να προσέλθουν άφοβα να εμβολιαστούν για να σωθεί η χώρα από άλλες περιπέτειες και οι ίδιοι από τις περιπέτειες του κορονοϊού.
Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ οριστικά ανάμεσα στις δύο πλευρές. Έτσι, δεν μπορώ παρά να πορευθώ σε κοινή πορεία με συμμάχους, με συμβούλους και με βοηθούς τους επιστήμονες και τους τεχνολόγους, τη γνώμη των οποίων ασπάζομαι και υιοθετώ πλήρως. Όλοι τους αποφαίνονται ότι το εμβόλιο σώζει ζωές, περιορίζει τον κορονοϊό, καταπολεμά την πανδημία στον αγώνα και στον μόχθο σωτηρίας της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κάποια σοβαρή αιτιολογία - καταγγελία για να μην εμβολιάζονται οι άνθρωποι. Οι αρνητές πρέπει να γνωρίζουν ότι με τις πολεμικές μάχες τους που με τον ένα ή άλλο τρόπο στάθηκαν στην πολεμική έπαλξή τους άνοιξαν τον δρόμο της αμφισβήτησης και της μάχης ενάντια στην ορθότητα και την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού.
Οι αντιεμβολιαστές δεν κάνουν κακό μόνο στους εαυτούς τους, αλλά και στους γύρω συνανθρώπους τους, στους οποίους εύκολα μπορούν να μεταφέρουν τον ιό. Είναι μια βόμβα μέσα στα θεμέλια της κοινωνίας, μια πυρίτιδα αποθηκευμένη που μια μικρή σπίθα πυρός μπορεί να ανατινάξει στον αέρα όλη τη χώρα. Αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν. Τώρα είναι η ώρα και η στιγμή να αποβάλλουν από πάνω τους κάθε φόβο, κάθε ενδοιασμό και κάθε απόρριψή του και μαζικά όλοι να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα της χώρας και να κάνουν το καθήκον τους, να εμβολιαστούν για να σώσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετέπειτα όλους τους άλλους, να βοηθήσουν τη χώρα και το Υγειονομικό μας Σύστημα, να βγουν νικητές σ’ αυτόν τον αγώνα που καθημερινά δίδουν ενάντια της πανδημίας.
Χωρίς να έχω οποιαδήποτε διάθεση να δώσω «άφεση αμαρτιών» στην Κυβέρνηση για τις ευθύνες της στην αντιμετώπιση της πανδημίας και για να είμαι πιο δίκαιος, οφείλω να τονίσω και τις δικές μας προσωπικές ευθύνες απέναντι στο φαινόμενο της πανδημίας. Πιστεύω ότι η κοινωνία μας δεν στρατεύθηκε ως όφειλε απέναντι του θανάσιμου εχθρού. Προτίμησε τον καναπέ και την «ξάπλα» του σπιτιού και την εύκολη κριτική της απέναντι στην Κυβέρνηση, ενώ έπρεπε να συστρατευθεί, να αγωνιστεί και να πλησιάσει κάθε γνωστό της πρόσωπο και με τη χρησιμοποίηση των όπλων της αλήθειας να τους πείσει να εμβολιαστούν. Η πανδημία δεν είναι μόνο υπόθεση της Κυβέρνησης, αλλά και υπόθεση του καθενός μας. Η Κυβέρνηση, ίσως ήλθε η ώρα και η στιγμή, να πάψει να χαϊδεύει τους ανεμβολίαστους. Αν θέλει να βγει νικήτρια στον αγώνα αυτόν και να σώσει τη χώρα από την πανδημία, οφείλει να λάβει μέτρα σωτηρίας, να επεκτείνει πάραυτα την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στους αστυνομικούς και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι εδραία η πεποίθησή μου ότι αυτοί θα προτιμήσουν να υπηρετήσουν την πατρίδα και όχι να παραμείνουν σε αναστολή. Στους κληρικούς και σ’ όσους άλλους αυτή κρίνει αναγκαίο και επιβεβλημένο.
Βρισκόμαστε όλοι μας σε κοινή διαδρομή αποδοχής και αξιοποίησης των μέτρων των λοιμωξιολόγων, των επιδημιολόγων και της Κυβέρνησης και αυτήν την πτυχή δεν δικαιούμαστε να την αποσιωπήσουμε και όλα αυτά για τη δική μας σωτηρία.