Ζητείται αρχηγός

Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο

Τούτη τη στιγμή που η Φώφη Γεννηματά, η αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής ανηφόρισε προς την αιώνια Βασιλεία του Θεού, ας αφήσουμε πίσω μας κάθε προσωπική μας αμφισβήτηση ή παράπονο, να σταθούμε με δέος, να παρακαλέσουμε τους Αγίους Πατέρες της εκκλησίας μας να τη χειραγωγήσουν με αγάπη στα κράσπεδα του Θεϊκού θρόνου. Να παρακαλέσουμε τον Πανάγαθο Θεό να τη δεχθεί με αγάπη στην αγκαλιά Του. Ο ξαφνικός θάνατος σε ατμόσφαιρα καταιγίδας της στέρησε την περαιτέρω δραστηριότητά της στην πολιτική ζωή του τόπου. Την τροχιά της πολιτικής της δραστηριότητας και διαδρομής την ανέκοψε ξαφνικά ο αιφνίδιος θάνατος. Το άστρο της ξαφνικά σταμάτησε. Εκείνη το σχεδίασε ως έκπαγλη λάμψη φωτός. Η ιστορία την έζησε και θα τη ζήσει ως ένα πέρασμα γεμάτο από φιλοδοξίες, αγώνες κοινωνικούς και συμπεριφορές αμφιταλαντευόμενες μέσα στην πολιτική ζωή του τόπου πάντα με ήθος και υπευθυνότητα.
Ακροβατώντας τούτη την ώρα, στην περιοχή της κρίσιμης αλλαγής της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, στο μεταίχμιο της αντικατάστασης φρουράς στον αρχηγικό θρόνο του κόμματος, θεωρώ πρόσφορο το κλίμα για την επισήμανση με νηφαλιότητα των προβληματισμών και των κενών που αφήνει πίσω της η Φώφη Γεννηματά. Δεν πρόκειται να μπω στον πειρασμό να συνθέσω με ιστορικό δοκίμιο για την επταετία της αρχηγίας της και για τα καμώματα του περιβάλλοντος και της αυλής της γενικά. Προτιμώ να μιλήσω γενικά για το «αύριο». Για την καινούργια σελίδα αυτού του ταλαιπωρημένου κόμματος που τώρα αρχίζει να καταγράφεται, να εμπιστευτούμε τις ελπίδες ξανά και τα οράματά μας σ’ ένα κόμμα που διαδραμάτισε αρχικά στο πέρασμά του σπουδαίο ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου.
Τώρα με ένα νέο αρχηγό που η βάση του θα εκλέξει, θα προσπαθήσει μέσα από την τέφρα του, τη χόβολη και τα αποκαΐδια του να κάνει ένα πρώτο θετικό βήμα, να διδαχθεί από τα λάθη του και με νέο πρόσωπο και νέο αρχηγό να διαδραματίσει καινούργιο, ουσιαστικό και πρότυπο ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Νέα πρόσωπα ρίχνονται στη μάχη έτοιμα να επωμισθούν την ευθύνη, να διαχειριστούν τη νέα πορεία του κόμματος και να δώσουν νέα πνοή και νέα πορεία στις ευαίσθητες ελπίδες των μελών και των οπαδών του, γιατί όχι και σ’ όλους εκείνους που κάποτε αποτελούσαν τη μεγάλη λαϊκή μάζα του και σήμερα βρίσκονται διασκορπισμένοι άθελά τους προσωρινά κάτω από άλλες στέγες. Σήμερα που το κόμμα είναι ακέφαλο, είναι η κατάλληλη ώρα και στιγμή να ξεχάσουμε το παρελθόν και να στυλώσουμε το βλέμμα μας στο βάθος του ορίζοντα, στο «αύριο» και στο «μεθαύριο», αλλά με θησαύρισμα εμπειρίας που προέρχεται από το παρελθόν, διαθέτοντας το προνόμιο ή την ατυχία της άμεσης, μετά τα πολιτικά γεγονότα ολόκληρης της τελευταίας προβληματικής πορείας του, που ορισμένοι το οδήγησαν στη συρρίκνωση του 6%.
Απλά θα προσπαθήσουμε με λίγες γραμμές να καταγράψουμε κάποιες φάσεις και κάποιες συμπεριφορές της ηγεσίας του, άστοχες και χωρίς νόημα που κόστισαν το κύρος και την αίγλη του απέναντι στους οπαδούς του. Περιορίζομαι μόνο στην «εγκληματική» απομάκρυνση του Ευάγγελου Βενιζέλου, του κορυφαίου μέλους του κόμματος και του κοινοβουλίου. Φαινόμενο παρηκμασμένης πολιτικής ηγεμονίας, αποκαλυπτικό της διοικητικής απορρύθμισης της δυσλειτουργίας των κανόνων λειτουργίας του και της απουσίας πολιτικού έργου και ενδεικτικό της αγωνίας και της δόλιας ευρηματικότητας που διαπλεκόταν στα αρχηγικά παρασκήνια αυτού. Τώρα είναι η ώρα τα συναδελφικά μαχαιρώματα του παρελθόντος να μη σκιάζουν τη νέα πορεία του κόμματος. Οι αμφίσημες και αμφισβητήσιμες επιλογές που στιγμάτισαν αρνητικά τη διαδρομή του και καταλέκιασαν τον χιτώνα μεγάλης μερίδας των ηγετικών στελεχών του, να μην πρυτανεύσουν και να μη λειτουργήσουν ξανά κατά την καινούργια αγωνιστική διαδρομή του. Το κόμμα οφείλει να διασαφηνίσει, να σταθμίσει και να εκτιμήσει τα λάθη του παρελθόντος, να αναθεωρήσει τα οράματα και τα προγράμματα, να αναβαπτιστεί και να αναβαθμιστεί, να χαράξει καινούργιους δρόμους πορείας. Στον δημόσιο λόγο να καταθέτει πάντοτε την αναλλοίωτη αλήθεια.
Ως νέος αρχηγός του δεν επιτρέπεται και δεν δικαιούται να κινείται ως απόλυτος μονάρχης, ως εξουσιαστής και ως δυνάστης των βουλευτών του. Τη ζημιά που προκάλεσαν στο κόμμα οι αλαζόνες καταχραστές του υπουργικού λειτουργήματος, την πλήρωσε ακριβά αυτό, καθώς υποχρεώθηκε να σηκώσει τα βάρη της εσωτερικής κομματικής απορρύθμισης και να απολογηθεί στους έξω, που εγκαλούν ολόκληρη την ηγεσία του, ότι ανέχεται και σκύβει ταπεινωτικά το κεφάλι στους σατραπίσκους. Οφείλει όλους αυτούς να τους θέσει εκτός κομματικής γραμμής και η δική του ηγεσία να κινείται αποκλειστικά και μόνο στις τροχιές της δημοκρατίας. Και πως, ο αρχηγός και τα μέλη του κόμματος πριν από κάθε οριστικοποίηση οποιασδήποτε απόφασης να απλώνουν το αυτί και την κεραία της ψυχής των για να πιάσουν την αγωνία και τον προβληματισμό των λαϊκών μαζών. Πέραν των ως άνω, ο νέος αρχηγός οφείλει να έχει μαζί του ανθρώπους έμπειρους, έντιμους, ηθικούς και ακέραιους. Να στήσει το επιτελείο του και να στελεχώσει ολόκληρη την αυλή του με προσωπικότητες που θα καταλάμψουν «φως» και δεν θα δίνουν τη παραμικρή αφορμή για ψόγο και κατακραυγή.
Το ΠΑΣΟΚ (σήμερα ΚΙΝΑΛ) γεννήθηκε στην πολιτική ζωή του τόπου από τις ανάγκες της κοινωνίας της εποχής του. Στη διαδρομή των σαράντα περίπου χρόνων, πέρασε μέσα από θαλασσοταραχές, θύελλες και καταιγίδες και επέζησε με τις γνωστές του μεταπτώσεις. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου και σήμερα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Οι επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του είναι η συνάντηση με την ιστορία. Ο νέος αρχηγός που πρόκειται να εκλεγεί έχει μπροστά του το χάος. Χρέος του να κινηθεί δυναμικά και αποφασιστικά, να συνθέσει και να ενώσει τους οπαδούς της παράταξης, να φέρει νέους ανθρώπους, να επαναπατρίσει όσους έφυγαν από το κόμμα και τώρα είναι αδέσποτοι και διεσπαρμένοι εδώ και εκεί κάτω από ξένες ομπρέλες, να ανάψει το λυχνάρι της ανησυχίας και της υπευθυνότητας και να ψάξει παντού να βρει τους κρυμμένους ή απωθημένους της στερεάς πίστης του κόμματος ανθρώπους και να τους φέρει πίσω. Αυτούς που ευωδίαζαν με τον λόγο και μόνο και οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα ακόμα και σήμερα με τη γλώσσα της αγάπης να λαλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας στα χαμένα «πρόβατα» και να τους ζητήσουν να επιστρέψουν στο κόμμα, να απευθυνθούν σ’ όλους εκείνους που μπορούν και θέλουν να δουλέψουν ταπεινά και με πολλή αγάπη, για να επανακάμψουν στον αμπελώνα του κόμματος αυτούς που άθελα το εγκατέλειψαν και να τους χρησιμοποιήσουν στη σωστή καλλιέργεια και στην πλούσια καρποφορία των σκοπών και των επιδιώξεων του κόμματος. Για να επιτευχθούν όλα αυτά χρειάζεται ο νέος αρχηγός να είναι άσπιλος, αμόλυντος, αλέκιαστος, καθαρός και οραματιστής με ένα πίνακα στόχων και ένα μελίρρυτο γλωσσάριο προσιτό σ’ όλους. Τα συνθήματα γνωστά: η ελευθερία και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ευτυχία και η ευμάρεια του λαού. Τοιούτος πρέπει να είναι ο νέος αρχηγός.
Η υποψηφιότητα του κ. Γεωργίου Παπανδρέου κάθε άλλο παρά με χαρά χαιρετίστηκε από τους οπαδούς του κόμματος. Ο λαός δεν ξεχνά ότι αυτός έφερε το νομισματικό ταμείο και τα μνημόνια στη χώρα. Είναι εκείνος που είπε το αμίμητο: «λεφτά υπάρχουν». Ως πρωθυπουργός, καίτοι γνώρισε την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, το απέκρυψε από τον λαό, ούτε κατήγγειλε τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης. Διέγραψε από το κόμμα τον Κώστα Σημίτη και ήρθε σε σφοδρή σύγκρουση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το 2015 διέσπασε το κόμμα του και ίδρυσε νέο κόμμα το ΚΙΔΗΣΟ. Διερωτώμαι αν ο άνθρωπος αυτός, ύστερα απ’ όλα αυτά, μπορεί να είναι εγγυητής της ενότητας του κόμματος. Λίγη σοβαρότητα χρειάζεται. Λίγη πολιτική εντιμότητα και υπευθυνότητα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου μπορεί να είναι γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, Ανδρέας Παπανδρέου όμως ποτέ δεν μπορεί να γίνει.