Οι χαμένες μετοχές των τραπεζών…

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες και κοινωνοί της επέλασης της ακρίβειας και της ανάλγητης εισβολής στο πορτοφόλι του βαρέως φορολογούμενου Ελληνα πολίτη. Του πολυβασανισμένου και αδικημένου, απ’ το τυραννικό κράτος, που βίαια έγινε συνιδιοκτήτης στον ιδρώτα του. Αυτό που με τις ληστρικές του επιδρομές, μέσω των εμμέσων φόρων, τροφοδοτεί την ακρίβεια και το χειρότερο γίνεται εισβολέας και άρπαγας κι αυτού ακόμα του μικρού κομποδέματος του φυλασσόμενου στις τράπεζες για ώρα ανάγκης…
Αυτά τα «κοινωνικά ιδρύματα» εισέβαλαν στην τσέπη του πολίτη και όλως μπαμπέσικα του άρπαξαν το πορτοφόλι και οικονομικά τον ξεγύμνωσαν. Είναι οι ίδιοι πιστωτικοί οργανισμοί που η εξουσία ανακεφαλαίωνε και ανακεφαλαιώνει, κάθε φορά που εμφανίζουν χρηματοοικονομικές αδυναμίες. Για να μην καταρρεύσει και μαζί μ’ αυτούς και η οικονομία της χώρας. Κι αυτό συμβαίνει παρά τα οικονομικά εγκλήματα με τα οποία βαρύνονται σε βάρος του λαού μας. Με τον δόλιο τρόπο και την αποδειχθείσα εκ των υστέρων αναξιοπιστία τους, έγιναν αιτία ενός διαρκούς κοινωνικού εγκλήματος, που οι παρενέργειές του βαραίνουν ακόμη την πατρίδα μας.
Και εδώ μιλάμε για τα χαμένα χρήματα των μετοχών τους, που αγοράστηκαν από ανύποπτους πολίτες και στην πορεία χάθηκαν, μηδενίστηκαν, εξαϋλώθηκαν, οδηγώντας τους μετόχους στην απώλεια περιουσιών, στην απόλυτη φτώχεια… Και το άτιμο της όλης αυτής πράξεως είναι ότι γινότανε με τη, διά λόγων, συμβουλευτική συμμετοχή της εξουσίας προς την κατεύθυνση της αγοράς όσο το δυνατόν μεγαλύτερου όγκου μετοχών, ο οποίος αύξανε ανάλογα και τα έσοδα του κράτους…
Και ο λαός πάνω στο ζήτημα αυτό ερωτά. Τι απέγιναν τα χρήματα των μετοχών που αγοράστηκαν απ’ τους πολίτες; Πού πήγαν; Απ’ τα μαθητικά μας χρόνια γνωρίζουμε ότι η ύλη δεν χάνεται. Είναι άφθαρτη. Και το χρήμα που χάθηκε απ’ τις τσέπες των πολιτών ύλη αντιπροσωπεύει. Πού πήγε όμως; Πού μαζεύτηκε; Ποιοι αετονύχηδες το τσέπωσαν; Ποιοι πήραν τα τόσα πολλά χρήματα; Ποιοι ξελασπώθηκαν οικονομικά με τη μέθοδο της απάτης και του ψέματος; Αλήθεια, έτσι θα τη βγάλουν οι τράπεζες και όσες άλλες επιχειρήσεις εμπλέκονται στη βαρύτατη χασούρα του λαού; Νομίζω, ότι η Πολιτεία έχει υποχρέωση και μεγάλη ευθύνη να αποδώσει με σαφήνεια όλη την αλήθεια. Την οφείλει σ’ όλους εκείνους τους απλούς και αδύναμους οικονομικά ανθρώπους, που πίστεψαν παρασυρόμενοι στη μεγάλη, αλλά απατηλή, επενδυτική ανταποδοτικότητα του Χρηματιστηρίου, που θα άλλαζε τη ζωή τους. Τη χρωστά στον αγρότη, τον κτηνοτρόφο, τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον επαγγελματία, τον βιοτέχνη που έχασε τα χρήματά του και όχι λίγοι και το σπίτι τους ακόμα.
Σήμερα, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, όπου η ανεργία, η φτώχεια και η ακρίβεια κινδυνεύουν να πνίξουν και αυτήν ακόμα την εναπομείνασα στον τόπο της νεολαία μας, επιβάλλεται στην εσκεμμένη νεκρική σιγή που επικρατεί γύρω από το ζήτημα των χαμένων μετοχών… να ακουστεί η φωνή της αλήθειας. Για να αποκατασταθεί συν τοις άλλοις και η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος απέναντι στους νέους της πατρίδας μας. Για να μείνουν εδώ, σ’ ένα έντιμο και αξιοπρεπές κράτος, όπου κυρίαρχος των αρετών του θα είναι η αλήθεια. Αυτή θέλει και ο κόσμος. Να μάθει «εδώ και τώρα» πού πήγαν τα λεφτά του… Δεν αρκεί μόνο να ξέρει ότι το Χρηματιστήριο στο παρελθόν ενήργησε ως μια μεγάλη απάτη, γιατί αυτό είναι η μισή αλήθεια.
Ολόκληρη η αλήθεια θα εμφανιστεί, αν βρεθούν και αποδοθούν στους μετόχους τα χρήματα που χάθηκαν από την εξαΰλωση και τον μηδενισμό των τραπεζικών… μετοχών. Διαφορετικά αυτή η απάτη και το ψέμα θα είναι μνήμονα εσαεί στη σκέψη του λαού μας και το κράτος θα εξακολουθεί να έχει έλλειμμα αξιοπιστίας.