Όχι οργή, μίσος, κακή συμπεριφορά. Να την έχουμε σύντροφο στη ζωή μας. Αυτή μας γαληνεύει, μας ισορροπεί και λύνει τα προβλήματά μας με τον καλύτερο τρόπο. Είναι προϋπόθεση για μια άριστη επικοινωνία. Όπου αυτή υπάρχει, εκεί και η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον εαυτό του, την οικογένειά του, τη φύση και τον Δημιουργό του. Δεν ευδοκιμούν πάθη και κακός λογισμός και η παραβατικότητα ατροφεί. Ο άνθρωπος της ειρήνης εν Χριστώ, ζει ειρηνικά και πράττει ειρηνικά. Επιθυμεί το καλό και είναι πολέμιος του κακού. Είναι προστάτης της φύσης και ευγνώμων στον Δημιουργό του.
Δυστυχώς, όμως, μιλάμε για ειρήνη και την έχουμε εξορίσει. «Το όνομά της, ειρήνη πανταχού, η ειρήνη όμως πουθενά», σημειώνει ο Άγ. Ισίδωρος. Λοξοδρομήσαμε. Γίναμε δούλοι των παθών μας. Ζούμε στην παραβατικότητα και με φοβία. Βάλαμε κάγκελα στα παράθυρά μας, αλλά και στις ψυχές μας. Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν και με τις δράσεις μας στοχεύουμε μόνο στο συμφέρον μας. Η ειρήνη, είναι αρετή. Αδελφή της Αγάπης και της Δικαιοσύνης. Αν τη συναντούσαμε θα μας έλεγε πως είναι γνωστή από τη μυθολογία. Πως για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η έννοια της ψυχικής ειρήνης και στους χρόνους του Χριστού, η αρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το όνομά της, δόθηκε σε δρόμους και πλατείες, σε κινήματα, σε συλλόγους, αλλά και σε άγιες γυναίκες. Έγινε λέξη χαιρετισμού του Χριστού. «Ειρήνη Υμίν», έλεγε. Είναι ο Άρχοντάς της. Αυτά και άλλα πολλά, ίσως να μας πει.
Και ενώ γνωρίζουμε τα καλά της, εμείς ζούμε στον κόσμο των πολέμων, της προσφυγιάς, της δυστυχίας, των ψυχικών διαταραχών, του ανισόρροπου και των παραλογισμών.
Ακόμη και τη φύση που μας τρέφει, την πολεμάμε. Ζούμε την αυτοκαταστροφή μας. Πρέπει να συνέλθουμε. Οι ηγέτες πρώτα. Να αλλάξουμε ρότα. Να βαδίσουμε στον δρόμο του Θεού και να γίνει ο λόγος του Κυρίου μας, σύνθημα ζωής! Να το μάθει το παιδί στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία. Ο δικός μας Θεός δεν είναι πολεμοχαρής. Είναι ο Θεός της ειρήνης, του ελέους, της αγάπης, της αλληλεγγύης... Να ζούμε την ειρήνη που Εκείνος μας είπε: «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν». Ειρήνη με ελευθερία εν Χριστώ. Όχι ειρήνη ταφική, βίας, φόβου, σκλαβιάς και εκμετάλλευσης για ένα κομμάτι ψωμί.
Η ειρήνη στον κόσμο δεν έρχεται με τους εξοπλισμούς για να διαφεντεύουν οι «μεγάλοι» τα πλήθη των αναπήρων... Θα έρθει αν όλοι μας ανακαινισθούμε.
Αν συνέλθουμε. Όταν θα υπακούμε στους λόγους του Θεού και στους κανόνες συμβίωσης, τόσο στην οικογένεια όσο και στην κοινωνία, τότε θα απολαμβάνουμε τα αγαθά της.
Συστράτευση χρειάζεται όλων των θεσμών και των δυνάμεων για την πραγμάτωσή της. Πορεία ειρήνης, είναι αγώνας αγάπης, ασφάλειας, αξιοπρέπειας, ισότητας, αλληλεγγύης και αγιότητας, όλων των δώρων του Αγίου Πνεύματος.
Είναι ευλογία ψυχής...
Η εκκλησία το φωνάζει. Εμείς ακούμε;
Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο
