Τα παραπάνω μας οδηγούν ευθέως στα καθ’ ημάς. Στα εθνικά μας ζητήματα: το Κυπριακό και το Αιγαίο. Σε ό,τι αφορά το πρώτο επί 47 χρόνια παλεύουμε για μια δίκαιη επίλυση του προβλήματος αυτού, που όμως δεν έρχεται. Αντί αυτής, λόγω της εμμονής και της αδιαλλαξίας του κατακτητή, οδηγούμαστε στη χειρότερη των λύσεων. Αυτήν της πλήρους διχοτόμησης της νήσου. Στην κατάληξη του μακροχρόνιου στόχου της Τουρκίας. Της δημιουργίας δύο κρατών. Όλες οι προγραμματιζόμενες και συνεχείς διαβουλεύσεις είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε αδιέξοδο με υπαιτιότητα του σουλτάνου και του υποτακτικού του. Άρα, ο πολυπόθητος ειρηνικός τρόπος επιλύσεως του Κυπριακού σύμφωνα με τους κανόνες και τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., δεν πρόκειται να έρθει ποτέ.
Ας έρθουμε τώρα στο δεύτερο εθνικό μας θέμα. Αυτό της αμφισβήτησης των ανατολικών μας συνόρων εκ μέρους της Τουρκίας. Ένα ζήτημα διαχρονικό, το οποίο μας αφαιρεί εθνικά δικαιώματα (Ίμια), γκριζάρει ελληνικά νησιά, μας απειλεί και προσβάλλει με πεζοδρομιακούς λεκτικούς χαρακτηρισμούς του τύπου: θα σας πετάξουμε στη θάλασσα, θα σας κόψουμε τα χέρια, θα πάθετε ό,τι πάθατε στη Μ. Ασία..., παραβιάζει ελληνική υφαλοκρηπίδα, εμποδίζει έρευνες σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση αυξήσεως των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια... Κι όλα αυτά παρά τους διεθνείς κανόνες και τον νόμο «περί του δικαίου της θάλασσας».
Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο ερώτημα: εμείς τι κάνουμε για την αναχαίτιση της τουρκικής επιθετικότητας σε Κύπρο και Αιγαίο; Επικαλούμαστε κάθε φορά τη συνδρομή του αδύναμου να επιβάλλει τον νόμο διεθνές δίκαιο, δημιουργούμε συμμαχίες, ζητούμε την αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ... Όμως το αυτί του σουλτάνου δεν ιδρώνει. Κοροϊδεύει, κομπορρημονεί, αθετεί υποσχέσεις, πουλά νταηλίκι, επεμβαίνει σε γειτονικές χώρες, καταπατά δημοκρατικές ελευθερίες, προσβάλλει και αλλάζει τον χαρακτήρα μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, απειλεί την Ευρώπη με πλημμυρίδα μεταναστών και προσφύγων...
Παρά τις ασίγαστες αυθαιρεσίες, παραβάσεις και παραβιάσεις του Τούρκου προέδρου, πέραν των λόγων, ουδεμία σοβαρή πρακτική αντίδραση δεν έχει ληφθεί και δεν πρόκειται να παρθεί εναντίον του, από μέρους των διεθνών οργανισμών. Γιατί δεν το επιτρέπουν τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών που έχουν το πάνω χέρι. Επομένως, πρακτική βοήθεια σε μας δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Άρα εις ημάς εναπόκειται η σωτηρία της πατρίδας. Μόνοι μας θα πολεμήσουμε... Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ανδρέα Μεταξά μετά την καταδίκη της ελληνικής Επανάστασης το 1822 στη Βερόνα της Ιταλίας από τους επιτρόπους της ιεράς συμμαχίας, αλλά και τα αντίστοιχα του πρώην υπουργού άμυνας και ναυάρχου εν αποστρατεία Αποστολάκη.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς, ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα σε Ελλάδα και Κύπρο. Κι αυτό απαιτεί σοβαρή προετοιμασία για τη συγκρότηση ενός ακαταμάχητου και ανίκητου στρατού. Μιας πολεμικής μηχανής, η οποία θα κυριαρχεί στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα και θα συντρίβει κάθε απόπειρα των παρανόμων να αναστήσουν τις απολιθωμένες σκιές του παρελθόντος, τις ασύμβατες προς το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών να ζουν και να δημιουργούν ελεύθερα.
Αυτό, βέβαια, απαιτεί θυσίες. Είναι όμως επιβεβλημένες, γιατί το ζητούν οι δύσκολοι καιροί. Γιατί άλλος δρόμος προς τη σωτηρία της πατρίδας, του έθνους και του γένους των Ελλήνων δεν υπάρχει. Ας το επιχειρήσουμε λοιπόν.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
