Ξέρω ότι δεν θέλετε ούτε να το ακούσετε ούτε να το πιστέψετε. Αλλά, οι στατιστικές λένε τη ζοφερή αλήθεια, η κόρη σας ή η εγγονή σας έχει μία στις 4 πιθανότητες και ο γιος, ή ο εγγονός σας έχει μία στις 6 πιθανότητες να παρενοχληθεί σεξουαλικά πριν την ηλικία των 18 ετών.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών σε όλον τον κόσμο, περίπου 500 εκατομμύρια έως και 1,5 δισεκατομμύριο παιδιά υφίστανται κακοποίηση κάθε χρόνο, ενώ τουλάχιστον 275 εκατομμύρια παιδιά βιώνουν τη βία μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73 εκατομμύρια αγόρια βιάζονται ή πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας κάθε χρόνο, συνήθως από άτομο της οικογένειάς τους. Οι πραγματικοί αριθμοί είναι πολλαπλάσιοι, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που κακοποιούνται δεν το αναφέρουν ποτέ. Τα παιδιά με αναπηρίες είναι 3 φορές πιο πιθανό να κακοποιηθούν σεξουαλικά σε σχέση με τα παιδιά που δεν έχουν κάποια αναπηρία.
Σχεδόν καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας ιστορίες κακοποίησης παιδιών που μας συγκλονίζουν, πόσο μάλλον όταν συνειδητοποιούμε ότι συμβαίνουν στη διπλανή μας πόρτα. Η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο αποτροπιαστικές εγκληματικές συμπεριφορές. Το γεγονός ότι έχει ως στόχο τα παιδιά, που εμείς οι ενήλικες έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε και να φροντίζουμε, μας καθιστά υπεύθυνους για την πρόληψη, τη στήριξη των παιδιών, τη δίωξη των δραστών.
Επιβάλλεται να αλλάξουμε ουσιαστικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε την κακοποίηση των παιδιών ως άτομα και ως κοινωνία. Δεν αρκεί να μας προκαλεί συναισθήματα αποτροπιασμού, ντροπής και οργής, πρέπει και να αντιδράσουμε.
Η παιδική κακοποίηση ευδοκιμεί στη σιωπή, στη συγκάλυψη, στην αδιαφορία. Οφείλουμε να είμαστε ενήμεροι πώς μπορούμε να δράσουμε αν πέσει στην αντίληψή μας ένα περιστατικό παιδικής κακοποίησης. Η υποψία και μόνο πως ένα παιδί μπορεί να είναι θύμα κακοποίησης ή παραμέλησης στο περιβάλλον του, αρκεί για να κινητοποιηθούμε με ένα τηλέφωνο στους αρμόδιους φορείς (αστυνομία ή στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά 1056, η οποία παρεμβαίνει άμεσα όταν κάποιο παιδί κινδυνεύει).
Είναι, το λιγότερο, εγκληματικό να κλείνουμε αυτιά και μάτια στις ενδείξεις, δίνοντας άφεση στους εαυτούς μας, με τη δικαιολογία ότι κάποιος άλλος θα προστατέψει το παιδί. Η αδιαφορία και η αδράνεια είναι συνενοχή, αφού πολλά παιδιά θα είχαν σωθεί, αν όσοι ήξεραν ή απλά υποψιαζόντουσαν είχαν κάνει έστω ένα τηλέφωνο στους αρμόδιους φορείς.
Η κακοποίηση ενάντια σε οποιοδήποτε παιδί είναι υπόθεση όλων μας. Ένα παιδί που βιώνει την κόλαση της κακοποίησης, σπάνια θα ζητήσει βοήθεια, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τη χρειάζεται. Αν υποψιάζεσαι πως ένα παιδί κακοποιείται, δράσε, αλλιώς έχεις την ευθύνη σου, γιατί δεν έκανες κάτι για να το σώσεις.
Το χρονικό διάστημα από 1η έως 19η Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί ως «19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης».
Ας τις χρησιμοποιήσουμε ως αφορμή για τις επόμενες ημέρες για να ενημερωθούμε, να κινητοποιηθούμε ως πολίτες, ως γονείς, σπάζοντας τη σιωπή της απάθειας και της αδράνειας. Να ταρακουνήσουμε τα λιμνάζοντα νερά του ωχαδερφισμού, και του ατομικισμού, της συναισθηματικής και κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Για τα παιδιά μας...
Από τη Λία Ρογγανάκη*
* Η Λία Ρογγανάκη είναι γενική-οικογενειακή ιατρός,
πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Θεσσαλίας
