Στις κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις και αλλαγές και στη συνολική, κατά κανόνα, αντίδραση της αντιπολίτευσης... Αποτέλεσμα να καταστεί πεδίο κομματικής εκμετάλλευσης και δημιουργός μιας νοσηρής, διαχρονικά, εκπαίδευσης ανίκανη να σταθεί στο ύψος της αποστολής της. Προσφέροντας κυρίως μηχανική γνώση, η οποία θα ανοίξει την πόρτα κάποιας πανεπιστημιακής σχολής και όχι τη μεταφορά της γνώσης στην καθημερινή πρακτική. Φτιάχνοντας έναν καλύτερο κόσμο, απαλλαγμένο από την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια, το άδικο...
Γιατί, όμως συμβαίνουν αυτά; Γιατί διαιωνίζεται η ίδια αρρωστημένη κατάσταση στην εκπαίδευση; Διότι, δυστυχώς δεν έγινε ποτέ ουσιαστική προετοιμασία για ριζοσπαστικές αλλαγές. Ανιδιοτελής εθνικός διάλογος. Θέτοντας ως βάση την ιδιαιτερότητα της πατρίδας και ειδικότερα το ανάδελφο του μικρού, αλλά μεγάλου σε πολιτισμό έθνους μας. Αυτό που επιβάλλει, πάση θυσία, τη συντήρηση και υπεράσπιση των πολιτισμικών μας αξιών: της κλασικής μας παιδείας και της ορθόδοξης χριστιανικής μας παράδοσης. Των συνεκτικών δυνάμεων του έθνους, οι οποίες επιβάλλεται να αποτελούν τις σταθερές αρχές της παιδείας μας. Τις διαχρονικά αναλλοίωτες και συνυφασμένες με το γένος των Ελλήνων...
Επομένως, η εξελικτική πορεία της παιδείας μας θα βασίζεται στον εκσυγχρονισμό των μεταβλητών της γνώσης και της παιδαγωγικής και όχι στις μειωτικές παρεμβάσεις, στις κατά καιρούς γενόμενες και συνεχιζόμενες, επί των πολιτισμικών μας σταθερών: της κλασικής μας παιδείας και της ορθόδοξης χριστιανικής μας παράδοσης. Των συνιστωσών της ανθρωπιστικής μας παιδείας. Διότι αυτές χαρακτηρίζουν την ταυτότητά μας και δεν πρέπει να τη χάσουμε. Γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε τον εθνικό μας αφανισμό. Σαν αυτόν, που υπέστησαν, για διάφορους λόγους, λαοί όπως: οι Βαβυλώνιοι, οι Σουμέριοι, οι ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής...
Με τέτοιες προϋποθέσεις ένας διάλογος για την παιδεία, ο οποίος θα αφήνει ανέγγιχτη την ταυτότητά μας, θα είναι πράγματι εθνικός και πατριωτικός. Μη έχοντας ουδεμία σχέση με τις διαχρονικά υποκριτικές, άκαρπες και αποτυχημένες μεταρρυθμίσεις. Τις κινούμενες μακράν των βασικών και σταθερών αρχών της παιδείας μας. Τις δήθεν εκσυγχρονιστικές: στο όνομα της προσβολής, αποβολής και παραποίησης μέρους των εθνικών μας σταθερών...
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε απ’ τις τραγελαφικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα. Τις επιζήμιες και επικίνδυνες. Αυτές που δεν είναι αποτέλεσμα ουσιαστικού διαλόγου, αλλά μονομερών επεμβάσεων στο σταθερό και αδιαπραγμάτευτο μέρος της εθνικής μας παιδείας. Αυτές πρέπει να αποφεύγουμε, πάση θυσία, και αυτό απαιτεί εθνική και πατριωτική σύμπραξη, η οποία θα εμποδίσει κάθε απόπειρα προσβολής των συνιστωσών αυτών, που αποτελούν τους σταθερούς πυλώνες του πολιτισμού μας και κρατούν όρθιο τον Ελληνισμό απανταχού της γης.
Και αυτές δεν είναι άλλες από την κλασική μας παιδεία και την ορθόδοξη χριστιανική μας παράδοση, που αποτελούν τη συνεκτική ουσία του ανάδελφου γένους μας. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να δίνεται ο αγώνας μας, όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Πεισματικά και ανυποχώρητα. Προσαρμοσμένος στις σύγχρονες απαιτήσεις της γνώσης και της παιδαγωγικής. Και το αποτέλεσμα; Το ωραιότερο του κόσμου. Η άρτια ανθρωπιστική και γνωστική μόρφωση των Ελληνοπαίδων.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
