Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΟ ΝΑ μεταφέρεις στο χαρτί, γρήγορες και βιαστικές σκέψεις δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην έχεις σκέψεις. Δεν το λέει καμιά σοφιστεία αυτό. Η απλή λογική το λέει. Αλίμονο σ εκείνον που δεν κάνει σκέψεις. Σκέψεις καλές και σκέψεις κακές. Πολλές φορές και σκέψεις εφιαλτικές. Όπως αυτές που γεννούν οι από τηλεοράσεως «ζωντανές» σκηνές βίας.
ΣΤΟ ΙΡΑΚ, στο Ιράν, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στον Λίβανο, στην Αίγυπτο κι αλλού. Με τους αποκεφαλισμούς εκατοντάδων ανθρώπων. Όπως αυτό το φρικιαστικό βίντεο με τον αποκεφαλισμό του Αμερικανού δημοσιογράφου από τον τζιχαντιστή δήμιο, που μεταδόθηκε ζωντανά από το διαδίκτυο! Με τον βιασμό κοριτσιών και τον θάνατο σε βομβαρδισμούς πόλεων (!) εκατοντάδων αθώων παιδιών. Με τις εκτελέσεις των Τζιχαντιστών, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, τα φρικτά βασανιστήρια αδύναμων ανθρώπων, το ξεκλήρισμα οικογενειών ακόμη και λαών...
ΣΤΗΝ πατρίδα μας τον αιώνα που πέρασε ζήσαμε κι εμείς κακουχίες, πείνα, άγριες καταστάσεις. Κατοχή, εκτελέσεις, βασανισμούς, εμφυλίους. Τούτες εδώ όμως, οι σύγχρονες θηριωδίες, έχουν την ένοχη σιωπή και εγκληματική ανοχή, ενός σύγχρονου πολιτισμού, που δείχνει να μην διαθέτει τη θέληση και τη δύναμη να τις σταματήσει.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ κατά της ανθρωπότητας είναι αυτά και δυστυχώς το μόνο που κατάφερε ο πολιτισμός μας είναι να μας τα μεταφέρει ζωντανά μέσα στα σπίτια μας. Στα δελτία ειδήσεων έγιναν καθημερινότητα πλέον οι σκηνές ωμής βίας. Έγιναν σειρές θρίλερ το αίμα, ο πόνος, η φρίκη και η δυστυχία. Κατάφεραν δυστυχώς να αλλοτριώσουν τις ανθρώπινες καταβολές, να μειώσουν τις ανθρωπιστικές αντιδράσεις και να ναρκώσουν τα αντανακλαστικά μας, σε σημείο να μην μας σοκάρουν και τόσο πλέον, ωμές φρικαλέες πράξεις βίας.
ΠΩΣ άραγε γεννιούνται όλες αυτές οι απάνθρωπες και παράλογες καταστάσεις; Ο μαρασμός, η ανέχεια, η πείνα, η εξαθλίωση, μήπως όλα αυτά δεν είναι η βάση των πολέμων; Εμείς τα περάσαμε ή τα έχουμε και πάλι μπροστά μας; Να μια ακόμα κακή σκέψη. Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να μην ανησυχεί από αυτή τη «γενική περίεργη αναταραχή» που παρουσιάζει τελευταία ο κόσμος, με επίκεντρο τις χώρες της Μέσης Ανατολής, τα Βαλκάνια, την Αφρική και όχι μόνο;
ΑΥΤΗ τη φορά γίναμε ως χώρα, το κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Για οικονομικούς λόγους. Ο δικός μας πόλεμος είναι οικονομικός. Μοιάζουμε ως θήραμα που προσπαθεί να σωθεί, λίγο πριν το στόμα του λύκου. Ασχέτως αν... από το κεφάλι μας βρεθήκαμε σ’ αυτή τη δύσκολη θέση, γίναμε πάντως κεντρική είδηση στα τηλεοπτικά δίκτυα όλων των χωρών. Η Παλαιστίνη για ακόμα μια φορά έχει συγκεντρώσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την αιματοχυσία που συντελείται εκεί. Στην αρχειοθέτηση της ιστορίας των λαών, εμείς ως Έλληνες τέτοια γεγονότα θα τα έχουμε πίσω ή θα τα βρούμε μπροστά μας; Παράλογες ή λογικές αναζητήσεις; ‘Η απλώς πρόχειρες σκέψεις; Όλα είναι πιθανά...
