Η Υπεραγία Θεοτόκος, αυτή που αξιώθηκε να βαστάξει στα σπλάχνα της Αυτόν που βαστάζει τα σύμπαντα, είναι το πρόσωπο που υμνείται περισσότερο από κάθε άλλο πρόσωπο στον κόσμο.
Η γιορτή της ένδοξης Κοιμήσεώς της στα μέσα του Αυγούστου χαρακτηρίζεται ως Πάσχα του καλοκαιριού. Και ενώ γιορτάζουμε την Κοίμησή της, νιώθουμε σαν να έχουμε Ανάσταση και Πάσχα. Και γεμάτοι από συγκίνηση και ενθουσιασμό ψάλλουμε μαζί με τον υμνογράφο της Εκκλησίας: «... εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε...». Ενώ έφυγες από τη γη και πέταξες με τη χάρη του Υιού και Θεού σου στον ουρανό, εξακολουθείς να είσαι κοντά μας. Σε αισθανόμαστε να μας βλέπεις με το πάναγνο βλέμμα σου σαν μητέρα μας.
Δεν πρόκειται για υποκειμενικούς συναισθηματισμούς αλλά ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Το υπογραμμίζει ο φωτισμένος υμνογράφος: «Μετέστης προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής». Μετατέθηκες στην πέρα του τάφου ζωήν, συ που είσαι η Μητέρα Αυτού, ο Οποίος είναι η Πηγή της ζωής και χαρίζει τη ζωή σ’ όλα τα έμψυχα όντα.
Συγκαταλέγεται κι Εκείνη στη θριαμβεύουσα Εκκλησία του ουρανού, η οποία σχετίζεται άμεσα με τη στρατευομένη Εκκλησία της γης, με όλους εμάς τους πιστούς που ζούμε στη γη και αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της αρετής. Πληροφορείται για όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία του Υιού και Θεού της και ενδιαφέρεται με πολλή αγάπη για τον καθένα χωριστά.
Ότι αυτά δεν είναι μόνο θεωρία την οποία διδάσκει η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας το πιστοποιούν τα ίδια τα θαυμαστά γεγονότα νύκτα και μέρα διαρκώς. Τα εκπληκτικά θαύματα που γίνονται στα ιερά προσκυνήματά της σ’όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, το μαρτυρούν περίτρανα: «Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως».
Και ενώ όταν ζούσε στη γη, κινούνταν μόνο στην Ιουδαία και στη Γαλιλαία, τώρα κινείται θαυμαστώς σε όλη την οικουμένη και ανταποκρίνεται σε κάθε αίτημα. Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί, και Αμερικανοί, πιστοί όλων των ηπείρων, την αισθανόμαστε Μητέρα μας. Της μιλάμε εκφράζοντάς της τον πόνο μας και τα προβλήματά μας καθένας με τη γλώσσα του και τα προσέχει όλα.
Της έκανε αυτή τη χάρη ο Υιός της, εξοφλώντας κατά κάποιο τρόπο τα «θρέπτρα», τα τροφεία δηλαδή που της οφείλει, όπως γράφει ο ιερός Δαμασκηνός (ΕΠΕ 9,326). Οι φροντίδες που έδειξε για τον Θεάνθρωπο Υιό της, ως πραγματική Μητέρα που ήταν, κατά την βρεφική, παιδική και νεανική ηλικία Του, πληρώνονται τώρα με τη χάρη που της έκανε να συμπαρίσταται στον κάθε άνθρωπο, σ’οποιοδήποτε σημείο της γης επικαλείται τη βοήθειά της. Ως Υπεραγία δε και Παναγία που είναι, η δέηση και η πρεσβεία της προς το Θεό έχει μεγάλη δύναμη, διότι «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιακ.ε’ 16).
Απ’όλα τα πλάτη και μήκη της γης αναπέμπονται ύμνοι προς εκείνην, ύμνοι ικετήριοι και ευχαριστήριοι για την έμπρακτη βοήθειά της. Τους ψάλλουμε ολόκληρο το Δεκαπενταύγουστο και ευφραίνεται η καρδιά μας, απαλύνονται οι πόνοι μας, φωτίζεται ο νους μας: «Ευεργέτην τεκούσα, το των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον πάσιν ανάβλυσον, πάντα γαρ δύνασαι ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε». «Απολαύνοντες, πάναγνε των σων δωρημάτων, ευχαριστήριον αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα».
Ευτυχείς όσοι νιώθουν τη σκέπη της στη ζωή τους! Αυτοί δεν λυγίζουν σ’ οποιαδήποτε δυσκολία και δοκιμασία κι αν περιπέσουν, διότι τους υποβαστάζει Εκείνη με την ακαταίσχυντη προστασία της! Αυτοί δε μολύνουν τους εαυτούς τους με τους μολυσμούς του κόσμου, διότι σέβονται Εκείνην που είναι δίπλα τους. Αυτοί θα αξιωθούν να ζουν και αιώνια ευτυχισμένοι μαζί της στην ένδοξη Βασιλεία του Υιού της! Αμήν!
Χρυσούλα Χρ. Μότσιου - Τσανα
Διδάκτωρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
