Τι λένε οι σοφοί… και ο κόσμος…

Από τον Δημήτρη Τσικούρα λογοτέχνη

Όσο γερνώ αναζητώ βαθύτερα νοήματα να βγάλω από το μυαλό μου. Ο λόγος μου, στη γλώσσα μου, ταυτότητα να έχει πάντα συμβατή, κι απόλυτα οι άλλοι να τη νιώθουν και να την κατανοούν, στην κρίση του μυαλού τους. ψάχνω και σκάβω πιο βαθιά, πιο πέρα από τα σύνορα της

γνώσης, να ξεγεννήσω θύμησες κι υπνωτισμένες μνήμες.
Μα, θα μου πείτε ότι έχει η δεξαμενή της γνώσης μου, αυτό και περιγράφω, είτε με το λογότυπο στο πρόσφορο χαρτί, είτε με τον προφορικό μου λόγο, όποιος αυτός κι αν είναι. Ναι, αλλά, σκεπτόμενος βαθύτερα και πάνω απ’ όλα ελεύθερα – συλλογιέμαι καλύτερα – μας λέει ο Ρήγας ο Βελεστινλής – που είναι και επίκαιρος στις μέρες μας.
Τούτες τις μέρες, τις βραδιές, συνήθως στο κρεβάτι μου, οι δάσκαλοι που γνώρισα στο διάβα της ζωής μου, συνάσσονται ομαδικά και με διδάσκουν πάλι, μαθήματα που αγαπώ, καθένας του στο είδος. Και φυσικά με επιρροές επίκαιρες να πω. Ανάλογα με όλα αυτά που βλέπω και που ζω, σε τούτο τον μικρόκοσμο, τον κόσμο αυτόν τον μέγα, που έφτασε στα όριά του και επιμένει πάντα να βγει από τα δύσκολα, τα δράματα που είναι αμέτρητα, τα πρώτα χρόνια αυτά του 21ου αιώνα.
Όλοι αυτοί οι δάσκαλοι, όπου ονοματίζω, μιλούνε για το σύστημα και την ελευθερία, που μας εξουσιάζει, αιώνες τώρα τους λαούς, που μας καθυποτάζει και την ελευθερία μας, με τις ψευτιές μας τάζει…
Νομίζω θάταν λογικό και δίκαιο συνάμα, να σκιαγραφήσω κάποιους υμνωδούς, μεγάλους και σπουδαίους, με λόγο στην αναφορά για την ελευθερία, π’ αυτές τις μέρες γίνεται μεγάλη φασαρία, για την επέτειο των διακοσίων χρόνων, όπου ετούτη τη χρονιά γιορτάζουμε, τιμούμε, από την «επίσημη» αρχή της επανάστασης του  ’821, κατά του οθωμανικού ζυγού. Τον Ρήγα, τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Μακρυγιάννη, σε πραγματεία Κ. Βάρναλη - για να με ακριβοδίκαιος, σε ό,τι περιγράφω.
Λέει λοιπόν μεταξύ των άλλων ο Κ. Βάρναλης: «Αυτές οι χρονολογίες! Μεγάλος μπελάς! Για το κράτος το σημερινό. Να αναφέρουμε κάθε φορά από τη γέννηση του Σολωμού, του Ρήγα, του Κάλβου και του Μακρυγιάννη.
Να τους ζωντανεύουμε μόνο, στα λόγια, στις γραφές μας. Είχε σοβαρούς λόγους ο Ηρώδης να φοβάται την ανάσταση των νεκρών!
Και πες πως ανασταίνονται από τους ξεχασμένους τάφους, κι απρόσκλητοι, ο Σολωμός, ο Ρήγας, ο Κάλβος, ο Μακρυγιάννης, έρχονται στην Αθήνα ν’ ακούσουν τα καθέκαστα και τις σπουδές που κάνουν, νέοι και νέες στο Δημοτικό, στη μέση εκπαίδευση στα Πανεπιστήμια του κράτους. Για τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του εθνικού μας ποιητή και τη «φαρμακωμένη».
Τι λένε για «την κόψη και την όψη του σπαθιού την τρομερή» που ύμνος έγινε εθνικός, της δύσμοιρης Ελλάδας; Τι λένε για τον πρόδρομο της εθνικής επανάστασης του ’21, τον Ρήγα τον Φεραίο, τον Βελεστινλή, που τα Βαλκάνια ξεσήκωσε για την ελευθερία, με σάλπισμα ηρωικό παλικαριά γεμάτο: «Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά…, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή…», που ο στρατηγός ο Μακρυγιάννης το έκανε σκοπό του και τραγούδι, και τρόμαζε όλη την Τουρκιά και τους κοτσαμπασαίους. Τι λένε για τον υμνωδό τον Κάλβο τον τρανό, για τις Ωδές του κ.λπ., «όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγών δουλείας ας έχουσι, θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία».
Γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την «επίσημη» αρχή του ’21 της εθνικής επανάστασης κατά της Τουρκοκρατούμενης Ελλάδας και αναφέρουμε αποφθεγματικά και συνθηματολογικά κάποια σταχυολογήματα από τις ασίγαστες και αθάνατες σοφές στροφές των μεγάλων αγωνιστών, ποιητών, επαναστατών της χώρας μας, μέσα από το σημείωμά μας αυτό, τι λένε οι σοφοί και ο κόσμος.
«Έτσι, οικοδόμησα τη ζωή μου σε βάσεις γερές και πιστά ακολούθησα τις δέκα εντολές, με μικρές παραλλαγές: Ου κλέψεις παρά μόνο για το ψωμί του παιδιού σου. Ου ψευδομαρτυρήσεις, παρά μόνο για να καταδώσεις τον εχθρό σου. Ου μοιχεύσεις, άλλα δεν είναι έγκλημα για μια δυό παρανομίες. Τίμα τον πατέρα σου αν δεν έχετε στα κληρονομικά διαφορές. Αυτά σ’ αφήνω διαθήκη μακρινέ μελλοντικέ απόγονέ μου. Οικοδόμησα τη ζωή μου σε θεμέλιο σωστό, πρακτικά ακολούθησα τη μέση οδό. Μη μου πούνε όμως και κουτό. Δεν αδίκησα παρά μόνο για το καλό το δικών μου. Δεν σκότωσα παρά μόνο στην μάχη τον αντίπαλό μου. Δεν είπα ψέματα παρά μόνο για να αποφύγω τις τρικλοποδιές του κόσμου. Άλλα αγάπησα πολύ τον πλησίον μου, δηλαδή τον εαυτό μου. Αυτά σ’ αφήνω για σημάδι το στερνό του αιώνα μου βιβλίο. Που έκανα λάθος; Πες μου!». Μας λέει η Σ. Τσώτου.
Και αφού ο πλανήτης μας πληθυσμιακά βάραινε… πολύ, λένε όχι στην κλιματική προσφυγή, και τον αφήνουν να φλέγεται απ άκρη σ’ άκρη οι προστάτες της ανθρωπότητας, οι τρανοί… για να …ελαφρύνει κομμάτι λένε. Αν τον κόσμο λογαριάζεις και κανέναν χωριστά, αγαπάς και την αλήθεια, πολεμάς και την ψευτιά, την Μαρία Ευθυμίου, στο κανάλι της Βουλής, κάθε Σάββατο στις έξι, άνοιξέ το για να δεις…