Η αθλητική περίοδος 1954-1955 στο μπάσκετ χαρακτηρίζεται επίσης και από την εμφάνιση δύο νέων ομάδων στη Λάρισα, του Γυμναστικού Συλλόγου και του Άρη. Επειδή ο Πανελλήνιος διαλύθηκε εκ νέου, οι παίκτες του προσχώρησαν αυτή τη φορά στην ομάδα καλαθοσφαίρισης που δημιούργησε ο άνθρωπος που διοικούσε, προπονούσε και συντόνιζε μόνος του την ομάδα κλασικού αθλητισμού τουΓυμναστικού Συλλόγου, ο Νίκος Σακελλαρίου ή «ο παππούς» όπως τον αποκαλούσαν οι αθλητές. Επίσης η ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ηρακλή, δημιούργησε και αυτός ομάδα μπάσκετ και έτσι οι ομάδες της Λάρισας την περίοδο αυτή έγιναν τέσσερες. Από την άλλη, οι επιτυχίες του Αριστέα να κερδίσει μέσα σε μια αθλητική χρονιά τέσσερα κύπελλα σε ισάριθμες διοργανώσεις, προσέλκυσε στην ομάδα και νέους παίκτες. Ήταν αρχικά οι Χρήστος Δενδραμής, Πέτρος Χατζηκωνσταντίνου και ο σμηνίτης Φυντανίδης, ο οποίος εκτελούσε και χρέη προπονητού. Αργότερα προστέθηκαν οι Τόλιος Μακρυγιάννης, Πέτρος Παπαθανασίου, Χαρίλαος Γκανούρης, Βαγγέλη Κέλλας, Κώστας Καραγιώργος, Γιώργος Αγραφιώτης, Μάρκος Ντουβής[6] και Θανάσης Κανελλόπουλος[7].
Ακολούθησε η νέα αγωνιστική περίοδος 1955-56, η οποία αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της τοπικής καλαθόσφαιρας, επειδή συνέβησαν σπουδαίες εξελίξεις που οριοθέτησαν την αποδοχή του νέου αθλήματος από το φίλαθλο κοινό της Λάρισας. Από τον Οκτώβριοτου 1955 άρχισε να λειτουργεί ένα νέο γήπεδο αθλοπαιδιών στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το σπίτι του στρατηγού, στις αρχές της οδού Μανωλάκη. Ήταν ένας μεγάλο οικόπεδο μέσα στον οποίο υπήρχε κτίριο και μεγάλος ακάλυπτος χώρος, το οποίο ανήκε στον Στρατό. Το κτίριο χρησιμοποιούσε προσωρινά το τοπικό παράρτημα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Με ενέργειες του Διοικητικού Συμβουλίου του Αριστέα ο ακάλυπτος χώρος παραχωρήθηκε για προσωρινή χρήση στην ομάδα μπάσκετ του Αριστέα. Μέσα σε λίγες ημέρες ο χώρος αυτός, χάρη στην προσωπική εργασία παικτών, συμβούλων και μελών του Αριστέα, μεταβλήθηκε σε ένα νέο ευπρόσωπο χωμάτινο υπαίθριο γήπεδο. Η θέση του στο κέντρο της πόλης βοήθησε σημαντικά στη διάδοση του αθλήματος στους νέους και στη γνωριμία του με το ευρύτερο λαρισαϊκό κοινό. Στο γήπεδο αυτό διεξήχθη και το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα μπάσκετ της Λάρισας, με την συμμετοχή και των τεσσάρων ομάδων της πόλης που υπήρχαν την περίοδο εκείνη (Αριστέας, Ηρακλής, Γυμναστικός Σύλλογος Λαρίσης και Άρης).Στη συνέχεια ο πρωταθλητής Αριστέας και ο δεύτερος Ηρακλής αντιμετώπισαν σε διπλούς αγώνες την πρωταθλήτρια Βόλου Νίκη, για την ανάδειξη του πρωταθλητή Θεσσαλίας, που αναδείχθηκε ο Αριστέας.
Όμως το γεγονός της χρονιάς υπήρξε το τουρνουά που διοργάνωσε τις γιορτές των Χριστουγέννων του 1955 η αθλητική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Αθλητικά Νέα», με υπόδειξη του ανταποκριτού της στη Λάρισα Δημητρίου Παπαθεοδώρου. Το τουρνουά προσέλαβε πανθεσσαλικό χαρακτήρα, γιατί συμμετείχαν όλες οι ομάδες της Θεσσαλίας. Οι νικήτριες ομάδες των ομίλων Λαρίσης και Βόλου Αριστέας και Νίκη έπειξαν στον τελικό που έγινεστο γήπδο του Αριστέα την Κυριακή 8 Ιανουαρίου 1956. Διαιτητές ήταν ο Ανέστης Πεταλίδης[8] και ο Δ. Σαραντόπουλος από την Θεσσαλονίκη.Νικητής αναδείχθηκε ο Αριστέας 46-37 (ημίχρονο 21-11). Μετά το τέλος του αγώνα τόσο ο διευθυντής της εφημερίδας Νικόλαος Καμπάνης, όσο και ο συντάκτης Δ. Λεοντίδης[9] αναφέρθηκαν με κολακευτικά λόγια για το επίπεδο του θεσσαλικού μπάσκετ.
Εν συνεχεία ακολούθησαν άλλα τρία πρωταθλήματα Λαρίσης και αντίστοιχα πρωταθλήματα Θεσσαλίας, στα οποία η ομάδα του Αριστέα ήταν σε όλα η νικήτρια. Με τον τίτλο λοιπόν της πρωταθλήτριας Θεσσαλίας συμμετέσχε κατόπιν σε δύο πανελλήνια πρωταθλήματα καλαθοσφαίραςομάδων Β’ κατηγορίας. Το πρώτο έγινε στη Χαλκίδα τον Σεπτέμβριο του 1957 με τη συμμετοχή των ομάδων Πειραϊκού, Αθλητικής Ενώσεως Χαλκίδος, Α. Ε. Π. Ρόδου και του Αριστέως, στο οποίο κατετάγη τρίτη. Το δεύτερο έγινε τον Σεπτέμβριο του 1958 στον Βόλο, με τη συμμετοχή των ομάδων Εθνικού Αθηνών, Αετού Θεσσαλονίκης, Απόλλωνος Πατρών, Α. Ε. Π. Ρόδου, Αθλητικής Ενώσεως Χαλκίδος, Νίκης Βόλου και Αριστέως. Η ομάδα ώριμη πλέον και πεπειραμένη, αντιμετώπισε ισχυρά συγκροτήματα των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, με διεθνείς παίκτες στη σύνθεσή τους (Πουλακίδας, Παπαδάκης, και άλλοι). Παρ’ όλον ότι ηττήθηκε από τις ομάδες αυτές, όμως επικράτησε όλων των άλλων επαρχιακών και οι εμφανίσεις της ομάδας του Αριστέα θεωρήθηκαν οι καλύτερες ολόκληρης της σύντομης ιστορίας του.
Όμως οι αγώνες αυτοί του Βόλου τον Σεπτέμβριο του 1958 έμελλε να αποτελέσουν το κύκνειο άσμα για την ομάδα-θρύλο της Λάρισας της εποχής εκείνης, τον Αριστέα. Οι πανεπιστημιακές σπουδών πολλών παικτών, οι επαγγελματικές ενασχολήσεις άλλων και κάποια διοικητικά προβλήματα που ανέκυψαν αιφνιδίως στον Σύνδεσμο, οδήγησαν στην διάλυση της ομάδας. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που έμειναν ξαφνικά μετέωροι προσχώρησαν στον Γυμναστικό Σύλλογο και άλλοι διέκοψαν. Έτσι η ομάδα μπάσκετ του Αριστέα έσβησε άδοξα και ενώ βρισκόταν στο απώγειο των επιτυχιών της.
Ο αγωνιστικός απολογισμός της ομάδας μέσα σε 4,5 χρόνια παρουσίας ήταν εκπληκτικός και απλησίαστος. Έδωσε συνολικά 68 αγώνες (15 κατά μέσον όρο ετησίως) και οι 57 ήταν νικηφόροι. Κέρδισε 5 κύπελλα, κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Λαρίσης και ισάριθμα πρωταθλήματα Θεσσαλίας και συμμετέσχε σε δύο πανελλήνια πρωταθλήματα μπάσκετ ομάδων Β’ κατηγορίας. Αυτή υπήρξε η πλούσια αθλητική συγκομιδή μιας ομάδας με παίκτες νεαρούς, οι οποίοι ήταν μεταξύ τους καθημερινοί φίλοι και είχαν τόπο συγκέντρωσης και διασκέδασης τα γραφεία του Συνδέσμου.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε και τους παράγοντες, καθώς και τα μέλη του Μορφωτικού Εκδρομικού Συνδέσμου «ο Αριστεύς», οι οποίοι συνέβαλαν αποφασιστικά στη σύσταση της ομάδας και στη δημιουργική πορεία της. Ήταν όλοι τους ηχηρές προσωπικότητες μέσα στην κοινωνία της Λάρισας: Ιπποκράτης Κουτσίναςβουλευτής, Ιωάννης Ξιφαράς δημοσιογράφος, Αριστοτέλης Παρασκευάς, Τάκης Γιαταγάνας, Μενέλαος Κονταξής, Αλέκος Λυρόπουλος, Α. Προδρόμου υπάλληλος του Δήμου, Τάκης Καλατζόπουλος, Πολυζώης, Δημήτριος Παπαθεοδώρου, όλοι αείμνηστοι σήμερα, Κωστάκης Παπαϊωάννου και αρκετοί άλλοι. Στάθηκαν κοντά στους παίκτες και τους βοήθησαν υλικά και ηθικά για την πραγματοποίηση των νικηφόρων αγώνων τους.
Το μεγάλο όμως μερίδιο της επιτυχούς πορείας της ομάδας ανήκει στους παίκτες. Ήταν οι: ΜέμοςΝικολίτσας (αρχηγός), Μίνιος Παπαϊωάννου, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Νίκος Κουσέρας, Νίκος Παπαθεοδώρου, Τόλιος Μακρυγιάννης, Σάκης Παλιούρας, Ηλίας Χαδέλλης, Βαγγέλης Κέλλας, Χαρίλαος Γκανούρης, Πέτρος Παπαθανασίου, Πέτρος Χατζηκωνσταντίνου, Κώστας Καραγιώργος, Χρήστος Δενδραμής, Θάνος Γιαταγάνας, Γιώργος Αγραφιώτης, όλοι τους Λαρισαίοι, οι οποίοι αργότερα ευδοκίμησαν ως επιστήμονες και επαγγελματίες στην πόλη μας και την Αθήνα. Θα αναφέρουμε και τους στρατιωτικούς Θανάση Κανελλόπουλο, Μάρκο Ντουβή, Φυντανίδη, Τσέκενη οι οποίοι ευκαιριακά στελέχωσαν το δυναμικό της ομάδας κατά το διάστημα της θητείας τους. Όλοι αυτοίενίσχυσαν την ομάδα στους 68 αγώνες της. Καλοί χαρακτήρες, συνεπείς, υπάκουοι και ομαδικοί, πρόσφεραν και χρήματα και προσωπική εργασία για την πρόοδο της ομάδας. Οι επιτυχίες τους θα αποτελούν στο μέλλον μια ευχάριστη ανάμνηση από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της τοπικής καλαθόσφαιρας.
Σαράντα περίπου χρόνια μετά τη διάλυση της ομάδας του Αριστέα εβδομάδα του Πάσχα του 1998), οι παλιοί παίκτες του είχαν την πρωτοβουλία να τιμήσουν τους εν ζωή τότε εφόρους της ομάδας Αριστοτέλη Παρασκευά και Μενέλαο Κονταξή, διοργανώνοντας αγώνα παλαιμάχων με τους αντίστοιχους παίκτες της Νίκης Βόλου. Στην ουσία τους κάλεσαν για να γιορτάσουν και να θυμηθούν μαζί τις ωραίες στιγμές που έζησαν στις μεταξύ τους συναντήσεις εκείνα τα λίγα εκείνα χρόνια της παρουσίας του Αριστέα στην μπασκετική ζωή της Λάρισας.
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο είναι από την απονομή του κυπέλλου της εφημερίδας «Αθλητικά Νέα» της Θεσσαλονίκης (8.1.1956), στο προσωρινό γήπεδο του Αριστέα, που βρισκόταν στην αρχή της οδού Μανωλάκη, εκεί όπου σήμερα είναι το σπίτι του στρατηγού. Με την λευκή αμφίεση είναι η ομάδα του Αριστέα. Μεταξύ των φιλάθλων διακρίνονται και πολλά γνωστά ονόματα της πόλης μας και της Θεσσαλονίκης σε νεαρή ηλικία.
[6]. Ο Μάρκος Ντουβής ήταν ο ψηλότερος παίκτης όλων των ομάδων. Είχε σπουδάσει μουσική και υπηρετούσε μόνιμα στη στρατιωτική μπάντα της Ιης Στρατιάς. Αργότερα παραιτήθηκε από τον στρατό,πήγε στη Θεσσαλονίκη και έγινε μουσικοσυνθέτης και διευθυντής ελαφράς ορχήστρας. Μάλιστα μια χρονιά έλαβε μέρος ως μαέστρος και συνθέτης στο Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.
[7]. Ο Θανάσης Κανελόπουλοςκατάγονταναπό την Αθήνα. Ήταν υπαξιωματικός της αεροπορίας και υπηρετούσε στην 110 Π. Μ.
[8]. Ο Ανέστης Πεταλίδης υπήρξε εμβληματική μορφή για το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Ήταν παίκτης του Άρη και επί σειρά ετών υπήρξε διεθνής. Στη συνέχεια ανέλαβε προπονητής στην ομάδα του Άρη και υπήρξεμέχρι τον θάνατό του σημαντικός παράγοντας της καλαθοσφαίρισης της συμπρωτεύουσας.
[9]. Αργότερα ο Δ. Λεοντίδης διετέλεσε για αρκετά χρόνια σημαίνον στέλεχος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ε. Ο. Κ.).
ΝΙΚΟΛΑΟΣΑΘ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
nikapap@hotmail.com
