καθεστώς που στενάζει από πόνο, οργή και δάκρυα. Οι άνθρωποι κλείνουν μέσα στην ψυχή τους τα τραύματα και δεν αντέχουν άλλο πόνο, γυρεύοντας μια άλλη πατρίδα, άλλα χώματα για να ξεχάσουν τις τρομερές μέρες που πέρασαν και αφήνουν την αγαπημένη τους πόλη ματωμένη και ρημαγμένη. Η δοκιμασία του πολέμου άφησε πίσω δακρυσμένα μάτια, χείλη σφιγμένα που αποχαιρετούσαν τα άψυχα κορμιά στη μάνα γη. Η καρδιά τους γίνεται χίλια κομμάτια, το γέλιο αβίωτο, πνίγεται μέσα στη βοή του πολέμου, η ζωή τους τελειώνει σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, να νιώσουν λίγη γαλήνη και να σβήσουν την εικόνα που τους άφησε ο πόλεμος, ζητώντας λύτρωση, και θέλουν να νιώσουν ένα αίσθημα προστασίας. Η ζωή τους σκοτεινή μπροστά στο άγνωστο μέλλον. Κλείνουν μέσα στην καρδιά τους, τους ανθρώπους που έχασαν με βαθιά θλίψη και αβάσταχτο πόνο και με ένα καυτό δάκρυ αποχαιρετούν τη ματωμένη πατρίδα και τα ερείπια που άφησε ο μισερός πόλεμος, αφήνοντας πάνω τους τις καρδιές τους. Το μελάνι της ιστορίας σταματάει καταγράφοντας τα τρομερά γεγονότα, τις πληγές και τα ερείπια και μια ανθρώπινη τραγωδία χωρίς τέλος. Εκεί μπροστά στον ορίζοντα είναι το φως και η ελπίδα και όλες οι σταγόνες της ζωής φωνάζοντας ΕΙΡΗΝΗ!..
Νίκη Κεφαλέα - Παναγούλη
