χρόνο! Για να διεκδικήσουμε θα ζητάμε πρώτα την ...άδεια του εργοδότη!
Η αναγνώριση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι νέοι εργαζόμενοι (10ωρα, ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες κ.λπ.) και αποτελεί έργο όλων των κυβερνήσεων, δεν μπορεί να οδηγεί στον συμβιβασμό με αυτήν την κατάσταση αλλά να αποτελεί αιτία αποφασιστικής αναμέτρησης με τον εργασιακό μεσαίωνα, που ενισχύεται και θωρακίζεται νομικά.
Παίρνουμε θέσεις μάχης γιατί έχουμε μια ολόκληρη ζωή να κερδίσουμε! Το πραγματικό δίλημμα είναι: Μπορούμε να αποδεχτούμε να δουλεύουμε μια ζωή 10ωρα, με απλήρωτες υπερωρίες; Να αποδεχτούμε ότι θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, χωρίς να γνωρίσουμε εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα από τις προηγούμενες γενιές; 'Η, στον αντίποδα, θα παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους γονείς μας για να κερδίσουμε τη ζωή που μας αξίζει, που «ταιριάζει» στα όνειρά μας για το μέλλον;
Οι ανατροπές στους όρους εργασίας δεν είναι άσχετες με τις προωθούμενες αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Στον πυρήνα κάθε νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση διαχρονικά βρίσκεται η επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων να «χτίσουν» ένα πανεπιστήμιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, που θα διαμορφώνει ένα ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό, να προχωρά η αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος. Μάλιστα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια σε αυτήν την κατεύθυνση, μιλώντας για «αυταξία της γνώσης, ανεξαρτήτως του αν αυτός που θα πάρει ένα δίπλωμα από το πανεπιστήμιο θα έχει τη δυνατότητα να βρει μετά εργασία» (ομιλία πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, 23/11/2018).
Εκεί που η πρόκληση ...απογειώνεται είναι στην προσπάθεια του υπουργού Εργασίας να παρουσιάσει ότι το νομοσχέδιο διευκολύνει τους εργαζόμενους φοιτητές! Οι εργαζόμενοι φοιτητές βιώνουν ήδη την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες διαδοχικά ενσωμάτωσαν τις Οδηγίες της ΕΕ για τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές».
Για τους εργαζόμενους φοιτητές πλέον η κυβέρνηση αφήνει μόνο μία «επιλογή»: Να σταματήσουν να είναι φοιτητές προκειμένου να είναι εργαζόμενοι! Ποιος φοιτητής θα μπορεί να συνεχίσει να σπουδάζει με την επιβολή της 10ωρης εργασίας, με τη «δαμόκλειο σπάθη» των διαγραφών, της έλλειψης φοιτητικής μέριμνας και μέτρων στήριξης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του; Αντίθετα, αυτό που θα αντιμετωπίζει καθημερινά θα είναι τα διλήμματα της εργοδοσίας, να δουλεύει απλήρωτες υπερωρίες προκειμένου να μην απολυθεί!
Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι έχουμε τη δύναμη να της χαλάσουμε τα σχέδια, γι' αυτό σταθερά στον προσανατολισμό της είναι το χτύπημα του συλλογικού αγώνα, η συκοφάντηση του κινήματος. Αποδεικνύεται ότι η ένταση της καταστολής δεν είναι μια εμμονή ή ιδεοληψία της κυβέρνησης, αλλά έχει ως στόχο να χτυπηθεί το οργανωμένο κίνημα, τόσο το φοιτητικό όσο και το εργατικό, προκειμένου να ξεδιπλωθεί ανεμπόδιστα η αντιλαϊκή επίθεση.
Όλα όσα θεσπίζονται για τα εργατικά σωματεία, το χτύπημα των συλλογικών διαδικασιών, της ζωντανής συζήτησης, τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα σωματεία και το ηλεκτρονικό φακέλωμα, οι φοιτητές θα τα βρούμε μπροστά μας στους φοιτητικούς μας συλλόγους.
Έχουμε μπει πλέον στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και του ανθρώπινου μόχθου, για τον ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Όμως οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας ζητούν να αποδεχτούμε να γυρίσουμε σε εποχές... προ Σικάγο 1886! Επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις εξελίξεις ότι η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας στα χέρια του κεφαλαίου δεν τίθεται στην υπηρεσία της κάλυψης των λαϊκών αναγκών, αλλά στην υπηρεσία της κερδοφορίας των λίγων.
Μπροστά στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης για τα εργασιακά, οι φοιτητές παίρνουμε θέσεις μάχης δίπλα στους εργαζόμενους!
Από τον Κώστα Κουρελά, γραμματέα ΤΣ ΑΕΙ Λάρισας της ΚΝΕ
