σοβαρού αυτού προβλήματος σε μια άλλη βάση. Και αυτή είναι η αξίωση της επίλυσής του από τον ίδιο τον Θεσσαλικό λαό, που υφίσταται ήδη τις συνέπειες της λειψυδρίας (π.χ. αντλεί νερό από βάθος 400 μ. σε πολλές περιοχές) και υπάρχει βασιμότατος κίνδυνος ότι θα καταστούν καταστροφικές στο μέλλον.
Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν ακόμη αντιρρήσεις ή ολιγωρίες για την ύδρευση της θεσσαλικής πεδιάδας και γιατί όχι και την ύδρευση των 800.000 κατοίκων της, όταν σε κείνη ρέουν να νερά της δυτικής πλευράς του Ολύμπου, του Κάτω Ολύμπου, της Όσσας, του Μαυροβουνίου, του Πηλίου, της Όθρυος, των Αντιχασίων και Χασίων και της Ανατολικής Πίνδου και τα νερά αυτά να μη δεσμεύονται με φράγματα, για την αξιοποίησή τους στις δύσκολες περιόδους.
Είναι περισσότερο απαράδεκτο όσα νερά από θεσσαλικά εδάφη καταλήγουν στον ποταμό Αχελώο, έστω 300-400 εκατ. κυβικά από αυτά, από τα τρία (3) δ.σ. κυβικά που ρέουν σ’ αυτόν και χάνονται στο Ιόνιο Πέλαγος, να μη διοχετεύονται στην Πηνειό για να έχει και αυτός «νεράκι», όταν έχουν την άμεση ανάγκη και οι Θεσσαλοί. Το ΛΑΘΟΣ της «εκτροπής» του Αχελώου, που δημιούργησε τις σχετικές αντιδράσεις, διορθώθηκε με επερώτηση που συνέταξα (υπ’ αρ. 3/26-9-2001), και υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές της Ν.Δ. και συζητήθηκε στη Βουλή στις 15-2-2002, δηλαδή προ 19 ολόκληρων ετών, στο ορθό «διοχέτευση» μιας μικρής ποσότητας των νερών. Δυστυχώς οι τότε κυβερνήσεις μίλησαν για «ΜΥΘΟ εκτροπής του Αχελώου» και για «λαϊκισμό» των επερωτώντων, παρά το γεγονός ότι είχε δαπανηθεί ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι απαράδεκτες οι αντιδράσεις, οι υποχωρήσεις ή οι ολιγωρίες όσων κυβερνώντων δέχθηκαν την ανάγκη αντιμετώπισης του θεσσαλικού αυτού προβλήματος και δεν έκαναν τίποτε ή άρχισαν κάτι να κάνουν και αυτά για λόγους πολιτικών συμφερόντων, ή συμμόρφωσης σε εσφαλμένες και ουσιαστικά αναιτιολόγητες αποφάσεις αρμοδίων οργάνων, μη σταθμίζοντας το γεγονός ότι πολλά τμήματα της θεσσαλικής πεδιάδας απειλούνται σοβαρά με ερημοποίηση από την εισροή υφάλμυρων νερών στα υπόγεια διαμερίσματά τους.
Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψαν να ακούγονται οι φωνές εκείνων που ζούσαν τη σοβαρότητα του προβλήματος, τις συνέπειες της λειψυδρίας και όσων συνειδητοποίησαν την αβασιμότητα των αντιδράσεων. Ήταν όμως φωνές που δεν ενοχλούσαν σοβαρά τους εκάστοτε υπευθύνους, να δώσουν λύση. Δεν ήταν αρκετά δυνατές για να τους αναγκάσουν να λάβουν θετικές αποφάσεις ακόμη και να ανταποκριθούν σε υποσχέσεις τους στα προεκλογικά τους προγράμματα. Η αμαρτία της αναβλητικότητας και των «ΘΑ» ήταν τακτική τους.
Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι αλλάζουν τα πράγματα κινούμενα προς την ορθή κατεύθυνση. Φαίνεται ότι έγινε αντιληπτή η σοβαρότητα του προβλήματος και ότι υπάρχει απόφαση αντιμετώπισής του. Δεν είναι όμως ακόμη γνωστή η έκταση των μέτρων της, που πρέπει να καταλαμβάνουν τόσο τα διάφορα φράγματα όσο και η διοχέτευση των νερών από τον Αχελώο.
Η σύσταση της Πανθεσσαλικής αυτής Επιτροπής γίνεται σε επίκαιρο χρονικό σημείο. Η πλαισίωσή της από την τοπική αυτοδιοίκηση, από τον πνευματικό και πολιτικό κόσμο, από την αγροτικό και εμπορικό κόσμο και από απλούς πολίτες, που αγαπούν τον τόπο τους και ανησυχούν για το μέλλον του, θα καταδείξει την απόφαση όλου του θεσσαλικού λαού να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και σ’ αυτόν τον τομέα. Προσφέρει πολλά η θεσσαλική πεδιάδα στη χώρα. Διεκδικεί τη δυνατότητα να της προσφέρει περισσότερα. Είναι πολλοί οι Θεσσαλοί. Δεν μπορεί να αφήνονται στο περιθώριο και να μην επιλύεται το σοβαρότερο πρόβλημά τους. Δεν πρόκειται να τολμήσουν οι κυβερνήτες, όποιοι και αν είναι αυτοί την παραπομπή τους στις καλένδες!
Ως προς την Επιτροπή θα της συνιστούσα να αποκτήσει νομική μορφή με εγγραφή μελών, με κεντρικά και περιφερειακά όργανα. Θα έχει τότε περισσότερη δύναμη να υπερασπίζεται τα δίκαια του θεσσαλικού χώρου υπεύθυνα, νόμιμα και διαχρονικά, σεβόμενη παράλληλα και τις αρμοδιότητες και το έργο και των υπεύθύνων οργάνων της.
* Ο Νικόλαος Κατσαρός είναι πρ. Α’ αντιπρόεδρος της Βουλής
