Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΙΝΑΙ μάλλον ασθένεια των πολιτικών που μας επηρέασαν, τα... αυτοκαταστροφικά σύνδρομα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Εδώ συντελέστηκε η πλήρης κατάρρευση της παραγωγής, του εμπορίου και των εξαγωγών, των βασικών πυλώνων της οικονομίας, ενώ η πρόσκαιρη ανάκαμψη της τουριστικής κίνησης δεν ωφελεί περισσότερο από μια... ασπιρίνη στην αντιμετώπιση της βαριάς οικονομικής αρρώστιας που κατατρώει τη χώρα και τον πληθυσμό της...
Η ΜΕΣΑΙΑ τάξη συνθλίβεται διαρκώς, σε λίγα χρόνια έτσι όπως πάει θα εξαφανιστεί. Και εκείνοι που βρίσκονται στο τιμόνι, της (μοναδικής) κινητήριας δύναμης της εγχώριας οικονομίας, της τουριστικής βιομηχανίας δηλαδή, κάνουν ό,τι μπορούν για να δυσαρεστήσουν τους ξένους επισκέπτες μας, να τους κάνουν να μην πατήσουν το πόδι τους ξανά στη χώρα μας. Λες και είναι υποχρεωμένοι εκείνοι να πληρώσουν τις αμαρτίες τις δικές μας εξαιτίας των οποίων βρισκόμαστε στην τρομερά δύσκολη οικονομική θέση.
ΛΙΓΟ να αισθανθείς αδειούχος (και δη, ως Έλλην αδειούχος με όλα τα παρεπόμενα) πολύ εύκολα αντιλαμβάνεσαι αυτό το επαίσχυντο οικονομικό «άρμεγμα» του πληθυσμού, ξένου και ντόπιου, που συντελείται στα γνωστά κοσμοπολίτικα θέρετρα της χώρας. Κανείς δεν χαμήλωσε τις τιμές. Ούτε ένας δεν έκανε πίσω. Η ακρίβεια σε συνδυασμό με την κακή παροχή υπηρεσιών είναι απίστευτα ληστρική. Τρία και μισό ευρώ ο καφές στον... κοσμοπολίτη Πλαταμώνα! Ένα ευρώ φθηνότερος στο ξακουστό... Τροκαντερό των Παρισίων, αντίκρυ στον πύργο του Άιφελ! Ενάμιση ευρώ πιο φθηνά, απέναντι, στα παράλια της Τουρκίας! Τρία ευρώ στην ξακουστή... Κουτσουπιά ο φρεντοτσίνο - τρομάρα τους! Θα περίμενε κανείς αυτοί οι εποχικοί επιχειρηματίες που διαμαρτύρονται ότι πληρώνουν αδρά και πολύ αδίκως την κρίση, να έχουν βάλει μυαλό. Να χαμηλώσουν από μόνοι τις τιμές για να προσελκύσουν τους πελάτες. Αλλά πού; Και αυτή τη χρονιά ό,τι αρπάξουμε...
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ δικοί μας, το αντιλαμβάνονται όπως την παροιμία με... το ακριβό άρωμα σε μικρό μπουκαλάκι. Οι περισσότεροι ξένοι όμως το βλέπουν αλλιώς. Σου λέει, κρίση έχουν στην Ελλάδα, θα έχουν αποφασίσει την προσφορά χαμηλών τιμών (εξ ανάγκης) οι άνθρωποι, ας πάμε εκεί για διακοπές. Δεν μπορεί, φθηνότερα θα είναι. Αμ δε, που είναι φθηνότερα! Έρχονται και πέφτουν σε κανονικό... ξεπουπούλιασμα. Από τη διαμονή τους σε ξενώνες ή καταλύματα, μέχρι να βρέξουν το πόδι στη θάλασσα! Σκέτη ληστεία!
ΣΤΙΣ διαδρομές της ακρίβειας, πλέον, οι στάσεις των ξένων για καφέ, φαγητό, ψώνια και διασκέδαση με ποτό, έχουν περιοριστεί αυστηρά. Οι δραστηριότητες περιορίζονται στα γνωστά ξενοδοχεία με τα...βραχιολάκια, μόνο οι βόλτες δεν κοστίζουν. Του χρόνου, οι ίδιοι τουρίστες θα ξέρουν... Και θα ψάξουν καλύτερα. Απευθυνόμενοι ίσως σε άλλους προορισμούς. Με μικρότερο κόστος και καλύτερες υπηρεσίες. Όσο για μας; Θα μείνουμε να καυχιόμαστε για την ομορφιά των νησιών μας, τις αξέχαστες διακοπές σε αλησμόνητες παραλίες και τα πολλά υποσχόμενα τουριστικά φυλλάδια τυπωμένα μια εποχή που τα δικά μας θέρετρα έσφυζαν από ζωή...
