Αρκετοί ιστορικοί μιλούν για δολοφονική απόπειρα πολιτικών αντιπάλων. Η ψυχή της Ρούμελης έσβησε την επομένη. Τη μεθεπόμενη οι Κόχραν, Τζορτζ οδηγούν τους Έλληνες, σε οδυνηρή ήττα. Αθήνα, Στερεά, παραδίδονται στον Κιουταχή.
22η Απρίλη ημέρα της γης και ευκαιρία συλλογισμού. «Αυτό, που πατάμε, που μας περιβάλει, μας κρυώνει, μας ζεσταίνει, γεμίζει αισθήσεις απρόβλεπτες, ξαφνιάζει, κεραυνοβολεί, γκρεμίζει (τυφώνες), πνίγει (τσουνάμι), σείει, βρυχάται (ηφαίστεια), τι είναι; Ο Πλανήτης γερνάει ή επαναπροσδιορίζεται; (Κωστής Τριανταφύλλου).
Οι ισχυροί φρόντισαν να σπάσουν ισορροπίες. Αν και περαστικοί, προχωράμε απερίσκεπτα: υπεράντληση υδάτων, ορυκτού, δασικού πλούτου, υπεραλίευση, μόλυνση περιβάλλοντος, συρρίκνωση δυνατοτήτων με βεβιασμένες καλλιέργειες, τσιμεντοποίηση. Θέλουμε τη γη με ημερομηνία λήξης ή ζωογόνα;
Πόσα λέγονται για την κλιματική αλλαγή, αλλά κυβερνήσεις και κοινωνίες αδρανούν. Θυμάμαι στελέχη της Ακαδημίας Αθηνών να εκτιμούν πως ο κορονοϊός που τόσο πόνο και θάνατο έφερε, έχει να κάνει με το λιώσιμο πάγων. Πουλιά μετέφεραν παλαιούς εγκλωβισμένους στους πάγους ιούς απ' τη Σιβηρία, στην Κίνα.
Αμερικανός επιστήμονας περιγράφει τα σημερινά, το 2008: «Μετατοπίσαμε τα ενδιαφέροντά μας στη διατροφή. Κάνουμε ουρές έξω απ' τα κρεοπωλεία. Ε, δεν έχει αντίκτυπο η κατανάλωση στην παραγωγή; Γρήγορα θα πληρώσουμε την εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας».
Με πρόφαση τον κορονοϊό, πολλά αλλάζουν: εργασιακά, κ.ά. Ανοίγει το τοπίο στα κοράκια να βάλουν χέρι στο κεραμίδι του Έλληνα. Η Τουρκία γυρεύει ντε φάκτο καταστάσεις σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά θα σας πάω 10 χρόνια πίσω.
Τον καιρό της οργής βρέθηκα στην Πλατεία με «ηγετικό» (2η εβδομάδα) ρόλο, όπως και στο Σύνταγμα, κομίζοντας συμπεράσματα συνέλευσης. Κι εδώ κι εκεί τόνισα, πως αν δεν πάρουμε μορφή γρήγορα θα διαλυθούμε. Έτσι κι έγινε!
«H συντριπτική πλειοψηφία των εξοργισμένων πολιτών, φαντασιώνονται μία εκ του ασφαλούς εξέγερση, μ' έναν απροσδιόριστο «από μηχανής Θεό», διατηρουμένων των κεκτημένων. Όμως η εποχή χαρισματικών ηγετών, «μονοπρόσωπων κομμάτων» έχει παρέλθει.
Η κοινωνία, αναζητά συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, εξόδου της Ελλάδας απ' τα «δεσμά», αλλά «εκπαιδεύεται» αργά, καθώς φροντίζουν οι κυβερνήσεις και τα κοκόρια τους γι' αυτό (The Wanderer).
Αυτό δεν έγινε σε Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, άσχετα αν διέψευσαν τις προσδοκίες.
Επειδή 17 Απρίλη έφυγε ο βάρδος της Θεσσαλικής Γης Δημήτρης Μητροπάνος, θα σταθώ στη στερνή του συνέντευξη (aixmi.gr): «Είναι επικριτικός με τις υποσχέσεις των πολιτικών, τις χαμένες ελπίδες. Σου δίνει εντύπωση, πως θέλει να μιλήσει μόνο γι' αυτά.
- Είστε θυμωμένος μ' αυτό που ζούμε, τι σκέφτεστε;
«Χρόνια είμαι, μαζεύτηκαν πολλά και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αυτό με εξοργίζει αφάνταστα, παίζουν με τη νοημοσύνη μου. Είναι όλοι θρασείς. Με το «λεφτά υπάρχουν» ο λαός, τον τίμησε (Παπανδρέου) με 160 βουλευτές. Μπορούσε μ' έναν νόμο να πάρει λεφτά από έχοντες ή εννοούσε έχει λεφτά το ΔΝΤ; Μήπως δεν έφερε πτώχευση (ελεγχόμενη) και δη με αρπαγή φυσικών πόρων, των πάντων;».
- Μόνο η Κυβέρνηση των τελευταίων 2 ετών ευθύνεται για την κατάσταση;
«Ευθύνονται και οι προηγούμενοι. Τουλάχιστον, πήγαν να κάνουν κι ένα καλό, ν' ανοίξουν συνεργασία με τη Ρωσία στα πετρέλαια. Ο Γιωργάκης άνοιξε την πόρτα στην Αμερική, στο ΔΝΤ. Όπου πήγε, οι χώρες καταστράφηκαν. Όπου το έδιωξαν είδαν άσπρη μέρα».
- Η Αριστερά γιατί δεν βγάζει ηγέτες;
«Γιατί περιμένει να μεγαλώσουν... ΚΚΕ είμαι, αλλά δεν έχει προτάσεις. Είμαι 64. Δεν έχω επιλογές. Έχεις ένα ΚΚΕ στον κόσμο του. Αυτήν την εποχή θα 'πρεπε να 'χει 20% για πλάκα. Όλοι δουλεύουν γι' αυτό και φοβάται μην πάει στο 8%; Τότε θα πρέπει να έχει προτάσεις... κι όχι «η πλουτοκρατία και η πλουτοκρατία». Έλεος, ήμουν με κοντά παντελονάκια και κοντεύω να δω τα ραδίκια ανάποδα. Αυτοί είναι πλουτοκρατία, εσύ τι κάνεις; Ο κόσμος αντιδρά. Το καλοκαίρι είχαμε μαζική διαμαρτυρία, αλλά τώρα απλώθηκε η απογοήτευση, η εξάντληση... Είπα θα δούμε αίμα. Άσχημο, αλλά θα γίνει. Κόβουν το ρεύμα, τη σύνταξη. Κάποιου το παιδί δεν έχει να φάει και τα κόμματα πήραν άλλα 60 εκ.;».
- Πιστεύετε ότι έχουμε ευθύνη ως πολίτες;
«Τεράστια. Όταν μάθαμε στο ρουσφέτι τόσα χρόνια και δίνουμε στα δύο κόμματα 80%!».
- Διασκεδάζει ο κόσμος στα μπουζούκια;
«Παλιά, θα κλείσουν κι αυτά. Όλα θα κλείσουν, δεν θα υπάρχει τίποτα. Όταν τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις, θα γίνει κανονικά η κηδεία της Ελλάδας. Θα μας τα πάρουν όλα. Τα παιδιά θα φύγουν έξω, θα μείνουν οι καφενέδες, γεμάτοι γέρους και χαφιέδες που μιλάν για προκοπή».
- Είμαστε τεμπέληδες, όπως λένε οι ξένοι;
«Τεμπέληδες; Όλοι μας χρωστούν. Αν οι ξένοι είχαν ανακαλύψει το Πυθαγόρειο θεώρημα θα ζητούσαν χρήματα... Η Γερμανία, ό,τι δεν μπόρεσε με 2 πολέμους, το καταφέρνει με οικονομικό πόλεμο. Τοκογλυφία κάνει, αλλά θα το πληρώσει...».
- Στο μαγαζί έρχονται υπουργοί;
«Τολμάνε; Τόσα ψέματα πια. Αν υπήρχε Δικαιοσύνη θα έπρεπε να είναι πολλοί στη φυλακή. Μέχρι νόμο έβγαλαν, να μην πηγαίνουν φυλακή».
- Αν απαξιώσουμε τους πολιτικούς θα κερδίσουμε κάτι;
«Όχι. Πολιτική πάντα θα ασκείται κι έτσι πρέπει, αλλά ο νόμος περί ευθύνης υπουργών; Κλέβουν, λένε ψέματα γιατί δεν τους λέει κανένας τίποτα; Λέει ο Γιωργάκης διάφορα και ψηφίζει τα αντίθετα... Δεν έπρεπε να τον πιάσουν για υφαρπαγή της ψήφου, με το «λεφτά υπάρχουν»;
- Στις επόμενες εκλογές θα αλλάξει το σκηνικό; «Όχι. Δυστυχώς τα ίδια θα δούμε...».
- Η φωνή είναι δώρο Θεού; «Ναι, αλλά χρειάζεται δούλεμα».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα, σχηματίζεις πεποίθηση, ότι αν η οργή του ήταν μελωδία θα ήταν ένα βαρύ βαρύ ζεϊμπέκικο».
Εννέα χρόνια μετά, πολλά άλλαξαν στην περιοχή. «Ελλάδα και Βουλγαρία, Ρουμανία (παρευξείνιες) μπορούν να περιορίσουν σημαντικότατα τις υπερφίαλες τουρκικές γεωπολιτικές φιλοδοξίες και την αξία του υπερεκτιμημένου οικοπέδου τους. Πρέπει να διεκδικήσουμε σημαντικότερο ρόλο στην περιοχή, να μην αναμένουμε, ως «περιζήτητη νύφη, να μας δοθεί». Εμείς, αναβαθμίζουμε τη χώρα. Κανείς δεν θα το κάνει για μας.
Επίσης θα 'ταν, ιστορικό λάθος, αυτοκτονία η Ε.Ε. να δώσει κλειδιά ενεργειακής ασφάλειάς της, σε Τουρκία, Ρωσία. Πρέπει να υποστηριχθούν projects που εμπλέκουν Ελλάδα, Κύπρο, γιατί είμαστε δικλείδες ασφαλείας στην Ευρώπη του 21ου αι.». (Ν. Μιχαηλίδης καθηγητής Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Σεν Λούις).
Πέτρος Ιωάννου, απόμαχος της εκπαίδευσης.
