Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΜΗ μου ξαναμιλήσετε για εθνική συναίνεση, συνεννόηση και άλλες άσαρκες έννοιες. Από αυτές που χρησιμοποιούν αφειδώς οι πολιτικοί μας, με μια όμως υποσημείωση: να έρθουν οι άλλοι στις δικές τους θέσεις.
Το εποχικό «φρούτο», έχει να κάνει με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η θητεία του οποίου λήγει τον ερχόμενο Μάρτιο.
Η κυβέρνηση καλεί την αντιπολίτευση –και την εγκαλεί όταν εκείνη απαντά αρνητικά- σε μια εκλογή από την παρούσα Βουλή, επικαλούμενη αυτό που φαντάζει αυτονόητο: να μην πάει ο τόπος σε εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας.
Βεβαίως της διαφεύγει ότι η έννοια του συμφέροντος και το πώς αυτό υπηρετείται έχει περιεχόμενο, για το οποίο είναι εντελώς διαφορετικές οι προσεγγίσεις, μεταξύ των κομμάτων. Και φυσικά θέλει να ξεχνάει ότι και στο παρελθόν η εκλογή Προέδρου «χρησιμοποιήθηκε» από την αντιπολίτευση για να οδηγηθεί ο τόπος σε εθνικές εκλογές, αφού είναι το μόνο «όπλο» που διαθέτει για να αναγκάσει μια τεχνητή –ελέω εκλογικού νόμου- κυβερνητική πλειοψηφία να συρθεί σ΄ αυτές.
Πόσο μάλλον όταν οι λόγοι είναι πολιτικοί και οι διαφορές –σήμερα φαντάζουν-, κολοσσιαίες, τόσο ως προς την αντιμετώπιση όσο και τη διαχείριση της κρίσης. Και πάντως είναι πολύ πιο σημαντικοί, από εκείνους που κατά το παρελθόν επικαλέστηκαν πρωθυπουργοί, με τους οποίους, προκάλεσαν πρόωρες κάλπες για να κερδίσουν ακόμη μια 4ετία (με τελευταίο παράδειγμα τις εκλογές του 2007).
Εσχάτως δε, στο ίδιο μήκος κύματος της «αναγκαίας συνεννόησης» και της «καταστροφικής κομματικής αντιπαλότητας», ρίπτεται ένα ακόμη επιχείρημα στη χοάνη της συναίνεσης: για την όποια συμφωνία για τη μείωση του χρέους θα απαιτηθεί και η υπογραφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τους δανειστές μας!
* * *
ΑΦΗΝΩ κατά μέρος όμως το ποιοι και γιατί δεν θέλουν τη συναίνεση και αναρωτιέμαι; Η χώρα μας, όπως και οι άλλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προτείνουν αυτό το διάστημα στην Κομισιόν εκείνους που θα καταλάβουν θέσεις Επιτρόπων. Τη θέση του Έλληνα δηλαδή υπουργού στην κυβέρνηση των Βρυξελλών.
Μπορεί οι τίτλοι να ακούγονται βαρύγδουποι, αλλά οι θέσεις – κλειδιά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι λίγες και –φυσικά- δεν δίνονται σε Έλληνες. Η νυν Επίτροπος, κ. Μαρία Δαμανάκη είχε το χαρτοφυλάκιο της Αλιείας, ενώ ελπίζεται ότι ο επόμενος θα αναλάβει κάτι πιο αναβαθμισμένο...
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την κυβέρνηση, ακόμη και για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς, να επιζητήσει τη συναίνεση σε ένα τέτοιο θέμα; Να καλέσει δηλαδή και την αντιπολίτευση, να συζητήσουν και να καταλήξουν σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, να διαχειριστεί τα ευρωπαϊκά... ιχθυαποθέματα.
Αλλά όχι: Κι εδώ το στενό κομματικό συμφέρον, επικράτησε. Ούτε καν μεταξύ των δύο συνεταίρων υπήρξε συνεννόηση. Αν έχουν δίκιο τα δημοσιεύματα, ο πρωθυπουργός έστειλε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στις Βρυξέλλες και όχι την Ντόρα Μπακογιάννη, όπως ήθελαν οι πληροφορίες, για λόγους καθαρά εσωκομματικών ισορροπιών.
Βλέπετε σ΄αυτά είμαστε «μανούλες».
Τα περί συναίνεσης λοιπόν είναι απλά ιστορίες... για ψάρια.
