Κρατική βία

Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο

Ταχύτατη και σκοτεινή η μετάβαση από τον χθεσινό ιστορικό αντίλογο στην αναζητούμενη σημερινή προοδευτική αλληλοπροσέγγιση και συνεργασία για την οικοδόμηση του νέου σχήματος της πολιτείας μας. Η κάθε μέρα που περνάει τα προβλήματα και οι

δυσχέρειες αντιμετώπισης αυτών πολλαπλασιάζονται. Με σκληρό ύφος κάποιοι, βουτηγμένοι στην καυτή έξαψη ενοχοποιούν με το παραμικρό κάθε άνθρωπο, γνωστό ή άγνωστο, που ανοίγει την καρδιά του και τον νου του σε ζητήματα των πολιτικών τους πεποιθήσεων και αντιθέσεων με πράξεις και ενέργειες της κρατικής εξουσίας. Αναφέρομαι στους αστυνομικούς των επεισοδίων της 9ης.3.2021 στην πλατεία της Νέας Σμύρνης των Αθηνών και συγκεκριμένα στον απαράδεκτο ξυλοδαρμό ενός ανθρώπου μπροστά στα μάτια πολλών άλλων, χωρίς να έχουν κάποια εντολή της προϊσταμένης αρχής. Μια πράξη αθλιότητας που εξέσε ολόκληρο το αστυνομικό σώμα στα βλέμματα του ελληνικού λαού.
Η αστυνομική βία είναι ανεπίτρεπτη και προσβάλλει τη δημοκρατία μας, και προκαλεί τα αισθήματα των πολιτών, που δικαίως απαιτούν την έμπρακτη καταδίκη τους από τις επίσημες αστυνομικές και κυβερνητικές αρχές. Τέτοιες πράξεις και ενέργειες μας γυρίζουν πολύ πίσω σε άλλες μαύρες και σκοτεινές εποχές, με τις πράξεις αυτές να αποτελούν ένα όνειδος για την αστυνομία και τον πολιτισμό μας και κυρίως βούτυρο στο ψωμί των αναρχικών, των αντιεξουσιαστών, των μπαχαλάκηδων, που πάραυτα άδραξαν την ευκαιρία και με το μένος και την οργή που είχαν μέσα τους παραλίγο να οδηγήσουν στον θάνατο το νεαρό αστυνομικό που εκείνη την ώρα εκτελούσε το καθήκον του.
Οι μονολιθικοί και άκαμπτοι αυτοί εκπρόσωποι του αστυνομικού στρατοπέδου, ονειροπόλοι του παρελθόντος, «τα αγαπημένα παιδιά της αστυνομίας», δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν από μέσα τους τον παλαιό κακό εαυτό τους, ούτε τις «μοντέρνες» ιδεολογίες τους, ούτε τις πολιτικές σκοπιμότητες. Δυστυχώς αυτά τα ελάχιστα σταγονίδια, πάντα θα υπάρχουν στους κόλπους της, για να αποδομούν το τεράστιο έργο που τελευταία προσφέρει στην κοινωνία. Έργο που αμαυρώνεται και στηλιτεύεται από τα δικά της σπλάχνα. Δεν υπάρχει στη χώρα μας κρατικός οργανισμός που να μην υπόσχεται σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, στην ελευθερία του και στα δικαιώματά του. Η αστυνομία, οι υπεύθυνοι και υπόλογοι διαχειριστές της τελευταίας κρίσης, είναι πλέον καιρός να πιάσουν στα χέρια τους το νυστέρι της κάθαρσης και να αποβάλλουν αυτήν τη γάγγραινα από το σώμα. Δεν χρειαζόμαστε «τσαμπουκάδες» αστυνομικούς.
Ούτε «νταήδες», «μποξέρ» και «πυγμάχους». Μορφωμένα παιδιά θέλουμε με ήθος και υπευθυνότητα. Βγαλμένα μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, για να την αγαπήσουν και να την υπηρετήσουν. Ανθρώπους που θα οικοδομήσουν την κοινωνία της αδελφοσύνης και όχι της εξόντωσης. Επαναλαμβάνω και αύθις ότι είναι κρίμα για το σώμα της αστυνομίας, το οποίο τόσα πολλά προσέφερε τις τελευταίες δεκαετίες στον λαό της χώρας, σήμερα να βρίσκεται στο στόχαστρο της κοινωνίας, εξαιτίας των «καλών παιδιών της». Ας φροντίσει η ίδια να τα σωφρονίσει, για να μην έχει δυσάρεστες συνέπειες στο μέλλον.
Η ομολογία του πρωθυπουργού της χώρας, ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας -εξαιτίας των προαναφερθέντων γεγονότων- ότι όλα δεν είναι ρόδινα στην ελληνική κοινωνία, από μέρους της πολιτείας, η οποία φέρει πολλές ευθύνες έναντι των πολιτών, από τη συμπεριφορά της και ότι ο ίδιος θα λάβει τα ενδεικνυόμενα μέτρα, ώστε η πολιτεία να είναι πιο φιλική, πιο προσιτή και υπεύθυνη προς τον πολίτη, είναι ένα θέμα θετικό για τον πολίτη. Το επικροτώ και το στηρίζω. Έχω όμως σφοδρές επιφυλάξεις, αφού τέτοιες πρωτοβουλίες ανακοινώθηκαν και στο παρελθόν από τέως συναδέλφους του πρωθυπουργού για επανίδρυση του κράτους και πάταξη της φαλλοκρατίας και της διαφθοράς χωρίς να πραγματοποιηθούν. Έμειναν στα λόγια και στα χαρτιά. Γι’ αυτό και φοβούμαι μήπως και αυτή η εξαγγελία έχει την ίδια τύχη, όπως και οι προηγούμενες.
Η εντόπιση του προβλήματος αυτού από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, είναι μια τρανή μαρτυρία ότι το κράτος μέχρι σήμερα αδρανούσε να αντιμετωπίσει, για να μη πω φοβόταν, φαινόμενα βίας των κρατικών οργάνων σε βάρος του λαού, σε αθώους πολίτες. Δεν έκανε τίποτα να ανακόψει την επέκτασή τους και την εν γένει κάθαρση της βρόμικης αυλής της πολιτείας από την κόπρο προ του Αυγεία.
Οι κυβερνήσεις που διοίκησαν τη χώρα και ήσαν επιφορτισμένες με την ευθύνη να απαλλάξουν αυτήν από τους βιαστές του λαού, περιορίστηκαν σε αφορισμούς, σε υποδείξεις μη επαναλήψεως των φαινομένων αυτών και σε ποινές σε βάρος των πρωταγωνιστών, πταισματικού χαρακτήρα και μέχρι εκεί. Η πατρίδα μας έχει σοβαρό πρόβλημα από τα «καλά παιδιά της αστυνομίας». Δεν προστατεύουν τους πολίτες όπως ορίζει το σύνταγμα και οι νόμοι, με συνέπεια οι τελευταίοι να υποφέρουν από την κρατική βία. Σ’ αυτό συνηγορούν και τα δικαστήρια, τα οποία αντί να τιμωρήσουν τους θύτες τους χαϊδεύουν και τους χτυπούν την πλάτη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προστασίας των πολιτών στην έκθεση του για το 2019, διαπίστωσε μια υποτροπία ατιμωρησίας για την ΕΛ.ΑΣ. Το ίδιο είχε συμβεί για τη χρονική περίοδο 2016-2019 και 2016-2011.
Η ανεξάρτητη επιτροπή για την πρόληψη των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή ατιμωρησίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία εξετάζει τις πράξεις και παραλείψεις του Ελληνικού Κράτους με τακτικές επισκέψεις σε κέντρα κράτησης και φυλακές, και αστυνομικά τμήματα τα τελευταία 30 χρόνια, όσες φορές επισκέφθηκε τη χώρα μας διαπίστωσε ότι η κακομεταχείριση εκ μέρους των αστυνομικών, αθώων πολιτών, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην Ελλάδα. Την ίδια εικόνα διαπιστώνει και το Συμβούλιο Ευρώπης, αφού για την περίοδο 1959-2020 η χώρα μας έχει 121 καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ που αφορούσαν ακραία βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση από το κράτος. (Βλ. Π. Ελευθεριάδη, Βήμα 14.3.2021).
Σε ένα κράτος που τα περασμένα χρόνια έδειξε μορφή θρασεία σε όλους τους τόμους, συνέστησε και «θεωρία» διαβρωτική και έριξε βαθειά καταβολάδα, ρίζωσε σε ανέργαστα πλήθη και τράφηκε με χυμούς έξωθεν και σπιλώθηκε, επιστρατεύοντας συστηματικά τα νεογόνα του στοιχεία, και επανδρώθηκε και οπλίστηκε και κατέστη συμπαγές και δυναμικό, σε σημείο που να προβληθεί σαν μία πραγματικότητα αυτού του τόπου, δύσκολα μπορείς να αλλάξεις τις προηγούμενες ροές του, αφού έχεις διαβρώσει ευρύτατα στρώματα, τα οποία σήμερα τα κατευθύνει εκεί που θέλει. Αλήθεια θα θελήσει ο πρωθυπουργός της χώρας να συγκρουσθεί με αυτές τις παλαιομοδίτικες δυνάμεις, με πανίσχυρες υποδομές και καλά οργανωμένες δομές, για να κάνει το κράτος πιο φιλικό προς τον πολίτη ή θα υπαναχωρήσει; Ο χρόνος θα το δείξει. Αλλιώς θα πρόκειται και πάλι περί φαιδρής «αλλαγής» - του ίδιου πάντα κακού. Κάποια στιγμή όμως τα κυνικά παιχνίδια με τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα πολιτών και αστυνομικών πρέπει να τελειώσουν. Και την ευθύνη γι’ αυτό την έχει η κυβέρνηση.