Τι Aστυνομία θέλουμε;

Από τον Νίκο Μπέτσιο, υποστράτηγο ΕΛ.ΑΣ. ε.α, πτυχιούχο Παντείου

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τις διαδραματιζόμενες καταστάσεις στον κοινωνικό μας περίγυρο, με αφορμή συμβάντα-γεγονότα και καταστάσεις που «παίχθηκαν» τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στην περιφέρεια.

Η κοινωνία μας ήταν και εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη στα δύο. Μία κοινωνική μερίδα τάσσεται ΚΑΤΑ, ενώ άλλη μερίδα πολιτών τάσσεται ΥΠΕΡ των ενεργειών της Αστυνομίας -εκτός βέβαια των πιθανών αυθαίρετων ενεργειών.
Θα προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω τα αίτια και αφορμές των επί μέρους καταστάσεων που λαμβάνουν χώρα στο Ελληνικό γίγνεσθαι.
1. Η ΕΛ.ΑΣ., ως εκ της ιδιότητός της και των καθηκόντων της έχει την ευθύνη της πρόληψης, προστασίας, έρευνας, αντιμετώπισης και καταστολής των αντικοινωνικών και παρανόμων πράξεων και καταστάσεων που έχουν την προέλευσή τους είτε ατομικά, είτε συλλογικά, είτε ομαδικά.
2. Μία κοινωνική μερίδα που επιθυμεί τη νομιμότητα και την ομαλή πορεία, τίθεται ανεπιφύλακτα υπέρ των ενεργειών των στελεχών της Αστυνομίας, με την προϋπόθεση βέβαια η τήρηση της έννομης τάξης να είναι ισότιμη και δίκαιη και να προασπίζεται de juro τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών.
3. Μία δεύτερη κοινωνική ομάδα, είτε εξαιτίας κάποιου προσωπικού λόγου, είτε παρασυρόμενη από διακίνηση fake ειδήσεων σε βάρος της Αστυνομίας, τίθεται στην αρχή με αντίθετο συναίσθημα, με τη συμβαίνουσα αστυνομική πράξη, όταν όμως διαπιστώνει εκ των πραγματικών καταστάσεων ότι «τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, από «παραμόρφωση» της πραγματικής εικόνας, μεταβάλει την αρχική αρνητική της θέση και φιλικά διακείμενη παρατηρεί ότι ο αστυνομικός δεν είναι «εχθρός» της, αλλά συμπαραστάτης σε κάθε δύσκολη και δυσάρεστη περιπέτεια που μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκύψει στη ζωή.
4. Μία τρίτη κοινωνική ομάδα a priori είναι «κάθετα» εναντίον της Αστυνομίας, -ακόμη και όταν αυτή κάνει σωστά και αντικειμενικά τη δουλειά της-, εξ ορισμού, για λόγους είτε ιδεοληπτικούς, είτε αντισυμβατικούς, είτε de facto αντικοινωνικούς, είτε για λόγους μη κοινωνικής προσαρμογής , ως «γοητευμένης» από τη θεωρία του Μπακούνιν.
Τα στελέχη της Αστυνομίας θα πρέπει να είναι κατάλληλα ψυχολογικά προετοιμασμένα και εκπαιδευμένα, για την αντιμετώπιση της κάθε ανακύπτουσας περίπτωσης.
Στην Ελληνική Αστυνομία σήμερα υπηρετούν περίπου 50.000 πρόσωπα (αστυνομικοί-ειδικοί φρουροί-συνοριοφύλακες) και ασφαλώς δεν υπάρχει «κοινωνία αγγέλων». Εξαιρέσεις συμπεριφορών στον κανόνα πάντα υπήρχαν και νομοτελειακά θα υπάρχουν, αλλά είναι ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ και δεν αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών, οι οποίοι προέρχονται από τον λαό και είναι για τον λαό, προασπίζοντας τα αγαθά της ζωής, της ελευθερίας, της κοινωνικής ειρήνης και της περιουσίας των πολιτών, μέσα από αντίξοες και δύσκολες συνθήκες. Και ασφαλώς δεν θα πρέπει να στήνονται «λαοδικεία» ή τηλεοπτικές δίκες με τηλε-εισαγγελείς και τηλε-δικαστές σε περιπτώσεις αστυνομικών ενεργειών που ελέγχονται για τη νομιμότητά τους, χωρίς να έχει παρέμβει αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη και τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα της Αστυνομίας και χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να ασκείται κριτική, αρκεί αυτή να μην είναι κακοπροαίρετη και σκόπιμα στοχευμένη ή διαστρεβλωμένη, γιατί τότε θα έχει ως επακόλουθη αρνητική συνέπεια, την αδρανοποίηση των ενεργειών και παρεμβάσεων των αστυνομικών σε κάθε αναγκαία, επείγουσα περίπτωση, γιατί στο «πίσω μέρος του μυαλού τους» θα έχουν τον «φόβο» πιθανής κατακραυγής ή κατηγορίας, με ορατή συνέπεια την αποδυνάμωση των οφειλόμενων ενεργειών τους σε κάθε περίπτωση με κοινωνικό και εθνικό κόστος.
Η προσωπική μου γνώση και εκτίμηση είναι ότι η Αστυνομία προσπαθεί και είναι κοντά στον πολίτη, πέρα από λάθη, σφάλματα ή παραλείψεις που ανθρώπινα μπορεί πάντα να προκύπτουν και είναι ανθρώπινη [πλην εξαιρέσεων], σε σχέση και αντιστοιχία με άλλες Αστυνομίες του εξωτερικού, όπως είχα ιδία αντίληψη όταν μετεκπαιδεύτηκα στο εξωτερικό και γνώρισα από κοντά την προσέγγιση του Έλληνα αστυνομικού σε σχέση με τον αστυνομικό άλλης χώρας.
Ας αφήσουμε την Αστυνομία να εκτελέσει ανεξάρτητα και χωρίς κομματικές ή πολιτικές παρεμβάσεις την υπηρεσία της με σωστό τρόπο αποβάλλοντας μέσω της «αυτοκάθαρσης» τα «ελαττωματικά» στοιχεία που αμαυρώνουν την εικόνα της και ας μην την «πετροβολούμε» επειδή κάτι δεν μας άρεσε λ.χ. από την κλήση της τροχαίας, μέχρι την απαγόρευση του «θέλω» μας και ας αναλογισθούμε ότι χωρίς την παρουσία της Αστυνομίας θα ζούσαμε σε κοινωνία «ζούγκλας και αγέλης».