Οφείλει το όνομά της στον στρατιωτικό Κωνσταντίνο Δαβάκη. Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897, σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων και στην Ανώτατη Σχολή πολέμου στην Αθήνα, καθώς και στο Παρίσι, όπου εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Αρμάτων. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήρε μέρος στις μάχες του Σκρά και της Δοϊράνης, όπου και διακρίθηκε για την τόλμη του. Πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία και τιμήθηκε με το χρυσό βραβείο ανδρείας. Μέχρι το 1937 δίδαξε σε διάφορες στρατιωτικές σχολές και τη χρονιά εκείνη αποστρατεύτηκε για λόγους υγείας.
Τον Αύγουστο του 1940 επανήλθε στην υπηρεσία και τοποθετήθηκε στην Πίνδο. Κατά την Ιταλική επίθεση η μονάδα του αντιμετώπισε πρώτη και νικηφόρα τους εχθρούς, πράξη που θεωρείται ως η πρώτη νίκη επί των δυνάμεων του Άξονα, ο ίδιος όμως τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος και αποχώρησε από το μέτωπο. Τον Δεκέμβριο του 1942 και ενώ ακόμη νοσηλευόταν συνελήφθη από τους Ιταλούς μαζί με άλλους αξιωματικούς. Τους επιβίβασαν σε ατμόπλοιο στο λιμάνι της Πάτρας με σκοπό να τους μεταφέρουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Στην πορεία όμως, στην Αδριατική θάλασσα, το πλοίο τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο και οι επιβαίνοντες πνίγηκαν. Το σώμα του περισυλλέχθηκε και αρχικά ετάφη στον Αυλώνα. Αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα.
Επρόκειτο για έναν βαθύ γνώστη και μελετητή της τέχνης του πολέμου, ήταν πολυγραφότατος, ενώ υπήρξε πρωτοπόρος της ιδέας του μηχανοκίνητου πεζικού.
Επιμέλεια: Νίκος Τάχατος