θα εξοντώσει τον αρχιστράτηγο την ανατολικής Στερεάς Ανδρούτσο. Ο υπουργός πολέμου Κωλέττης, γνωστός του Οδυσσέα απ’ τον Αλή Πασά, φοβούμενος την εξάπλωση της επιρροής του πολέμαρχου, βάζει στόχο να τον εξοντώσει. Αρχίζει έτσι η δίωξη του Ανδρούτσου με όποιο μέσο. Για το ότι η στρατιά του Δράμαλη είναι έτοιμη να εκστρατεύσει, η Διοίκηση δεν ενδιαφέρεται καν. Μέλημά τους είναι να εξοντωθεί ο Οδυσσέας. Άλλωστε και οι πάτρωνες των κυβερνώντων, οι Άγγλοι, αρχίζουν να προσανατολίζονται στην ιδέα ότι αρκεί να γίνει η Πελοπόννησος δικό τους προτεκτοράτο. Η Στερεά να παραμείνει στους Τούρκους. Κι όσο για τον δόλιο Κωλέττη (παρακάτω θα εξετάσουμε τα έργα και τις ημέρες του), ήδη έχει έρθει σε συνεννόηση με τον Κιουταχή, για να γίνει γιατρός του Τούρκου πασά! Η Ελλάδα ας καιγόταν.
Ο Οδυσσέας όμως, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει άριστα τις ενέργειες των πολεμίων του, δεν σταματά να χρησιμοποιεί την εξυπνάδα, τη στρατηγική του ιδιοφυΐα και το κύρος του απέναντι στους Τούρκους και τους Αλβανούς. Τουλάχιστον οι τελευταίοι και τον σέβονται και τον ακούνε. Απεναντίας η ελληνική Διοίκηση έχει εξαπολύσει παντού τα πλοκάμια της για τη δολοφονία του. Απόπειρες συνεχείς. Όλες αποτυχημένες. Για να τον εκφοβίσουν έφτασαν μέχρι και τον αφορισμό του. Και τον αφορισμό τον έκαμε ο Επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ όντας παράλληλα και υπουργός Θρησκευτικών. Κι όταν ήρθαν στη Στερεά Ελλάδα ο Υψηλάντης και ο Νικηταράς έβαλαν τον Νικηταρά να τον δολοφονήσει. Δεν το πέτυχαν. Επόμενο βήμα τους είναι να πάρουν με το μέρος τους το πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα, τον Γκούρα. Να βάλλουν στα σχέδιά τους τον Μακρυγιάννη και τον Μαμούρη. Να ξεσηκώσουν εναντίον του τον Μητροπολίτη Αταλάντης Νεόφυτο. Να του αφαιρέσουν το δίπλωμα του χιλίαρχου. Παρά τις εκκλήσεις του μαζί με το Νικηταρά και τον Υψηλάντη δεν του στέλνουν πολεμοφόδια. Ο ίδιος προσπαθεί με δικά του έξοδα και με τη μικρή βοήθεια των κατοίκων να συντηρήσει το στράτευμά του.
Απηυδισμένος γράφει στον Άρειο Πάγο, έβαλε και το δίπλωμά του μέσα στο γράμμα. Μας πληροφορεί σχετικά ο Σ. Γρηγοριάδης: «Προς τον Σεβαστόν Άρειον Πάγον. Όσες αντενέργειες μου κάνετε και σχέδια εναντίον μου, για να χαθώ κι εγώ, να χαθεί και όλο το στράτεμα εξαιτίας μου, μου είναι γνωστά όλα αυτά. Σας είχα εις το χέρι, και σας έχω, να σας κάμω ό,τι θέλω. Δεν καταδέχομαι οτ’ είστε κυβερνήται της πατρίδος μου. Σαν γνωρίζετε ότ’ είμαι κακός άνθρωπος και κιντυνεύει η πατρίς εξαιτίας μου, τραβιώμαι σ’ ένα μέρος και εις το εξής δεν ανακατώνομαι. Και στείλτε λάβετε τους ανθρώπους και βάλετε όποιον θέλετε κεφαλή σ’ αυτούς. Λάβετε και το δίπλωμά μου οπίσω και εις το εξής δεν ανακατεύομαι σε τίποτε, να μην κινδυνεύη η πατρίς διά μένα και κάθε λίγο κινδυνεύουν να χαθούν οι αγωνισταί».
Ο Οδυσσέας δεν καταλάβαινε ότι έπαιζε το παιχνίδι των αντιπάλων του, οι οποίοι έσπευσαν να αποδεχθούν σαν θεόσταλτο δώρο τη διπλή παραίτησή του. Του έγραψαν λοιπόν: «Ελάβομεν το γράμμα σου όπου εύρομεν περικλεισμένον το δίπλωμα της χιλιαρχίας, είδομεν ότι παραιτείσαι από της πατρίδος την δούλευσιν και θέλεις να ησυχάσης εις τον οίκον σου. Σου ευχόμεθα κατευώδιον».
Σε απάντηση ο υπουργός πολέμου Κωλέττης, έστειλε ως αντικαταστάτες του Οδυσσέα δύο ανθρώπους που ήθελε τόσο πολύ να βγάλει απ’ τη μέση από καθαρή ιδιοτέλεια. Τον Αλέξη Νούτσο, άνθρωπο του Αλή με αντεθνικό ρόλο, και τον Χρήστο Παλάσκα, ίδιο και χειρότερο. Φρόντισε μάλιστα να φτάσει εγκαίρως η είδηση στον Οδυσσέα! Ο Οδυσσέας, όπως ήταν επόμενο, ξεσήκωσε τον λαό εναντίον τους και τους τουφέκισαν! Χαράς Ευαγγέλια για τον Κωλέττη, που ύστερα απ’ αυτό σπίτωσε τη νεαρή γυναίκα του Παλάσκα, την οποία από καιρό πολιορκούσε ! Ο Οδυσσέας όμως είναι ακόμα ζωντανός. Μεθοδεύεται πλέον η δολοφονία του μέσα στο πλοίο του Βισβίζη. Τον καλούν να παρουσιαστεί εκεί. Τα πάντα είναι έτοιμα. Μέσα στο καράβι βρίσκεται και ο επίσκοπος Νεόφυτος, ο διδάσκαλος του γένους Άνθιμος Γαζής, καθώς και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς. Αποφασίζεται η στυγερή δολοφονία του.
Ο Δεσπότης έξαλλος από το μίσος του ανακοινώνει στους υπόλοιπους: «Ο Οδ. Ανδρούτσος κατεδικάσθη υπό της διοικήσεως ως εχθρός του γένους και ως βυσοδομών κατά της εξουσίας. Ο Άρειος (Πάγος) δίνει εντολήν, τώρα που εκλήθη να παρουσιαστεί ενώπιον του, εις τον καπετάν Βισβίζη να τον συλλάβη, και εις τον καπετάν Ζορμπά να τον εκτελέση, καθόσον είναι αντίχριστος, τουρκολάτρης, επικατάρατος, προδότης και ρέμπελος. Αυτή είναι η απόφασις της Κυβερνήσεως του Αρείου Πάγου...».
Ακριβώς αυτά μας διέσωσε ο Σόλων Γρηγοριάδης. Ναι, ο Οδυσσεύς είναι επικίνδυνος διά το Γένος. Τελικά δεν τον έπνιξαν, όπως έλεγε ο Γρηγόριος Κωνσταντάς που φώναζε «να τον πνίξωμεν, να τον πνίξωμεν» μόλις τον είδε, ούτε και τον εκτέλεσε ο Ζορμπάς, διότι ο Βισβίζης δεν επέτρεψε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα στο καράβι του. Ο ήρωας γύρισε ξανά στο πόστο του. Αν και κυνηγημένος απ’ τη Διοίκηση, έτρεξε ξανά στην Αγία Μαρίνα να αμυνθεί. Ο Βισβίζης βρέθηκε σε λίγο δολοφονημένος. Η συχνή ρήση του Οδυσσέα «τούτοι οι καλαμαράδες θα μας φάνε το κεφάλι» άρχισε να πραγματώνεται. Σε τρία χρόνια θα έρθει η δική του σειρά.
Για την Ομάδα Ιστορικής Eρευνας «Δημήτρης Αγραφιώτης» Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
