κόρη της Κυρατζούς, συζύγου του γούναρη Δημητρίου Νικολάου, από τη μεγάλη συνοικία της Λάρισας. Η Κυρατζού ήταν χήρα και είχε μία κόρη, τη Μαργιώρα, την οποία έφερε στη νέα οικογένειά της.
Όταν έφτασε η ώρα του γάμου της Μαργιώρας, ο πατριός της Δημήτριος Νικολάου προσέφερε στον μέλλοντα σύζυγό της την πατρική της προίκα (κληρονομιά) και τη δική του ως «μητριός».
Ο γαμπρός ονομαζόταν Κώνστας «του ποτέ Στεργίου», ήταν σερτζής (μικροπωλητής) και κατοικούσε στη συνοικία Σαρατζί Λας (Σαράτσικα-Σαμαράδικα), η οποία ήταν κοντά στην οδό Διονυσίου Φιλοσόφου. Η αναφορά «του ποτέ» δηλώνει ότι ο πατέρας του δε ζούσε.
Όπως πάντα, στον πρόλογο του προικοσυμφώνου γίνεται επίκληση της Αγίας Τριάδας, του μεγαλομάρτυρα Προκοπίου (για να προκόψει το νέο ζευγάρι) και όλων των Αγίων. Στη συνέχεια, οι γονείς εύχονται στους μελλόνυμφους «υγείαν μακρόβιον παρά Θεού (...) ότι ευχαί γονέων στηρίζουσι οίκων θεμέλια».
Ακολούθως απαριθμούνται τα είδη της προίκας, η οποία αποτελούνταν από δύο μέρη: από την πατρική και αυτήν του πατριού της νύφης.
Η πατρική προίκα της Μαργαρώνας δείχνει ότι ο πατέρας της ήταν ένας ευκατάστατος Τυρναβίτης, από τον οποίο κληρονόμησε: χρυσά μισόφλωρα σε περιδέρια, 40 χρυσά σκουλαρίκια, δύο ζωνάρια αργυρά με πολύτιμες πέτρες (κολάνια), ένα χρυσό λέφι (καρφίτσα) με πετράδια, ένα μικρό σινί, δύο ταβάδες 3 τεντζερέδες (κατσαρόλες), ένα ρακοκάζανο, ένα τηγάνι, ένα λεγενόμπρικο, ένα σουραγί (γυάλινη φιάλι με πλατιά βάση και λεπτό λαιμό), ένα σαμαντάνι (κηροπήγιο), ένα σαγάνι, 30 απλάδες (δίσκους), ένα σεντούκι από κυπαρισσόξυλο, 3 μιντέρια με τα μακάτια τους (καναπέδες με το επίστρωμα), 7 μαξιλάρια, ένα στρώμα με το σεντόνι, ένα πάπλωμα, 2 γιάμπολες (φλοκάτες), ένα κιλίμι, 20 βρακοπουκάμισα και ένα αμπέλι 1,5 στρέμματος στη Δραγασιά Ποντικομαγούλα του Τυρνάβου.
Η προίκα του γούναρη πατριού ήταν πλουσιότερη, καθώς αποτελούνταν από 200 γρόσια μετρητά, ένα χρυσό στεφάνι αξίας 110 γροσίων, 42 χρυσά μισόφλωρα σε καφάσι (μαντίλα) και σε στολίδια του αυτιού με μαργαριτάρι, συνολικά 82, δύο ζευγάρια χρυσά σκουλαρίκια, 2 ζωνάρια μαργαριταρένια και ένα κεντημένο με πολύτιμες πέτρες, ένα μεγάλο και ένα μικρό σινί, 5 σαγάνια με καπάκι, ένα κάρυνο σεντούκι, 8 μαξιλάρια, 2 σεντούκια, ένα βελούδινο πάπλωμα, 2 χρυσά μπενίσια (μανδύες ιππασίας), 4 τζουμπέδες (μακριά πανωφόρια με χρυσά στολίδια, μάλλινος, τσόχινος, σκέτος), 6 καββάδια (χρυσό, τσόχινο, κεντητό και 3 φυσικά με χρυσά σιρίτια), 7 αντεριά (χιτώνες από λεπτό ύφασμα), 20 πουκαμισόβρακα. Όλα αυτά τοποθετήθηκαν σε 4 μπόγους (βελούδινος, κεντητός, κύπριος και βαμβακερός-από μπασμά).
Το προικοσύμφωνο υπέγραψαν ο πατριός, 6 ιερείς της Λάρισας και 8 μάρτυρες και το επιβεβαίωσε ο μητροπολίτης της Λάρισας Μελέτιος Δ’ Καλλιάρχης (Νοέμβριος 1768-25.7.1792).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Δημήτριος Γ. Καλούσιος, Ο Κώδικας της Μητροπόλεως Λαρίσης ΕΒΕ 1472:1647-1868, Λάρισα 2009.
2) Θεόδωρος Παλιούγκας, Η Λάρισα κατά την Τουρκοκρατία (1423-1881), τ. Β’, Κατερίνη 2007.
Από τον Κώστα Σπανό, εκδότη του «Θεσσαλικού Ημερολογίου»
www.thessaliko.gr
