επιβεβαιώσει έως πού μπορεί να φτάσει η αχαλίνωτη ορμή του πλήθους εάν δε συγκρατείται από νουνεχείς ηγέτες ή υποδαυλίζεται από καιροσκόπους και οπορτουνιστές (η μαρτυρία βασίζεται σε σχετική αναφορά εταιρείας κινητής τηλεφωνίας του πρόσφατου παρελθόντος προς τον τότε νομάρχη Λάρισας, που απόκειται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους-Αρχείο Ν. Λάρισας).
Το επεισόδιο συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε μεθοριακή περιοχή του Νομού μας, όπου εταιρεία κινητής τηλεφωνίας είχε εγκαταστήσει σταθμό βάσης. Οι αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής που εξέφραζαν ανησυχίες για ενδεχόμενη εκπομπή ακτινοβολίας από την εγκατάσταση, ήταν αλυσιδωτές και οδήγησαν σε ακρότητες, σε κατάλυση ουσιαστικά της έννομης τάξης.
Καταρχάς, άγνωστοι έβαλαν, νύχτα, φωτιά στις εγκαταστάσεις του σταθμού. Ήταν το πρελούδιο για όσα ακολούθησαν στη συνέχεια. Εφεξής, οι κάτοικοι υποδέχτηκαν με ξύλα και απειλές υπαλλήλους της εταιρείας που επισκέφτηκαν την κοινότητα προκειμένου να διασκεδάσουν τους φόβους τους για την ύπαρξη κινδύνου σε βάρος της δημόσιας υγείας.
Ενώπιον δε του διαφαινόμενου αδιεξόδου και για να μη διασαλευτεί περαιτέρω η τάξη, η εταιρεία αποφάσισε να αποσύρει τις εγκαταστάσεις του σταθμού και να αναζητήσει άλλη κοντινή περιοχή. Προς τούτο, ενημέρωσε τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας και τις αστυνομικές αρχές ώστε να αποφευχθούν νέα «παρατράγουδα», δεδομένου ότι η όλη διαδικασία μετεγκατάστασης θα διαρκούσε είκοσι με είκοσι πέντε ημέρες.
Αλλά... εις μάτην! Παρά τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν από τους υπευθύνους, με την έναρξη των εργασιών μετεγκατάστασης του σταθμού, πλήθος κατοίκων εμφανίστηκε στον σταθμό απειλώντας τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων και προκαλώντας υλικές ζημιές.
Το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός ενός υπαλλήλου από χτύπημα με ξύλινο αντικείμενο. Ευτυχώς, με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών που έσπευσαν στην περιοχή, το τεχνικό προσωπικό της εταιρείας κατάφερε τελικά να διαφύγει από τον κλοιό των εξαγριωμένων πολιτών, χωρίς να προκληθούν περαιτέρω σοβαροί τραυματισμοί ή ζημιές.
Στην περίπτωση αυτή, δεν εξετάζουμε εάν οι κάτοικοι που αντέδρασαν με αυτόν τον βίαιο τρόπο είχαν δίκαιο, εάν οι φόβοι και οι ανησυχίες τους ήταν υπαρκτοί. Αναμφίβολα, οι μέθοδοι που επέλεξαν να διεκδικήσουν το «δίκιο» τους ξεφεύγουν από τα όρια της ευνομούμενης πολιτείας και οδηγούν στην απαξίωση των νόμων και τελικά στην αναρχία.
Βέβαια, δεν είναι η μοναδική περίπτωση που το εξαγριωμένο πλήθος παίρνει τον νόμο στα χέρια του. Πριν από μερικούς μήνες, για παράδειγμα, κάτοικοι ακριτικού νομού της χώρας όργωναν τα χωράφια τους για να αποτρέψουν την εγκατάσταση προσφύγων...
Εκείνο, πάντως, που δε θα μάθουμε ποτέ αναφορικά με το συμβάν της εγκατάστασης σταθμού κινητής τηλεφωνίας στα όρια του Νομού Λάρισας είναι εάν πίσω από τις αντιδράσεις των κατοίκων υπήρξε υποκινητής ή ενορχηστρωτής. Προφανώς, το τουίτερ και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως εργαλεία για την υποκίνηση των μαζών δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη.
Από την άλλη πλευρά, η απουσία των τοπικών ταγών από τα δρώμενα, οι οποίοι θα μπορούσαν να κατασιγάσουν το πλήθος και να αποτρέψουν τα έκτροπα, ώστε να δοθεί βιώσιμη «ειρηνική» λύση, ή έστω να το προσπαθήσουν, μόνο ύποπτη θα μπορούσε να κριθεί. Για κάποιους άλλους, ίσως και εκκωφαντική...
Από τον Βασίλη Πλατή, φιλόλογο-δρα Ιστορίας Α.Π.Θ.
