Του Γιώργου Δελαστίκ
Σαν σήμερα, πριν από σαράντα χρόνια, στις 20 Ιουλίου του 1974, άρχιζε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Πέντε μέρες νωρίτερα, στις 15 Ιουλίου 1974, η προδοτική χούντα των συνταγματαρχών είχε κάνει το πραξικόπημα στην Κύπρο, το οποίο χρησιμοποίησε η Άγκυρα ως πρόσχημα για να εμφανιστεί ως παράγοντα... αποκατάστασης της συνταγματικής νομιμότητας στη Μεγαλόνησο! Η εγκληματική ενέργεια των Ελλήνων δικτατόρων τής είχε δώσει πραγματικά αυτό το δικαίωμα!
Την παραμονή της τουρκικής εισβολής, στις 19 Ιουλίου 1974, συνέρχεται στη Νέα Υόρκη το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Σοβιετική Ένωση κάνει πρόταση να καταδικάσει το Συμβούλιο Ασφαλείας το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και να απαιτήσει αυτό την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στο νησί. Με την πρόταση αυτή, η Μόσχα προσπαθεί να σταματήσει την τουρκική εισβολή. Οι Αμερικανοί, όμως, προβάλλουν... βέτο στην καταδίκη του χουντικού πραξικοπήματος στην Κύπρο!!! Είναι απίστευτο! Οι ΗΠΑ προβάλλουν βέτο για να μπορέσουν οι Τούρκοι να εισβάλουν ανεμπόδιστα στην Κύπρο και να κατακτήσουν το 40% του εδάφους της!
Σωστά καταγγέλλει ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το που πατάει το πόδι του στην Ελλάδα το βράδυ της Παρασκευής, 16 Αυγούστου 1974, ότι η Ουάσινγκτον «προγραμμάτισε τη σφαγή στην Κύπρο, τη διχοτόμησή της».
«Η τραγωδία της Κύπρου ήταν επίσημο έργο του Πενταγώνου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», τόνιζε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ μιλώντας στη Βουλή, στις 13 Δεκεμβρίου 1974.
«Προς τι ο διάλογος με τον Κίσινγκερ, ο οποίος είναι ο δήμιος του Κυπριακού;», υπογράμμισε στην ίδια ομιλία του, αναφερόμενος στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Το «Δολοφόνε Κίσινγκερ!» ήταν ίσως το πιο πολυφωναγμένο σύνθημα την εποχή της Μεταπολίτευσης και απέδιδε τα βαθύτατα συναισθήματα μίσους που έτρεφαν και συνεχίζουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Έλληνες να τρέφουν εναντίον του προσώπου αυτού, το οποίο ζει ακόμη και από καιρό σε καιρό παρεμβαίνει πολιτικά με άρθρα που φέρουν το όνομά του.
Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Ούτε τρεις μέρες δεν κρατάει την εξουσία η χούντα μετά την προδοσία της στην Κύπρο που έφερε την τουρκική κατοχή στο μισό σχεδόν νησί - μια κατοχή που κρατάει σαράντα χρόνια ήδη και τίποτα δεν δείχνει ότι υπάρχουν σε ηγετικές θέσεις Έλληνες ή Ελληνοκύπριοι πολιτικοί που προσπαθούν να την αναιρέσουν.
Οι πράκτορες των Αμερικανών που βρίσκονται στα ηγετικά κλιμάκια της χούντας έχουν εκτελέσει με απόλυτη επιτυχία την αποστολή που τους ανέθεσε η Ουάσινγκτον. Ο κατάπτυστος δικτάτορας Ιωαννίδης που οργάνωσε το πραξικόπημα κλείστηκε για πάντα στη φυλακή, αλλά την καταστροφή της Κύπρου και τον εκτουρκισμό του μισού νησιού τα κατάφερε.
Οι ψοφοδεείς δικτάτορες «σκόρπισαν» μόλις ολοκλήρωσαν το έγκλημά τους. Από εκεί και πέρα μοναδικό τους μέλημα ήταν να σώσουν το τομάρι τους και να γλιτώσουν την εκτέλεση που αναπότρεπτα θα επέφερε η βέβαιη στρατιωτική ήττα της Ελλάδας, αν προχωρούσαν στην κήρυξη ελληνοτουρκικού πολέμου.
Το πρωί της Τρίτης, 23 Ιουλίου 1974, ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Γρηγόρης Μπονάνος, ο αρχηγός Στρατού αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος, ο αρχηγός Αεροπορίας αντιπτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου και ο αρχηγός Ναυτικού αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης συσκέπτονται και αποφασίζουν την παράδοση της εξουσίας στους πολιτικούς. Ο Μπονάνος πηγαίνει στον κατ’ όνομα «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» του χουντικού καθεστώτος Φαίδωνα Γκιζίκη και του μεταφέρει την απόφασή τους. Αυτός συμφωνεί: Η χούντα έχει τελειώσει.
ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Ο στρατηγός Γκιζίκης καλεί στο γραφείο του τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον τελευταίο νόμιμο πρωθυπουργό που ανέτρεψε η χούντα στις 21 Απριλίου του 1967 με το πραξικόπημά της, τον «γεφυροποιό» συνομιλητή της χούντας Ευάγγελο Αβέρωφ, τους «αποστάτες» πρωθυπουργούς Στέφανο Στεφανόπουλο και Γεώργιο Αθανασιάδη - Νόβα, τον άνθρωπο του παλατιού και υπουργό Άμυνας του Γεωργίου Παπανδρέου Πέτρο Γαρουφαλιά, που προκάλεσε τα «Ιουλιανά» του 1965 προωθώντας σε νευραλγικές θέσεις στελέχη της χούντας του 1967, τον επί σύντομο χρονικό διάστημα «πρωθυπουργό» της χούντας στο Πολυτεχνείο Σπύρο Μαρκεζίνη. Όλα τα... μπουμπούκια!
Για «ξεκάρφωμα» ο Γκιζίκης καλεί και τον κεντροδεξιό πολιτικό Γεώργιο Μαύρο της Ένωσης Κέντρου, καθώς και τον σοβαρό δεξιό Ξενοφώντα Ζολώτα. Ο Γ. Μαύρος δεν εκπροσωπεί πλέον παρά ένα από τα τρία κομμάτια στα οποία έχει διασπαστεί το κόμμα αυτό - τα άλλα δύο είναι το ριζοσπαστικό, πολύ αριστερότερο από την Ένωση Κέντρου, ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και το συνονθύλευμα των «αποστατών» που απαρτίζεται από τυφλά όργανα του παλατιού, πράκτορες των Αμερικανών, εξαγορασμένους βουλευτές, πολιτικούς καιροσκόπους και εν γένει άτομα αυτού του φυράματος, του «πολιτικού υποκόσμου».
Στη σύσκεψη η χούντα αποφασίζει να κάνουν κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Π. Κανελλόπουλο και αντιπρόεδρο τον Γ. Μαύρο. Η σύσκεψη διακόπτεται για λίγες ώρες προκειμένου να συνεννοηθούν το απόγευμα οι δύο πολιτικοί για το ποιους θα έκαναν υπουργούς. Τσάμπα κόπος!
Στις 7 το βραδάκι ο Φ. Γκιζίκης τηλεφωνεί στον Π. Κανελλόπουλο για να τον πληροφορήσει ότι δεν θα είναι αυτός πρωθυπουργός, γιατί δέχθηκε να γίνει πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος έρχεται τη νύχτα από το Παρίσι!
Η ΜΕΤΑΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Στις 2.05 μετά τα μεσάνυχτα της 23 προς 24 Ιουλίου το προσωπικό αεροσκάφος του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί - Ζισκάρ ντ’ Εστέν προσγειώνεται στο Ελληνικό μεταφέροντας στην Ελλάδα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Στις 3.10 πριν από το χάραμα ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται στο γραφείο του Φ. Γκιζίκη. Πριν ξημερώσει, έχει ορκιστεί πρωθυπουργός, καθώς ο αρχιεπίσκοπος βρίσκεται κι αυτός σε παρακείμενο δωμάτιο και τον ορκίζει στο άψε - σβήσε!
Στις 4.30 το απόγευμα της 24ης Ιουλίου 1074 ορκίζεται το πρώτο κλιμάκιο της μεταδικτατορικής κυβέρνησης Καραμανλή. Υπουργός Αμυνας αναλαμβάνει ο ακροδεξιός συνομιλητής της χούντας Ευάγγελος Αβέρωφ και υπουργός Δημόσιας Τάξης ο καταγγελλόμενος πανταχόθεν ως εμφορούμενος από φασιστικές ιδέες Σόλων Γκίκας, ο οποίος χαίρει της εμπιστοσύνης της χούντας ως ομοϊδεάτης αυτών που την αποτελούν.
Ολοι οι υπουργοί σχεδόν είναι δεξιοί, με εξαίρεση τον Γ. Μαύρο που αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών. Η χούντα και η Δεξιά θέλουν να του φορτώσουν τις συνέπειες του πραξικοπήματος στην Κύπρο που είναι ήδη δραματικές.
Στις 26 Ιουλίου ορκίζεται και δεύτερο κυβερνητικό κλιμάκιο το οποίο περιέχει αρκετούς κεντρώους. Στην κυβέρνηση όμως αρνείται να συμμετάσχει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, χολωμένος από τον προσωπικό διασυρμό του. Δεν είναι και μικρό πράγμα να σε έχουν τοποθετήσει οι δικτάτορες πρωθυπουργό και την ώρα που φτιάχνεις τον κατάλογο των υπουργών να σε παίρνουν τηλέφωνο και να σου λένε ότι αποφάσισαν να κάνουν άλλον πρωθυπουργό! Ρεζιλίκι όχι αστεία!
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΕΤΡΑ
Στις 24 Ιουλίου αμέσως μετά την ορκομωσία του, το πρώτο κυβερνητικό κλιμάκιο συνέρχεται στην πρώτη μεταδικτατορική του συνεδρίαση. Οι αποφάσεις που παίρνει είναι αντάξιες των περιστάσεων.
Κλείνει το στρατόπεδο της Γυάρου και απελευθερώνονται όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι. Αποδίδεται η ιθαγένεια σε όσους τη στερήθηκαν λόγω αντιδικτατορικής δράσης. Αμνηστεύονται όλα τα πολιτικά αδικήματα.
Βέβαια, μόνο «εθνικής ενότητας» δεν είναι η κυβέρνηση Καραμανλή. Κυβέρνηση της Δεξιάς με μια μερίδα του τριχοτομημένου Κέντρου είναι. Στις εκλογές που θα γίνουν μετά από τέσσερις μήνες, στις 17 Νοεμβρίου 1974, αποδεικνύεται ότι η ΝΔ και η Ε.Κ. εκπροσωπούν το 75% του ελληνικού λαού, καθώς το κόμμα του Καραμανλή παίρνει 54,37% και το κόμμα του Μαύρου 20,42%. Το ΠΑΣΟΚ παίρνει 13,58% και η Ενωμένη Αριστερά 9,45%. Για πρώτη φορά σε μετεμφυλιακές εκλογές η Αριστερά πέφτει κάτω από το 10% και μάλιστα σε συνθήκες που θα περίμενε κανείς σαφώς υψηλότερο ποσοστό από το 10%.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
«Η ρίζα της εθνικής μας κακοδαιμονίας ήταν και είναι η εξάρτηση της χώρας μας» δηλώνει ο Ανδρέας Παπανδρέου με το που πατάει το πόδι του στην Ελλάδα. «Πρέπει να θέσουμε τέρμα στην εξάρτησή μας από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Πρέπει να σπάσουμε τα δεσμά που χάλκευσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας» προσθέτει με έμφαση.
Στην ιστορική «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη» την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται μεταξύ άλλων για τη φύση του δικτατορικού καθεστώτος:
«Για το ΠΑΣΟΚ, το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το (αμερικανικό) Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου... Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ».
Στις 14 Νοεμβρίου μιλώντας στη μεγάλη προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στο Σύνταγμα, ο Α. Παπανδρέου επιτιθέμενος στην κυβέρνηση Καραμανλή τονίζει: «Δεν ήταν συμπτωματικό ότι η κυβέρνηση παραχωρήθηκε από τη χούντα σε πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα από τη Δεξιά και το συντηρητικό Κέντρο. Δεν ήταν συμπτωματικό ότι η κυβέρνηση περιέλαβε πρόσωπα φιλοαμερικανικά και φιλονατοϊκά, «γεφυροποιούς» και συνομιλητές της χουντικής περιόδου».
«ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ»
Έναν μήνα αργότερα, μιλώντας από το βήμα της πρώτης μεταδικτατορικής Βουλής για τις προγραμματικές θέσεις της θριαμβευτικά εκλεγείσης κυβέρνησης Καραμανλή, στις 13 Δεκεμβρίου 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου υπογραμμίζει: «Η δικτατορία των επτά ετών ήταν αμερικανική και διερωτώμαι γιατί μέχρι τώρα δεν το είπε κανείς στη Βουλή. Βεβαίως, μεθοδεύτηκε από Ελληνες πράκτορες επειδή είχε υπάρξει ύστερα από τον εμφύλιο διείσδυση στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και των δημοσίων υπηρεσιών και του πολιτικού κόσμου αλλά η δικτατορία όχι μόνον ενεκρίθη, αλλά κατασκευάστηκε και μεθοδεύτηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο, τη CIA και το ΝΑΤΟ. Εκείνο που απαιτείται είναι το θάρρος να το πούμε επίσημα από αυτό το σώμα στον ελληνικό λαό!».
«ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ»
Στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφέρεται και στην ΕΟΚ, όπως λεγόταν τότε η Ε.Ε. και αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ξέρω πως υπάρχει μεγάλη ελπίδα ότι η Ευρώπη θα βρει τον εαυτό της και θα αναμετρηθεί με τις ΗΠΑ. Ότι έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα, το γνωρίζουμε. Αλλά σε ποιο μέτρο ελέγχει η Δυτική Ευρώπη τον εαυτό της; Η οικονομία της Δυτικής Ευρώπης και η βιομηχανία και τα τραπεζικά συστήματα ελέγχονται αποφασιστικά από τις αμερικανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις. Η Ευρώπη με την κοινή αγορά διευκόλυνε την κατάκτηση αυτού του οικονομικού χώρου από τις ΗΠΑ... Αυτή η Ευρώπη είναι η Ευρώπη των μονοπωλίων, των μονοπωλίων που ελέγχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες» ήταν το συμπέρασμα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
