Η ένοχη εμμονή του Προέδρου

Από τον Αθανάσιο Φώτο,
επί τιμή δικηγόρο

Παρακολουθώ, όπως και όλος ο κόσμος με μεγάλη αγωνία τα όσα διαδραματίζονται τον τελευταλιο καιρό στις Η.Π.Α. Η εμμονή του προέδρου Τραμπ να χαρακτηρίζει τις εκλογές του Νοεμβρίου, ότι ήταν προϊόν νοθείας των δημοκρατικών και όχι της ελέυθερης βούλησης

του λαού συνιστά μία μεγάλη καταγγελία απέναντι σε μία από τις παλαιότερες δημοκρατίες του δυτικού κόσμου και ως εκ τούτου έπρεπε να εξετασθεί με τη δέουσα προσοχή και επιμέλεια από τις αρχές της χώρας αυτής. Το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό, αφού από την έρευνα προέκυψε ότι κανένα στοιχείο δε βρέθηκε που να θεμελιώνει την καταγγελία της νοθείας των εκλογών, καταρρίπτοντας έτσι τους ισχυρισμούς του προέδρου. Ευελπιστώ ότι θα επικρατήσει σωφροσύνη και ψυχραιμία και η αλλαγή της σκυτάλης της προεδρικής εξουσίας θα γίνει με κανονικό και νόμιμο τρόπο , όπως αρμόζει σε μία μεγάλη δημοκρατία, όπως είναι η Αμερική. Άλλωστε κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να καταφάσκει στην υπερφύαλη μετριότητα ή στη σκοτεινή διαπλοκή που αρπάζει το τιμόνι του κοινωνικού οράματος και εκμεταλλεύεται τους θεσμούς και τα κυβερνητικά πρόσωπα, σε βάρος του λαού.
Πιστεύω, πως τον βηματισμό του αμερικανικού λαού προς το «αύριο» θα τον προσδιορίσει ο νέος εκλεγμένος πρόεδρος που αναδείχθηκε στο αξίωμα αυτό με την ψήφο του λαού και την αναγνώρισή του από ολους.
Κάθε απόπειρα του νυν προέδρου αμφισβήτησης του αποτελέσματος των εκλογών θα συνιστούσε συνταγματική εκτροπή του δημοκρατικού αποτελέσματος της χώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ίδιο και τους πρωταγωνιστές της.
Αυτά τα γεγονότα, θλιβερά για την ιστορία της Αμερικής, με ωθούν να χαράξω αυτές εδώ τις γραμμές, κυρίως δε να σκιαγραφήσω την προσωπικότητα ενός προέδρου που θα παραμείνει στη μνήμη του αμερικανικού λαού ως μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ποτέ δεν ενστερνίστηκε τα μεγάλα προβλήματα του λαού που περίμενε πολλά πράγματα από αυτόν.
 Δε σχεδίασα ποτέ, ούτε πρόκειται να σχεδιάσω τον ρόλο του τιμητή για κάποιον από τους δύο προέδρους. Μερίζομαι την περιπέτεια που πρόκειται να επακολουθήσει. Τα ιστορικά γεγονότα καταγράφονται και απoτυπώνονται στο βιβλίο της ιστορίας της ζωής μας και παραμένουν εκεί αναλλοίωτα. Μόνο τα φύλλα κιτρινίζουν για να μας θυμίζουν την παρέλευση του χρόνου. Τα γεγονότα τα διερευνώ και τα διαμορφώνω έτσι όπως βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τα Μ.Μ.Ε. σε κλίμα απογοήτευσης και πικρίας σ’ ολόκληρο το ευαισθητοποιημένο νοήμον πλήρωμα. Τα καταγράφω με τη δέουσα προσοχή και αντικειμενικότητα και τα παραδίδω στην κρίση των φίλων μου αναγνωστών για να προσδιορίσουν μόνοι τους την ευθύνη των πρωταγωνιστών απέναντι στον λαό και την ιστορία. Οι νομείς της εξουσίας τυφλωμένοι από την αλαζονία γι’ αυτήν και για θέλγητρά της, ξεχνούν πολλές φορές ότι δεν μπορούν να είναι εσαεί το τιμόνι αυτής. Η εξουσία ανήκει στον λαό. Εκπορεύεται από αυτόν και ασκείται στο όνομά του.
Ο λαός των Η.Π.Α. στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου έδωσε με την ψήφο του την εντολή να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ο Τζο Μπάιντεν. Η άρνηση του νυν προέδρου να του παραχωρήσει την εξουσία, αποτελεί ένα στίγμα, μια βαριά κηλίδα για την ιστορία της Αμερικής και τον ίδιο. Ο πρόεδρος Τραμπ κατά τη θητεία της προεδρείας του περπάτησε με έπαρση. Στάθηκε στο πιο ψηλό βάθρο προβολής. Επεδίωξε να υποδουλώσει και να χεραγωγήσει τους γύρω του. Δε σεβάστηκε τους συνανθρώπους του. Δεν τους υπηρέτησε και τώρα πληρώνει το τίμημα όλων αυτών.
Δεν κατόρθωσε να ενεργήσει μέσα στον λαό ενοποιητικά. Να τον ενώσει σε ένα σώμα, όπου να μεταγγίσει τη φλογερή έξαρση των ιδανικών, για να κατορθώσει να τον φέρει σε συνειδητή συνάντηση με τις αρετές και τα μεγαλεία του. Να μπορέσει να εναρμοσίσει κατά δίκαιο τρόπο τα συμφέροντά του και τις επιδιώξεις του, ώστε να γεννηθεί μέσα του η αξιοπρέπεια και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους.
Αυτοπαγιδευμένος μόνιμα ο πρόεδρος στην έπαρσή του. Πάντα με επηρμένη την οφρύν στην ειδωλοποίηση της δικής του προσωπικότητας. Στην επίδειξη εξουσιαστικής δύναμης έναντι πάντων. Στον μονόλογο της δήθεν υπεροχής του προς κάθε συνομιλητή του. Δεν είναι ικανός να ξεπεράσει τον φραγμό των ατομικών του φιλοδοξιών. Την ακόρεστο δίψα για προβολή και δημοσιότητα, για ενασχόληση με το πρόσωπό του, ακόμη και όταν θίγεται η αξιοπρέπεια και το αξίωμα που κατέχει. Μόνος του έδιωξε τον κόσμο από κοντά του, αφού ποτέ δε θέλησε να ασχοληθεί με τα προβλήματά του, τις ανησυχίες του, τους προβληματισμούς του, που τον ταλανίζουν και τον ταλαιπωρούν και καθιστούν δύσκολες τις ημέρες της ζωής του.
Ο πρόεδρος Τραμπ ήρθε αντιμέτωπος κατ’ αρχάς με τους θεσμούς και τους άμεσους συνεργάτες του, πολλούς από αυτούς τους έδιωξε από την αυλή του. Αντί να αξιοποιήσει ταπεινά και ευλαβικά το θησαύρισμα της προεδρικής του θητείας, για να θρέψει με το ανεξάντλητο μάννα της προεδρικής εξουσίας τον λαό, το έπαιξε ως «οικουμενικός ηγέτης» και «κοινωνικός εισαγγελέας».
Ήρθε σε σύγκρουση με τους καναλάρχες και τους δημοσιογράφους, στους οποίους απέδωσε όλα τα δεινά που υφίσταται η χώρα. Αίτιοι είναι αυτοί. Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την πανδημία, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν καθημερινά. Αγνόησε τις συμβουλές των ειδικών επιστημόνων της χώρας του για την αντιμετώπιση της πανδημίας, την οποία χαρακτήρισε ως μία «απλή γρίπη». Μισούσε τους μαύρους της Αμερικής και δεν προστάτευσε τα ατομικά τους δικαιώματα, ως είχε υποχρέωση.
Όσο πλησιάζουν οι μέρες προς την 20ή Ιανουαρίου 2021 (ορκωμοσία του νέου προέδρου), τόσο περισσότερο μεγαλώνει η αγωνία και η ανησυχία του λαού για το τι πρόκειται να γίνει: Θα παραδώσει ο απερχόμενος πρόεδρος την εξουσία στο νεό; Και αν όχι, τότε τι θα γίνει; Θα επέμβει ο στρατός, η αστυνομία; Θα έχουμε ανωμαλία; Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αφού ο πρόεδρος είναι απρόβλεπτος και όλα μπορεί να συμβούν. Μέσα σ’ αυτή την πολιτική καταιγίδα που υφίσταται η χώρα της Αμερικής θα βρεθεί κάποιος από αυτούς που μπαινοβγαίνουν και κλοθογυρίζουν στην αυλή του προέδρου, που να είναι τίμιος και ειλικρινής, πραγματικός του φίλος, να τον σταματήσει από την κατηφόρα που πήρε και να του ζητήσει να πράξει το ορθό, για να σωθεί από την οριστική γελοιοποίηση και αυτός και η χώρα. Το ευχόμεθα ολόψυχα.