εκφράστηκαν μέσα από άσχημα όνειρα τη νύχτα που πέρασε. Προσπαθείς να ξεχάσεις, συνειδητοποιώντας ότι είναι μόνο όνειρα. Πριν σηκωθείς από το κρεβάτι, το χέρι σου πάει στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης. Πρώτο κανάλι, το θέμα ο κορονοϊός. Τόσα κρούσματα, τόσοι θάνατοι, τόσοι διασωληνωμένοι. Ένας λοιμωξιολόγος - καθηγητής αναλύει τα γεγονότα και επισημαίνει τους μεγάλους κινδύνους που καιροφυλακτούν... Αλλάζεις κανάλι, τα ίδια. Ξανά - αλλάζεις κι εδώ τα ίδια. Στο τέταρτο κανάλι, είσαι τυχερός. Εδώ δεν υπάρχει κορονοϊός. Αλλά τι λέω!..
Μάλλον εδώ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Στην οθόνη φιγουράρει η αγριεμένη φάτσα του σουλτάνου γείτονά μας. Με ένα φιρμάνι μας απειλεί να μας κάνει, να μας ράνει, επειδή, λέει, του τρώμε το δίκιο του. Δεν συμμορφωνόμαστε με όσα ζητάει και να τελειώσει το ζήτημα. Δεν ζητάει πολλά, παρά να διαφεντέψει στην Ανατ. Μεσόγειο και να του δώσουμε και μερικά νησιά. Ακολουθεί ο υπουργός του Άμυνας, ο οποίος υπερθεματίζει σε όσα είπε το αφεντικό του. Καπάκι, εμφανίζεται στο γυαλί και ο υπουργός μας επί των Εξωτερικών, ο οποίος δηλώνει με κάθε σοβαρότητα, ότι ενημέρωσε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τις απειλές και τις αυθαιρεσίες της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας και ζήτησε την επιβολή κυρώσεων. Εκείνοι λένε ότι έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας, αλλά (αυτό δεν το λένε) κυρώσεις κατά της Τουρκίας να μην περιμένουμε. Πρωτοστάτης σ’ αυτό η γνωστή μας κυρία Μέρκελ, η οποία έδειξε το αληθινό πρόσωπό της στην πρόσφατη σύνοδο των αρχηγών των κρατών της Ε.Ε.
Ωραίο ξύπνημα σκέφτεσαι, για να πάει καλά η μέρα σου. Κλείνεις την τηλεόραση απογοητευμένος. Ας πάρουμε πρωινό κι ας πιούμε έναν καφέ, για να διώξουμε τα μαύρα σύννεφα που σκοτεινιάζουν τη σκέψη μας. Και μετά τι κάνουμε; Α! Ναι.
Σήμερα έχει λαϊκή αγορά. Πρέπει να πας να ψωνίσεις, αφού δεν υπάρχει κάποιος άλλος να ψωνίσει για λογαριασμό σου. Το αποφασίζεις, έστω κι αν ενδόμυχα διατηρείς τους φόβους σου μήπως σου συμβεί κανένα κακό. Στη λαϊκή συναντάς γνωστούς ανθρώπους τους χαιρετάς, αλλά χειραψίες κομμένες. Κανα - δύο γνωστοί σου δε φορούν μάσκα. Κάποιοι φορούν τη μάσκα και δεν κρύβουν τη μύτη. Προσπαθείς να τους αποφύγεις, αλλά ένας-δύο σου κόβουν τον δρόμο για να σου μιλήσουν και δεν μπορείς να τους αποφύγεις, πρέπει να τους μιλήσεις. Τι να τους πεις, ότι δεν κάνουν καλά που δεν φοράνε τη μάσκα; Το έκανα σε ένα - δύο και μόνο που δε με έβρισαν. Ο ένας μου είπε ότι όλα αυτά είναι ψέματα και ότι είναι μια μεγάλη συνωμοσία από κάποιο κέντρο του Παγκόσμιου Σιωνισμού και ο άλλος ότι είμαι παράξενος και ότι φταίει ηλικία μου γι’ αυτό. Πας να ψωνίσεις από κάποιο πάγκο της λαϊκής. Το ζευγάρι που πουλάει τα προϊόντα, φοράει κανονικά τη μάσκα του. Ξαφνικά, η κυρία κατεβάζει τη μάσκα στον λαιμό και ταυτόχρονα μιλάει ακατάπαυστα στον άντρα της, ψεκάζοντας με σταγονίδια σάλιου τα προς πώληση προϊόντα της. Τέλος, συμπληρώνεις τα ψώνια σου και γυρίζεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου. Ευτυχώς, κάποια ώρα περνάει με την καλή μας εφημερίδα και στη συνέχεια η παρέα με ένα βιβλίο δίνει διέξοδο στην πλήξη σου. Όσο για την τηλεόραση εκτός από κάποια ντοκιμαντέρ, δεν αξίζει τίποτε άλλο. Ναι, υπάρχει και ένα κρατικό κανάλι για σπορ, το οποίο όμως δεν δείχνει τίποτε από σπορ. Απορείς γιατί τότε το διατηρούν, αφού δεν εκπληρώνει τον σκοπό του. Φαίνεται ότι μας περισσεύουν λεφτά.
Το μεσημέρι, μετά από όλα τα δυσάρεστα που είδες και άκουσες το πρωινό, την ώρα του φαγητού κάποιος φίλος σου τηλεφωνεί να σε πληροφορήσει ότι ο τάδε γνωστός σας πέθανε από κορονοϊό. Ωχ! Αυτό μας χρειαζόταν τώρα, για να μας ανοίξει την όρεξη...
Το απόγευμα είναι η ώρα που επιτέλους μπορείς να χαρείς, αφού θα κάνεις τη βόλτα αναψυχής και άθλησης στην ύπαιθρο της Αγιάς, που τόσες ομορφιές διαθέτει. Νιώθεις σαν τον σκύλο που τον έχουν δεμένο και το αφεντικό του τον πάει βόλτα.
Στον δρόμο, μετράς τις μάσκες που είναι πεταμένες δεξιά και αριστερά του πεζοδρομίου, δείχνοντας ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πολιτιστικού μας επιπέδου...Στον χώρο αναψυχής σου, συναντάς έναν φίλο σου. Όπως είναι φυσικό, δε φοράς τη μάσκα σου, ούτε κι εκείνος, αφού βρίσκεσαι στον χώρο άθλησης. Του μιλάς, ενώ βρίσκεται σε απόσταση 8-10μ. Κάνεις δύο βήματα πιο κοντά, για να μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα. Σε κάθε βήμα που κάνεις, εκείνος απομακρύνεται με αντίστοιχα βήματα από σένα. Βρε φίλε του λες, ο ιός σύμφωνα με τους ειδικούς γιατρούς, δεν κολλάει από απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων. Άσε, μου λέει, καλύτερα μακριά, για να είμαστε σίγουροι. Κατάλαβα, λέω μέσα μου. Εδώ πέσαμε σε υποχόνδριο τύπο που φοβάται και τον ίσκιο του. Η βόλτα αυτή πάντως είναι η καλύτερη θεραπεία ψυχής, για όσα μας συμβαίνουν σήμερα. Επιστρέφω στο σπίτι μου πιο ήρεμος και αισιόδοξος.
Αναγκαστικά ανοίγω τηλεόραση για τις βραδινές ειδήσεις. Περιέργως, κάποιο κανάλι έχει ως πρώτη είδηση το εμβόλιο που θα έρθει σύντομα και που είναι αποτελεσματικό κατά 95 %. Δεν θέλω να ακούσω τίποτε άλλο. Κλείνω την τηλεόραση. Θέλω να μείνει στο νου μου αυτή η νότα αισιοδοξίας για το βράδυ. Αύριο είναι μία νέα μέρα και μπορεί τα πράγματα να είναι καλύτερα. Εδώ έρχεται στο νου μου αυτό που είπε η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο τέλος του μνημειώδους βιβλίου «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ, μετά από τόσα δυσάρεστα που της έτυχαν στον δρόμο της: «Αύριο είναι μια νέα μέρα».
Το εμβόλιο δίνει ελπίδες ότι ο εφιάλτης που κατατρομοκρατεί όλη την υφήλιο, θα περάσει.
Αύριο είναι μία νέα μέρα...
Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο
