ότι δηλώσεις περί ισχυρής οικονομίας και λαϊκού καπιταλισμού προέτρεψαν τους μικροεπενδυτές να επενδύσουν και να χάσουν τα λεφτά τους στο Χρηματιστήριο. Νουθεσίες και προτροπές έγιναν, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο διοικητής της ΤτΕ κ. Παπαδήμος, της ΕτΕ κ. Καρατζάς και ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Θωμαδάκης, με παράλληλες και συνεχόμενες ενημερώσεις τους στον Τύπο και την τηλεόραση συνέστησαν προσοχή στους επενδυτές, επειδή οι κεφαλαιαγορές και το χρηματιστήριο δεν παρέχουν εγγυήσεις κερδοφορίας. Συνέβη όμως όλοι τους να κληθούν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος τους συνέστησε να πάψουν να επεμβαίνουν, επειδή διαπράττουν την αξιόποινη πράξη υπονόμευσης του Χρηματιστηρίου. Η πορεία πάντως του ελληνικού ΧΑΑ (Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών) την εποχή εκείνη συμβάδισε τόσο στην άνοδο, όσο και στην πτώση με τα μεγάλα Χρηματιστήρια, όπως της Νέας Υόρκης (s.p.500), Φρανκφούρτης (dax) και Παρισιού (cac).
Παρά ταύτα, όταν απέτυχε το εγχείρημα σύστασης εξεταστικής Επιτροπής, που ζήτησε η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, επανήλθε αργότερα ο Έβερτ και κατέθεσε μήνυση εναντίον του Δ.Σ. της Δημόσιας Εταιρείας Κινητών Αξιών (ΔΕΚΑ) για χειραγώγηση του χρηματιστηρίου στις αρχές της 10ετίας του 2000. Η ΔΕΚΑ διαπραγματευόταν τις μετοχές των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, που ήταν εισηγμένοι στο ΧΑΑ. Όμως απηλλάγησαν όλοι με σειρά αποφάσεων, επειδή οι δημόσιες επιχειρήσεις βγήκαν κερδισμένες από την πολιτική της ΔΕΚΑ. Εμαθε κανείς γι’ αυτά; Όχι. Η αντιπολίτευση του τ. Πρωθυπουργού έμεινε πιστή στο αφήγημα του... κακού σημιτικού Χρηματιστηρίου. Ασκήθηκαν και στη συνέχεια διώξεις εναντίον τουλάχιστον εξήντα προσώπων, χρηματιστών, εφοπλιστών, διοικητών Οργανισμών και άλλων για χειραγώγηση του ΧΑΑ την ίδια εποχή. Με τρεις διαδοχικές αποφάσεις όλο αυτό το διάστημα -όπως και στην υπόθεση Γεωργίου- και ύστερα από ταλαιπωρία 19 χρόνων όλοι αυτοί απηλλάγησαν όλων των κατηγοριών από Δικαστές τριών διαφορετικών συνθέσεων. Παρενθετικό επιμύθιο: Μην μπλέξετε με εργαλειοποιημένο, εμμονικό ή άσχετο Εισαγγελέα. Δεν μπορεί να σας δικάσει, επειδή δεν έχει εξουσία, που ανήκει σε Δικαστές. Μπορεί όμως να σας καταστρέψει, ασκώντας δίωξη εναντίον σας για εγκλήματα που δε διαπράξατε. Πώς; Επειδή- μολονότι είστε αθώος -εκείνος ανακαλύπτει «ενδείξεις» ενοχής σας. Θυμάστε τι είπε ο Παπαγγελόπουλος στην Εισαγγελέα Ράικου; «Ασκησε συ δίωξη και άφησε μετά άλλους να κρίνουν». Τουτέστιν, στραπατσάρισέ τους και άστους για χρόνια κρεμασμένους στα μανταλάκια. Το έκανε επιτυχώς, και κατά ένα μέρος προσκαίρως, με την Τουλουπάκη, πριν τρία χρόνια, όταν ανακάλυψε το «σκάνδαλο του αιώνα»!
Η απογραφή του 2004 για τα οικονομικά δεδομένα του 2003 υπήρξε και αυτή ατυχές εφεύρημα του κ. Καραμανλή. Ο τελευταίος μόλις ανέλαβε την Κυβέρνηση, θέλησε να απαξιώσει την ισχυρή οικονομία του προκατόχου του, αλλά με διπλό στόχο. Η Κυβέρνηση Σημίτη κάνοντας ορθό υπολογισμό των δαπανών -ο οποίος παγιώθηκε από την Eurostat με αφορμή την ιστορία της «απογραφής» του 2004- είχε υπολογίσει στα έξοδα της γενικής Κυβέρνησης (στο παθητικό) μόνον τα πληρωθέντα μέσα στο 2003 ποσά των εξοπλισμών. Ο Αλογοσκούφης «μεγάλωσε» το παθητικό τοποθετώντας ολόκληρο το ποσό της παραγγελίας στο παθητικό της προηγούμενης χρονιάς. Έτσι η νέα Κυβέρνηση θα αφαιρούσε (όπως και έκανε) από το παθητικό του 2004 τις πληρωμές, που θα έκανε τη χρονιά αυτήν, ώστε να εμφανίζει μικρότερο παθητικό η ίδια. Επομένως καλύτερη εικόνα των οικονομικών της από την πραγματική. Ο επί των οικονομικών επίτροπος κ. Αλμούνια συνέπραξε στη γελοιότητα. Ο ευρωπαϊκός -και κυρίως ο γερμανικός- Τύπος οργίασε κατά των Ελλήνων. Ο τραγέλαφος κινδύνεψε να θέσει την Ελλάδα εκτός ευρώ, καθώς η Ευρωπ. Επιτροπή πήγε πίσω στο 1999, που ήταν ο κρίσιμος χρόνος ένταξης στο ευρώ. Ακολούθησε κάκιστα και αυτή (λόγω του επί κεφαλής της κ. Αλμούνια) την εκτός κοινής λογικής μεθοδολογία Αλογοσκούφη. Έτσι για το 1999 διόρθωσε το έλλειμμα από 2,5% σε 3,07% του ΑΕΠ. Το όριο εισόδου στο ευρώ, όσον αφορά το έλλειμμα για τον κρίσιμο χρόνο ένταξης (το 1999 για την Ελλάδα), ήταν -για το έλλειμμα- 3% του ΑΕΠ. Επειδή όμως χώρες, όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία είχαν εισέλθει στην ευρωζώνη με μεγαλύτερα ελλείμματα, δε δημιουργήθηκε θέμα για τη Χώρα μας. Σκεφθείτε, τι θα είχε συμβεί λόγω ...μεθοδολογίας, εάν τυχόν οι παραγγελίες εξοπλισμών το 1999 ήταν δεκάδες δισεκατομμύρια. Όμως δεν ήταν! Μόλις έναν χρόνο μετά η Επιτροπή υιοθέτησε τον ορθό τρόπο της Κυβέρνησης Σημίτη. Αυτόν που συμφωνεί με την κοινή λογική. Δυστυχώς, όταν συμπλέουν και στην πολιτική άφρονες και επιπόλαιοι, η τραγωδία δεν απέχει.
Ως προς τα αναληθή στοιχεία του 2008 - 2009 έγινε σχεδόν εμμονική προσπάθεια να αποκρυβεί η καταστροφική πορεία της τότε Κυβέρνησης. Το οικονομικό Επιτελείο όλης της περιόδου 2004-2009 υπό τον κ. Αλογοσκούφη αρχικά και τον κ. Παπαθανασίου στο τέλος κατασκεύασαν τεράστιο μαγειρείο αριθμών. Όπως γράφει ο Σημίτης στο βιβλίο του για τον εκτροχιασμό (εκδ. Πόλις 2012- σελ. 22): «Στις 4.10.2009 θα πραγματοποιούνταν εκλογές.. Στις 30.9. 2009 η τότε Κυβέρνηση έστειλε στην Eurostat πίνακες στοιχείων, όπου οι στήλες των ετών 2008 και 2009 ήταν κενές. Ηταν φανερό, ότι η Κυβέρνηση δεν ήθελε να ανακοινώσει στοιχεία που θα ήταν σε βάρος της. Ακολούθησε στις 2.10 νέα γνωστοποίηση προς την Eurostat, ότι το έλλειμμα της γενικής Κυβέρνησης εκτιμάτο σε 6% επί του ΑΕΠ. Ο υπολογισμός όμως αυτός δεν ανταποκρινόταν στα στοιχεία, που είχαν στείλει οι διάφορες αρμόδιες Υπηρεσίες στη Στατιστική Υπηρεσία. Με βάση τούτα τα στοιχεία το έλλειμμα ήταν 12,5% του ΑΕΠ. Αυτό το έλλειμμα γνωστοποίησε η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην Eurostat. Αργότερα κατά την αναθεώρηση των στοιχείων από την Eurostat το τελικό έλλειμμα του 2009 προσδιορίστηκε σε 15,4% του ΑΕΠ. Δε διαφώνησε όμως (ενν. η απελθούσα Κυβέρνηση) στο 12,5% του ΑΕΠ, ενώ δήλωνε 6%. Τόσο το 2004 όσο και το 2009 ήταν η ίδια νοοτροπία της συντηρητικής παράταξης, που προκάλεσε το πρόβλημα (ενν. της αξιοπιστίας των ελληνικών στατιστικών). Η κομματική σκοπιμότητα καθόριζε τον τρόπο εκτέλεσης των υποχρεώσεων της χώρας». Είναι ευχής έργο, η σημερινή ηγεσία της νέας Δημοκρατίας να εξακολουθήσει αποστασιοποιούμενη από τις ολέθριες εκείνες πρακτικές. Αυτές που μας οδήγησαν κατά κρημνόν, ενώ οι δημιουργοί τους εξακολουθούν εμμονικά να βάλλουν κατά πάντων. Οι του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια με τη σιγή τους ξεπλένουν έναν ανεύθυνο Πρωθυπουργό με αντάλλαγμα τη στήριξή του μέσω Καμμένου στην 5ετή Κυβερνητική τους θητεία. Μία θητεία που με τη σειρά της οδήγησε σε υποθήκευση της Ελλάδας στους πιστωτές της για 99 χρόνια. Εδώ υπήρξε πάλι η σιγή του κ. Καραμανλή. Διαπλεκόμενοι αυτής της έκτασης και έντασης μόνον στην Ελλάδα μπορούσαν να γράψουν ιστορία. Και μπράβο τους που τη γράφουν (το λέω πολύ σοβαρά), αφού βρίσκουν πλήθη που τη μαθαίνουν και τους αρέσει.
Το 6ο άρθρο της σειράς την επόμενη Τρίτη.
